رونالدو و مسی زیر نظر پپ؟

«زمانی که شایعات پیوستن کریستیانو رونالدو به یوونتوس مطرح شد، خوش‌بین‌ترین هواداران این تیم هم تصور نمی‌کردند که در کمتر از دو هفته این انتقال نهایی شود و بهترین بازیکن جهان که برای سه سال پیاپی فاتح لیگ قهرمانان اروپا شده راهی تیم‌شان شود. حضور کریستیانو در آلیانز، آغاز عصر جدیدی برای بانوی پیر تورین بود. عصر جدیدی که با کوچ از دل‌آلپی به «یوونتوس استادیوم» آغاز شده بود و تغییر لوگوی باشگاه نمادی برای آن بود، به جاه‌طلبانه‌ترین شکل ممکن پیگیری می‌شود و ایده‌های آندرا آنیه‌لی آن‌قدر بی‌پروا و بدون مرز است که حالا هر شایعه‌ای در مورد یوونتوس را می‌توان باور کرد. تیمی که ارزشش در دو سال اخیر بی‌وقفه در حال رشد بوده و می‌توان گفت بین پنج تیم برتر اروپا در دهه اخیر بوده و حالا در پی ارتقای جایگاه والایش است. حضور رونالدو باعث شد طرفداران زیادی به سمت یوونتوس بیایند و دنبال‌کنندگان باشگاه در شبکه‌های اجتماعی آن‌قدر رشد کرد که برای همه شگفت‌انگیز بود.

سال گذشته شایعاتی مطرح شد که یوونتوس در پی توافق با پپ گواردیولا برای قبول هدایت این تیم است. خبری که چشم‌ها را از تعجب گرد می‌کرد؛ چراکه سبک فوتبال یوونتوس حتی نزدیک فلسفه پپ گواردیولا هم نبود و چنین تغییری حتی از تغییر لوگوی قدیمی به جدید هم می‌توانست عجیب‌تر باشد. توافق‌ها انجام نشد و سیتی حاضر نشد بهترین مربی تاریخش را به یووه بدهد؛ بنابراین یوونتوس سراغ پلن بی‌رفت و دوره انتقالی را آغاز کرد. حضور مائوریتسیو ساری در تورین، بعد از یک فصل تقریبا درخشان در چلسی و دوران عالی حضورش در ناپولی، برای بسیاری غیر قابل باور بود. ساری تاکنون موفق نشده لیگ را ببرد اما نباید فراموش کرد که چه تیم‌هایی را در اختیار داشته. به نظر می‌رسد دلیل حضور ساری در یووه نه کسب عناوین قهرمانی، بلکه تغییر دیدگاه بازیکنان به فوتبال باشد. ساری‌بال نامی است که رسانه‌ها و مفسران فوتبال روی سبک بازی ساری گذاشته‌اند. ساری در عین حال که به اصول فوتبال مالکانه وفادار است، به خوبی المان‌های ایتالیایی را هم وارد سبکش کرده است. اصرار او به فوتبال در عرض نیست و خواسته‌اش از بازیکنان پاس‌های پرتعداد بی‌ثمر نیست، بلکه دنبال این است که با ۱۰ پاس به عمق دفاع حریف نفوذ کند. کاری که در ناپولی و چلسی به خوبی انجام می‌داد و در یوونتوس کمی دچار اختلال شده است. نکته بسیار مهم اینجاست که ساری در حال تغییر دیدگاه بازیکنان است. اما این تغییر دیدگاه بازیکنان برای چیست؟ یوونتوس چرا باید روی قهرمانی‌های همیشگی‌اش در سری آ ریسک کند و مردی را روی نیمکتش بنشاند که هرگز موفق به فتح لیگ نشده است؟ دلیل این ریسک واضح است؛ یوونتوس می‌خواهد ستون‌های اولیه بنای باشکوه آینده‌اش را با ساری بسازد.

