گزارش​فیسبوکی ظریف از سفر به​استانبول

محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه در صفحه فیسبوکش به دیدارهایش با مقامات ترک در سفرش به این کشور اشاره کرد و نوشت که داود اغلو، وزیر خارجه ترکیه بیش از 14 ساعت او را همراهی کرده است و صرف نظر از اختلاف در برخی دیدگاه‌ها، بحث‌های خوبی داشته و امکان فهم متقابل به‌وجود آمده است.

متن کامل یادداشت ظریف به این شرح است: ساعت 2 بعدازظهر شنبه است و من در پرواز از استانبول به تهران این گزارش را تقدیم می کنم. البته این هواپیمای شرکت هواپیمایی ترکیه، برخلاف پرواز نیویورک به استانبول همین شرکت در چند هفته قبل، هواپیمای کوچک‌تری است و بنابراین اینترنت ندارد ولی خواستم از فرصت استفاده کنم و گزارش را بنویسم و بعد وقتی به تهران رسیدیم ارسال کنم.

دیروز روز پرکاری بود. جلسه صبح موسسه پاگواش در مورد امنیت بین‌المللی و منطقه‌یی، با حضور و سخنرانی آقای عبدالله گل، رییس جمهوری ترکیه افتتاح شد. همان‌جا ملاقات دوجانبه‌یی در کنار جلسه با رییس‌جمهور ترکیه داشتم و بعد هم در اجلاس همراه با وزیر امور خارجه ترکیه سخنرانی کردیم و به سوالات تعدادی از حاضران پاسخ دادیم. محور بحث های من آسیب شناسی روابط کنونی در سطح جهانی و ضرورت تغییر پارادایم روابط بین الملل به دلیل تغییرات ماهوی در جامعه جهانی بود که معادلات با حاصل جمع صفر را نا ممکن ساخته و امنیت به قیمت ناامن کردن دیگران را بی‌معنی کرده است و بنابراین خطرات و تهدیدها از محیط زیست تا افراط و تروریسم مرز جغرافیایی و منطقه‌یی نمی‌شناسد و باید به جای اتحادها و ائتلاف‌های سیاسی و نظامی به دنبال شبکه‌سازی امنیتی در سطح جهانی باشیم.

در انتهای همین بحث تاکید کردم که به همین دلیل نه تنها سلاح هسته‌یی در برنامه دفاعی ایران جایگاهی ندارد، بلکه برای هیچ کشوری امنیت ایجاد نمی‌کند. هم‌چنین به ضرورت استفاده از پیوستن سوریه به کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی برای پیگیری ایجاد منطقه عاری از سلاح کشتار جمعی در خاورمیانه را نیز مورد توجه قرار دادم. سوالات البته بیش‌تر در مورد مذاکرات 1+5 و سوریه بود که پاسخ داده شد.

پس از جلسه همراه با احمد داوداوغلو، وزیر خارجه ترکیه، در نماز جمعه در یک مسجد در مسیر فرودگاه در استانبول شرکت کردیم و بعد با هم به آنکارا پرواز کردیم. شاید برای‌تان جالب باشد که دیروز از ساعت 9 صبح تا حدود یازده و نیم شب، تقریبا یک سره با وزیر خارجه ترکیه بودم: یا در جلسه پاگواش، یا در مذاکرات رسمی دو جانبه، یا در مصاحبه مطبوعاتی، یا در شام و مذاکرات خصوصی. در راه هم ایشان همواره همراه من بود. همان‌طور که می‌دانید او نیز مثل من در دانشگاه تدریس می‌کند و کتاب معروف او در باره عمق استراتژیک مبنای سیاست خارجی دولت اسلامگرای ترکیه است. بنابراین صرف نظر از اختلاف در برخی دیدگاه‌ها، بحث‌های خوبی داشتیم و امکان فهم متقابل وجود داشت.

مذاکرات با نخست‌وزیر هم جالب بود. من آقای اردوغان را از نزدیک نمی‌شناختم ولی با آقای گل از دهه 70 شمسی همکار و دوست بوده‌ام و با آقای داوداوغلو هم بار سومی بود که دیدار و مذاکره داشتم. ولی با آقای اردوغان این اولین دیدار و ملاقات من بود. ملاقات بسیار صمیمی و جدی بود و درباره مسایل دوجانبه و منطقه‌یی صحبت‌های خوب و مفصلی در جلسه رسمی و ملاقات خصوصی داشتیم. ایشان اشراف کاملی به روابط دوجانبه دارند و به نظر می‌رسد علاقه‌مند به گسترش همه جانبه روابط هستند. امیدوارم بحث‌های دوجانبه ما به همکاری‌های گسترده‌تر بین دو کشور همسایه در جهت پیشرفت و توسعه دو کشور و رفاه مردم بیانجامد. همکاری در حوزه‌های مختلف حمل و نقل، انرژی، صنعت، تجارت و سایر حوزه‌ها را بحث کردیم. بعد از جلسه با آقای اردغان، جلسه رسمی با وزیر خارجه و مصاحبه مطبوعاتی مشترک و بعد همراه با هیات دو طرف شام رسمی کاری در اقامتگاه سازمانی وزیر خارجه داشتیم و بعد از شام دیدار دوجانبه خصوصی که تا ساعت 11 و نیم شب ادامه داشت.

علاوه بر توافق‌های اجرایی و عملیاتی در حوزه همکاری‌های دو جانبه و هماهنگی‌های منطقه‌یی، قرار شد آقای اردوغان در ماه ژانویه آینده (دی و بهمن 92) به ایران سفر کند. آقای داوداوغلو هم سه هفته دیگر برای شرکت در اجلاس اکو (سازمان همکاری اقتصادی) و مذاکرات دوجانبه به تهران می‌آید. هم‌چنین طرف ترک دعوت از آقای دکتر روحانی برای سفر به ترکیه در یکی دو ماه آینده را تکرار کرد. بنابراین در ماه‌های آتی سفرهای متعددی در سطوح بالا خواهیم داشت که ان‌شاءالله نتایج ملموس عملی هم به دنبال داشته باشد.

روابط با همسایگان برای همه کشورها یک اولویت مهم سیاست خارجی است. برای ایران هم از جنبه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، منطقه‌یی و بین‌المللی مهم است. برای موفقیت در سیاست خارجی نیاز به روابط جدی همه جانبه با منطقه و جهان داریم که این مجموعه را به یاری خداوند در هر دو سطح دنبال کرده‌ایم و دستاوردهای خوبی هم داشته‌ایم.

خوب حالا حدود ساعت دو و نیم است و هواپیما در حال کاهش ارتفاع برای فرود در تهران. ساعت را هم برای دوستانی که سوال می‌کردند چرا ساعتی که من در بالای متن می‌زنم با ساعت انتشار آن متفاوت است نوشتم. البته از نظر من دلیل معلوم بود، چون بالاخره نوشتن متن طول می‌کشد و من ساعت شروع کار را می‌نوشتم و نه پایان نگارش را. اما این بار من این متن را بعد از ورود به تهران روی صفحه قرار می‌دهم که بازهم حتی ساعت دو و نیم هم با ساعت انتشار متفاوت خواهد بود.

هفته خوبی را برای همه شما آرزو می کنم. خدانگهدار.»