بهاریه همایون شجریان در یک روز بارانی

در دلنوشته همایون شجریان آمده است:«برای شنیدن نهایت خلوص زیباییِ صدای باران بر زمین و درب و پنجره بهتر است پیرامونت سکوت محض باشد، هیچ صدایی نباشد جز آنچه در اختیار تو نیست. زیبایی‌های بسیاری می‌بینی، شسته شدن تن درختان و نعمت باران و صدای بلبلان عشق را به وضوح می‌شنوی. ذهنت پَر می‌کشد به دور افکار لذّت‌بخش بسیار و به دلت چنگ می‌اندازد خاطره‌ها.اما این کافی نیست، یک قدم پیش‌تر باید رفت، قدم آخر. حالا باید در ذهنت هم سکوت باشد تا خالصانه‌ترین لحظه شنیدن را تجربه کنی. در چنین لحظه‌ای تنها صدا می‌ماند و زیباییِ جاری. بی‌پرده خواهی دید آنچه تا به حال صد بار پیش چشمت ندیده‌ای.همه چیز حتی خودت حذف می‌شوی و غرق می‌شوی. وصال اتفاق افتاده است و تو رها شده‌ای در آن. معشوق به رقص و آواز در آمده و تو او را از خویش تشخیص نمی‌دهی. اگر با ارزش‌ترین داشته انسان خودش باشد، در این لحظه با ارزش ترینت را به دست فنا و فراموشی داده‌ای تا مانند کودکی سبکبال، با زندگی باشی. جرئت بسیار می‌خواهد اگر عادت به این بازی سکوت نداشته باشی. امتحان کن ارزشش را خواهد داشت. (این اتاق و باغچه امرداد ماه سال پیش میزبان پدر بوده است و صفای آن حضور، مدامم به آن می‌کشد) - فروردین ۹۹»