بهار نیوز - قالیباف، مسیر سیاست‌ورزی و رویاهایش

گروه سیاسی: خبرآنلاین نوشت: بعد از چندبار خیز برداشتن برای تکیه بر کرسی ریاست پاستور و ناکامی در انتخابات ریاست جمهوری، عاقبت محمدباقر قالیباف مسیر سیاست ورزی و رویاهایش در سیاست را تغییر داد و مسیر بهارستان را در پیش گرفت. ایده‌ای که سالها پیش نیز به او پیشنهاد شده بود اما حضور رقیبی قَدر چون علی لاریجانی از یک سو و رویای پاستور از سوی دیگر او را مجاب به پذیرش این ایده نمی کرد. غیبت علی لاریجانی در انتخابات مجلس یازدهم و ناامیدی از کسب رأی رئیس جمهور شدن، قالیباف را به هوس انداخت اینبار وارد انتخابات پارلمانی شود. ورودی که برای سردار پیروزی به همراه داشت.
آغاز روزهای سخت / دردسر فرزندان مصباح تمامی ندارد
اما ورود قالیباف به پارلمان یعنی تکیه زدن بر کرسی ریاست قوه مقننه؟ سوالی که نه فقط این روزها که از همان روزهای کاندیداتوری سرهنگ بارها مطرح شد. حامیانش او را در قامت رئیس مجلس به میدان فرستاده بودند و مخالفانش برای او خط و نشان می کشیدند که خیال ریاست را در سر نپروراند. مسیری سخت که از قبل انتخابات برای قالیباف شروع شد و بدون شک تا خردادماه ادامه خواهد یافت.خط و نشان کشیدن ها برای قالیباف را مخالفان قدیمی او آغاز کردند. پایداری هایِ اصولگرا که بخاطر حضور قالیباف در شورای ائتلاف حتی حاضر به نشستن دور میز وحدت نشده بودند به کنایه یا به صراحت تاکید داشتند به جلساتی که قالیباف در آن حضور داشته باشد یا به لیستی که قالیباف سرلیست آن باشد یا ردپایی از او در آن باشد تن نخواهند داد. خط و نشانی که تا ۴۸ ساعت مانده تا انتخابات مجلس هم ادامه یافت.فشار فرزندان مصباح در نهایت قالیباف را در پشت دروازه های بهارستان مجبور به عقب نشینی کرد، او شورای ائتلاف را مجبور به سهم دادن به پایداری‌ها کرد تا خودش سرلیست یک لیست واحد اصولگرایانه باشد. آقاتهرانی هم با گرفتن سهم بالا از لیست ۳۰ نفره تهران، حاضر شد نامش پایین تر از نام شهردار اسبق تهران قرار بگیرد و رقابت را به میدانی دیگر موکل کرد؛ میدان انتخاب رئیس مجلس!
قالیباف هم باید ائتلاف کند هم سهم بدهد
قالیباف از دروازه های ساختمان هرمی پارلمان عبور کرد و حالا چند قدم با تکیه زدن بر صندلی ریاست یک قوه فاصله دارد، رویایی که محقق شدنش راحت و آسان نخواهد بود، حتی در مجلس یازدهم که اکثریت آن در دست اصولگرایان است. قالیباف برای رسیدن به کرسی ریاست مجلس باید با برخی ها معامله کند، به برخی ها بازهم سهم بدهد و درب های ائتلاف را هم باز بگذارد.سخت ترین خوان برای رسیدن قالیباف به صندلی شماره یک بهارستان عبور از سد پایداری هاست. فرزندان معنوی آیت الله مصباح که صراحتا از قالیباف به عنوان خط قرمز خود نام برده بودند و در مذاکرات اولیه با شورای ائتلاف شرط خود برای ندادن لیست مستقل را خط خوردن نام قالیباف از لیست ائتلاف عنوان کرده بودند گرچه در ادامه مسیر و در نهایت با گرفتن چند سهم بالا تن به حضور قالیباف در لیست دادند اما این تن دادن سکوی پرتاب آنها به پارلمان شد تا مشخص شود پای معامله ای پرسود با شورای ائتلاف را در پشت درهای بسته امضا کرده بودند.ورود به پارلمان اما آن معامله را خودبخود منسوخ کرده و حالا بعید به نظر می رسد اینبار بر سر ریاست قالیباف به این راحتی‌ها کنار بیایند. مرتضی آقاتهرانی که در روزگار حضور لاریجانی در پارلمان هم گزینه همیشگی این جبهه برای رقابت بر سر کرسی ریاست بود حالا در غیاب لاریجانی یک گزینه قطعی از سوی پایداری هاست تا شاید کرسی ریاست را به نام خود بزنند. قالیباف اگر قرارش را بر تکیه زدن صددرصد بر کرسی ریاست گذاشته باشد پیش از وارد شد به رایزنی با دیگر رقبایش باید تکلیف خود را با آقاتهرانی و پایداری ها مشخص کند.
زاکانی رقیبی راحت اما بدقلق
رقیب دیگر قالیباف در رسیدن به کرسی ریاست بازهم حمایت پایداری ها و حتی بخشی دیگر از اصولگرایان حاضر در پارلمان از جمله احمدی نژادی ها را دارد. او کسی نیست جز علیرضا زاکانی کاندیدای قرضی قم که با حمایت آیت الله مصباح راهی این شهر شد و بدون کسب تکلیف از شورای ائتلاف در کنار ذوالنوری و امیرابادی لیست سه نفره منتشر کرده و در نهایت لیست خود را بر شورای ائتلاف تحمیل کردند. او که در ادوار گذشته مجلس در قامت یک لیدر تندرو ظهور و بروز یافته بود حالا در همشنیی با پایداری‌ها حتی اگر خود کاندیدای ریاست نشود، گزینه پایداری ها را ارجح بر قالیباف خواهد دانست.او که در اوایل سیاست ورزیش نزدیکی سیاسی به قالیباف داشت حالا یک چهره نزدیک به مصباح یزدی و آقاتهرانی تعریف می‌شود.
رویارویی تکراری با رقیبی سنتی
میرسلیم دیگر رقیب قالیباف و از جنس اصولگرایانه آن است. رقیبی که پیشتر هم در انتخابات ریاست جمهوری رودروی قالیباف قرار گرفته بود و حالا هر دو در ذیل یک فهرست و از یک شهر راهی پارلمان شده‌اند. میرسلیم نشان داده که سودایش برای تکیه زدن بر کرسی ریاست یک قوه کم از قالیباف نیست. او هم یک رقیب قدر برای قالیباف است خاصه اگر بتواند طیف مستقلین را هم همراه خود سازد. وجود همین رقبای سرسخت است که قالیباف را مجبور خواهد کرد از همان ابتدای حضورش در پارلمان وارد معادلات پشت پرده شود. او یا باید با رقبای اصولگرایش در پشت درهای بسته چانه زنی کرده و حتی مجبور به عقب نشینی از برخی مواضعش شود یا با همراه کردن بخشی از سنتی های اصولگرا و حتی احمدی نژادی ها از یک سو و ائتلاف با اصلاح طلبان و مستقلین مجلس، وزنه خود در رقابت با رقبای اصولگرایش خاصه پایداری ها را سنگین تر کند. مستقلین و اصلاح طلبان که نزدیک به ۶۰ کرسی پارلمان را در اختیار دارند بدون پشتوانه رأی خوبی برای آقای شهردار اسبق محسوب می شوند اما در مجلسی که اقلیت آن تعریف می شوند بدون معامله وارد ائتلاف با قالیباف نخواهند شد.