دیدار کیمیایی از نمایشگاه بیژن رافتی

این نمایشگاه دربرگیرنده برگزیده‌ای از آثار پنج دوره کاری رافتی و شامل چند اثر از مجموعه «آوردگاه» با تکنیک رنگ روغن روی کاغذ مخصوص، مجموعه «یاد نوشته» رنگ روغن روی بوم، مجموعه موسوم به قوطی سیگار‌ها که اندازه هر جعبه پلکسی گلاس ۵×۲۴×۳۰ سانتی متر و مجموعه «پرومته» هفت تابلوی «غیب گو»، «نشریه صبحگاهی»، «هواپیمای کاغذی»، «شیتیل»، «بگذار در قفسش پرواز کند»، «پل»، «جانی مقدس» همه آن‌ها کولاژهایی هستند شامل بریده کتاب، تصاویر و نوشته تا سیگار، فویل، زینک و صفحه‌های چوبی که بر روی دیوار رفته است و از مجموعه «رویای ایکاروس» نیز هفت تابلو که هر کدام از آن‌ها «الگوی ۱ تا ۷» نام گذاری شدند.

بنابراین گزارش، رافتی در مورد آثاری که در این نمایشگاه ارائه داده است گفت: در این نمایشگاه بخشی از آثار پنج دوره کاریم را به نمایش گذاشتم. این نمایشگاه شامل ۴۰اثر می‌باشد که ۳۲ اثر این مجموعه شامل نقاشی‌های آبستره است و هشت ایستالیشن که هر کدام از این کار‌ها شامل ۴۰ اثر دیگرند که با هم یک کلیت را می‌سازند. نقاشی‌های این مجموعه نیز در ابعاد دو متر و ۱۲ در ۸۴ سانتی‌متر بر روی بوم خلق شده و این اندازه سال هاست که مورد توجه من است.

او در مورد ایستالیشن‌هایی که در این نمایشگاه به تماشا گذاشته است، گفت: ابتدا بر روی قوطی‌های سیگارلو (سیگار‌های کوچک برگ) از نقاشی و عکس‌هایی که پیش از آن خلق کردم کلاژ و پس از آن این قوطی‌ها را بر روی برگه‌هایی از کتاب‌های هزاره‌های گمشده «پرویز رجبی» که برای نابینایان است و به خط بریل نوشته شده نصب کردم و در درون هر پاکت سیگار نیز یکی از شعر‌های منتشر نشده خود را قرار دادم که در ‌نهایت مجموعه‌ای از این کلاژ‌ها با هم یک کلیت واحد را می‌سازند. در واقع من با انجام این کار اشاره به فلسفه‌ای دارم که معتقد است: از‌ همان موقع که تمدن شکل گرفته انسان‌ها در یک باکس زندگی می‌کنند. این اثر مربوط به پنج سال پیش است وکاری شبیه به این اثر را برای یک سالن بزرگ در ساختمانی در منطقه فرشته تهران ساخته بودم که قرار بود تبدیل به مرکز هنرهای تجسمی شود اما دوستانی که مرا در انجام این کار همراهی می‌کردند بیشتر به فکر تجارت بودند و این مرکز ایجاد نشد.

او که سال‌ها در خارج از ایران زندگی کرده و در نمایشگاه‌های متعددی در خارج از ایران حضور داشته است در مورد روند جریان هنری ایران می‌گوید: جریان هنری ایران روندی رو به رشد دارد اما فاصله آن با جریانات هنری در خارج از ایران بخصوص آمریکا و اروپا فاصله زیادی دارد. واحد خاکدان نقاش پیشکسوت در مورد آثار بیژن رافتی گفت: من حدود ۱۶ سال است که با بیژن رافتی و آثارش آشنا هستم، از نظر من آثار رافتی موضع گیری‌های آوانگاردی دارند. او هنوز روی مواضع و قواعدی کار می‌کند که کشش به جستجو و تجربه‌های جدید دارد و علاوه بر این رد پای پست مدرنیستی نیز در آثارش دیده می‌شود.

بیژن رافتی متولد ۱۳۲۳ تهران است. او تحصیلاتش را در رشته‌های کار‌شناسی اقتصاد و توسعه و علوم تربیتی تا مقطع دکترا ادامه داده است و سال‌ها در مرکز مطالعات پیشرفته در جمعیت و انرژی و صندوق بین المللی پول کار کرده است و به عنوان استاد در دانشگاه هاروارد تدریس کرده است. وی نقاشی را از دوران کودکی به صورت خود آموخته و در دوران اقامت‌اش در آمریکا محضر برخی از بزرگان جهان را درک کرده است. رافتی یک هنرمند چند رسانه‌ای است که ۲۵ سال گذشته، ۱۵ نمایشگاه انفرادی برپا کرده و در بیش از ۳۰ گروهی شرکت کرده است. آثار او تاکنون در مجموعه‌های شخصی در ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، آلمان، هلند، ژاپن، برزیل، اروگوئه و ایران نگهداری می‌شود.
این نمایشگاه به مدت یک ماه به صورت خصوصی در گالری آریانا واقع در خیابان فرشته پلاک نه دایر است و از دیگر حاضران در این نمایشگاه می‌توان به مرتضی کاظمی و علیرضا سمیع آذر اشاره کرد.