فرض را بر اين مي‌گيريم که مسئولان براي همه اينها توجيه و دليلي داشته‌اند اما آنچه جاي تامل دارد برخورد سياسي و نگاه خاص به مساله کرونا است که در برخي از جريانات سياسي ديده مي‌شود. بسياري از پيامک‌هايي که توسط سايت‌هاي رسمي وابسته به بخش‌هاي مختلف مي‌آيند پر از آمار تلفات مربوط به آمريکا يا انگليس هستند. گويي ظاهرا اگر 350 ميليون آمريکايي يا 60 ميليون انگليسي در نتيجه کرونا از بين بروند مشکلات ما حل مي‌شود، در حالي که آرزوي مرگ و نيستي براي ديگران عاري از هرگونه فضيلت اخلاقي است. اينکه تلاش کنيم نشان دهيم ديگران چقدر مساله، مصيبت و تلفات دارند، مردم در فروشگاه‌ها به دستمال‌هاي کاغذي حمله کردند يا قفسه‌هاي سوپرمارکت‌ها خالي شده، اگر واقعيت و عموميت داشته باشند، باز همان سوال مطرح مي‌شود که اگر ديگر کشورها نتوانند از پس کرونا برآيند، چه افتخار و عظمتي براي ما خواهد بود؟آيا اگر آمار مبتلايان به کرونا در آمريکا افزايش يابد در ايران کاهش مي‌يابد؟ اگر تعداد فوتي‌ها در انگليس در نتيجه کرونا خيلي زياد شود، باعث خواهد شد که اين آمار در ايران کاهش يابد؟ متاسفانه اين‌گونه برخوردها نه‌تنها از نظر فضيلت‌هاي اخلاقي شايسته نيست، بلکه باعث مي‌شود به آن مختصر اعتماد و اعتباري که برخي از مردم دارند نيز خدشه‌دار شود. چون تنها چيزي که از ارائه اين‌گونه آمار به‌دست مي‌آيد، اين است که همچون برخي که منتظرند صاحبان متوفي بيايد و آنها تقاضاي پول کنند، انگار ما هم نشسته‌ايم که ديگران دچار مرگ و مير شوند با اين تفاوت که روشن نيست از مرگ و مير آنها چه سودي عايد ما مي‌شود؟

بهار نیوز