در حالی که فرصت زیادی تا تابستان باقی مانده، ماجرای حضور پپ در یوونتوس دوباره نقل محافل شده است و حالا دیگر این موضوع به اندازه تابستان امسال عجیب به نظر نمی‌رسد. مخصوصا بعد از اعلام خبر محرومیت سیتی از دو فصل آینده لیگ قهرمانان اروپا به احتمال زیاد پپ در تابستان آینده اتحاد را ترک خواهد کرد. گواردیولا می‌تواند یوونتوس را تبدیل به تیمی متفاوت از آن چه تاکنون بود، بکند. ترکیب پپ گواردیولا و کریستیانو رونالدو، فانتزی بسیاری از فوتبالدوستان بوده و بعید نیست این اتفاق رخ بدهد؛ هر چند شاید یک اتفاق بزرگ‌تر هم در شرف رخ دادن باشد. لیونل مسی در بارسلونا راحت نیست و با مدیریت این تیم مشکلات اساسی دارد. درگیری او با اریک آبیدال، مدیر ورزشی این تیم رسانه‌ای شد و واکنش مقامات بارسا را در پی داشت که یک جمله در همه آنها مشترک بود: «هیچ بازیکنی مهم‌تر از باشگاه نیست.» هر چند در سال‌های اخیر ثابت شده حفظ لئو مسی از هر چیزی برای بلوگرانا مهم‌تر است و آبی‌اناری‌ها با تمام خواسته‌های این ابرستاره کنار می‌آیند تا او را بخشی از تیم‌شان نگه دارند. فضای باشگاه کاملا دراختیار مسی است و او حتی در انتخاب مربی‌ها و برکناری آنها نقشی کلیدی دارد. دستمزد سالانه ۸۰ میلیون یورویی مسی قابل قیاس با هیچ بازیکنی نیست و نزدیک‌ترین بازیکن با او نصف او هم دستمزد دریافت نمی‌کند؛ هر چند قوانین مالیاتی اسپانیا باعث می‌شود تنها نیمی از این مبلغ برای مسی باشد اما این موضوع چیزی از فشار مالی روی بارسلونا کم نمی‌کند.

مسی در بارسا سال‌هاست که در رویای فتح لیگ قهرمانان مانده و اطمینان دارد اگر مدیریت بهتری سر کار بود او به رونالدو فرصت نمی‌داد که جام‌ها را درو کند. دو بار حذف ناباورانه با کام‌بک خوردن و از رم و لیورپول و دو بار حذف توسط یوونتوس و اتلتیکومادرید، اعتبار حرفه‌ای مسی را مخدوش کرد و باعث شد او برای سال‌ها از کسب توپ طلا محروم باشد. نشریات ایتالیایی در روزهای اخیر روی این موضوع تمرکز کرده‌اند که ممکن است یوونتوس برای جذب لئو مسی اقدام کند و این ابرستاره فوتبال جهان را کنار کریستیانو رونالدو در یک ترکیب قرار بدهد. چنین اقدامی آن‌قدر جاه‌طلبانه است که حتی در مخیله کسانی که فوتبال را در بازی‌های کامپیوتری هم دنبال می‌کنند، نمی‌گنجد. موانع این انتقال بسیار زیاد است اما نکته مهم اینجاست که بارسلونا نمی‌تواند مانعی ایجاد کند. طبق قراردادی که مسی با بارسا دارد، او می‌تواند همین تابستان بدون هیچ ضرر و زیانی بارسا را به مقصد باشگاهی غیر اروپایی ترک کند و در تابستان بعد هم هر کاری دلش بخواهد می‌تواند انجام بدهد. شاید خیال هواداران بارسا از وجود کلمه «غیر اروپایی» در این بند کمی راحت شود اما همین بند این قدرت را به مسی می‌دهد که باشگاه را برای فروش او تحت فشار قرار بدهد و قطعا بارسلونا هم ترجیح می‌دهد به جای این که او را رایگان از دست بدهد، با دریافت مبلغی اجازه خروجش را صادر کند تا بخشی از پول بازگشت نیمار را هم جبران کرده باشد.

البته این انتقال می‌تواند ضرب شست بزرگی از سوی آدیداس به نایکی هم باشد. آدیداس اسپانسر مسی است و یوونتوس نیز از البسه این شرکت استفاده می‌کند. اگر آدیداس موفق شود هر دو ابرستاره فوتبال جهان را در یک تیم داشته باشد، تنها عایدی نایکی از این دو غول فوتبال جهان کفش‌های کریستیانو رونالدو و پیراهن او در تیم ملی پرتغال خواهد بود. از بین رفتن سود سرشار از دوقطبی رونالدو - مسی هم از دیگر مسائلی است که نباید نادیده گرفت، اما رونالدو ۳۶ ساله و مسی ۳۳ ساله، شاید دیگر جذابیت قبل را نداشته باشند. در کنار تمام اینها، نظر شخصی رونالدو و مسی هم بسیار مهم است. هم‌تیمی شدن این دو رقیب همیشگی، اتفاقی نیست که کسی در واقعیت به آن فکر کند، اما شاید آنیه‌لی جاه‌طلب، همین حالا در حال تدارک این انتقال باشد. رونالدو و مسی زیرنظر پپ گواردیولا، جذاب‌ترین اتفاقی است که تابستان سال آینده می‌تواند رخ بدهد. از این مثلث، فعلا فقط رونالدو در تورین است و می‌توان این‌طور گفت که پپ گواردیولا هم بسیار به این تیم نزدیک شده اما مسی هنوز در حد شایعه است. هزینه این انتقال با دستمزد لئو، شاید چیزی حدود ۳۵۰ میلیون یورو خرج دربرداشته باشد.»