هفت رنگ پیش از این فیلم اتاقی در نیویورک را کارگردانی کرده بود اما نکته جالب توجه در مورد حضور پژمان جمشیدی در این فیلم به نقش او و گریم متفاوتش و البته موضوع فیلم مربوط می‌شود. این فیلم که باز هم فوتبال به عنوان دستمایه ساخت آن انتخاب شده، داستان کودکی از قشر پایین است که قصد دارد بازی اخر ایران در چارچوب بازی های مقدماتی جام جهانی را در ورزشگاه آزادی از نزدیک ببیند.

در این فیلم پژمان جمشیدی در نقش رنگ کننده‌های صورت در استادیوم آزادی است که با سبیل و شلوار شش جیب حسابی چهره ای متفاوت از خود را به معرض نمایش گذاشته است. بر خلاف سریال پژمان که مجموعه ای طنز بود این فیلم به هیچ عنوان تم طنز و کمدی ندارد و باید دید جمشیدی در این فیلم چه طور ظاهر شده است. تجربه اول او به عنوان یک نابازیگر آنقدر مردم را شگفت زده کرد که کمتر کسی بازی او را نقد کرد اما تداوم حضور جمشیدی به عنوان بازیگر می‌تواند بیشتر بازی او را مورد انتقاد قرار دهد.

بهار نیوز