تاریخ انتشار : ۱۳۹۲/۰۸/۱۸ ساعت ۰۱:۱۱
کد مطلب : ۲۰۵۶۹
چرا ژاپني‌ها از گبه ايراني استقبال مي‌كنند؟
گروه فرهنگ وهنر: گبه‌هاي پشمين ايراني، ظاهراً به دليل نقش‌هاي برگرفته از حيوانات و نخ‌هاي طبيعي، در ژاپن از محبوبيت ويژه‌اي برخوردار است و مشتري‌هاي فراواني دارد.
كيودو، كاتسومي اوكوما- 70 ساله و واردكننده «گبه» (Gabbeh) در شهر كوبه ژاپن مي‌گويد: مجله‌ها طرح‌هاي اين نوع فرش‌ها را در شماره‌هاي مختلف خود منتشر مي‌كنند و فروش آنها باورنكردني است. وي تأكيد مي‌كند: رنگ‌هاي به كار رفته در گبه كه با استفاده از گياهان و رنگ‌هاي طبيعي ساخته مي‌شود، ظاهراً با سليقه و ذائقه مردم ژاپن همخواني دارد.
«اوكوما» توضيح مي‌دهد كه گبه‌هاي ايراني از نظر اندازه، بين دو تا سه برابر حصيرهاي تاتامي در ژاپن هستند و اگرچه بهاي هركدام از آنها بين 300 هزار و تا 500 هزار ين است، اما فروش خوبي دارند. حميدرضا - 42 ساله، فروشنده‌اي ساكن تهران است كه در فروشگاه خود، گبه‌هاي رنگ‌آميزي شده با پوست گردو و انار را مي‌فروشد. علي فرماني - 39 ساله و مدير اين فروشگاه مي‌گويد: ما سالانه بين 9 ميليون تا 12 ميليون دلار گبه صادر مي‌كنيم كه تقريباً 50 تا 60 درصد آن به ژاپن صادر مي‌شود.
وي تأكيد مي‌كند كه ژاپن در سال‌هاي اخير به مهم‌ترين مشتري آنها تبديل شده است. خبرگزاري كيودو سپس با اشاره به نام درخشان ايران در صنعت قاليبافي، مي‌نويسد: متأسفانه صادرات قالي ايراني در سال‌هاي اخير، همواره روندي كاهشي داشته است، اما گبه، چنانكه «فرماني» هم اشاره مي‌كند، در طرح‌ها و رنگ‌هاي فراوان و نوآورانه توليد مي‌شود و ژاپني‌ها به اين دليل از آن استقبال مي‌كنند كه با توجه به گوناگوني طرح‌ها، مي‌توانند گبه‌هايي را كه با معماري خانه‌هايشان هماهنگ باشد، بيابند.
در نزديكي شهر شيراز در جنوب ايران، زنان چادرنشين قشقايي، قرن‌هاست كه فن بافتن گبه را سينه به سينه به نسل‌هاي بعد آموخته‌اند. اين فن، از سوي سازمان يونسكو در فهرست ميراث فرهنگي جهان نيز ثبت شده است. قشقايي‌ها «گبه» را در آغاز، براي مصرف خودشان توليد مي‌كردند، اما پدر حميدرضا كه مطمئن بود طرح‌هاي قشقايي خريداران فراواني در جهان خواهد داشت، از چهار دهه پيش، شروع به صادرات گبه كرد. از آن زمان، كيفيت گبه‌هاي ايراني با استفاده از روش‌هاي جديد پاكسازي، خشك كردن زير آفتاب و تغيير سطح، افزايش يافته است. خانواده حميدرضا طرح‌هاي ابتكاري جالبي هم براي افزايش مشتريان گبه در ژاپن به كار گرفته‌اند، از جمله اين طرح‌ها مي‌توان به بافتن گبه توسط زنان قشقايي در حضور مشتريان ژاپني اشاره كرد.
«اوكوما» توضيح مي‌دهد كه گبه‌هاي ايراني از نظر اندازه، بين دو تا سه برابر حصيرهاي تاتامي در ژاپن هستند و اگرچه بهاي هركدام از آنها بين 300 هزار و تا 500 هزار ين است، اما فروش خوبي دارند. حميدرضا - 42 ساله، فروشنده‌اي ساكن تهران است كه در فروشگاه خود، گبه‌هاي رنگ‌آميزي شده با پوست گردو و انار را مي‌فروشد. علي فرماني - 39 ساله و مدير اين فروشگاه مي‌گويد: ما سالانه بين 9 ميليون تا 12 ميليون دلار گبه صادر مي‌كنيم كه تقريباً 50 تا 60 درصد آن به ژاپن صادر مي‌شود.
وي تأكيد مي‌كند كه ژاپن در سال‌هاي اخير به مهم‌ترين مشتري آنها تبديل شده است. خبرگزاري كيودو سپس با اشاره به نام درخشان ايران در صنعت قاليبافي، مي‌نويسد: متأسفانه صادرات قالي ايراني در سال‌هاي اخير، همواره روندي كاهشي داشته است، اما گبه، چنانكه «فرماني» هم اشاره مي‌كند، در طرح‌ها و رنگ‌هاي فراوان و نوآورانه توليد مي‌شود و ژاپني‌ها به اين دليل از آن استقبال مي‌كنند كه با توجه به گوناگوني طرح‌ها، مي‌توانند گبه‌هايي را كه با معماري خانه‌هايشان هماهنگ باشد، بيابند.
در نزديكي شهر شيراز در جنوب ايران، زنان چادرنشين قشقايي، قرن‌هاست كه فن بافتن گبه را سينه به سينه به نسل‌هاي بعد آموخته‌اند. اين فن، از سوي سازمان يونسكو در فهرست ميراث فرهنگي جهان نيز ثبت شده است. قشقايي‌ها «گبه» را در آغاز، براي مصرف خودشان توليد مي‌كردند، اما پدر حميدرضا كه مطمئن بود طرح‌هاي قشقايي خريداران فراواني در جهان خواهد داشت، از چهار دهه پيش، شروع به صادرات گبه كرد. از آن زمان، كيفيت گبه‌هاي ايراني با استفاده از روش‌هاي جديد پاكسازي، خشك كردن زير آفتاب و تغيير سطح، افزايش يافته است. خانواده حميدرضا طرح‌هاي ابتكاري جالبي هم براي افزايش مشتريان گبه در ژاپن به كار گرفته‌اند، از جمله اين طرح‌ها مي‌توان به بافتن گبه توسط زنان قشقايي در حضور مشتريان ژاپني اشاره كرد.
مرجع : جوان
