اینجا حال دل همه خاکستری است

به گزارش ایلنا، اینجا کهریزک هست. یکی از بزرگترین آسایشگاه‌های خیریه در سراسر ایران. جایی با ۴۲۰ هزار متر مربع بنا، که در واحدهای مختلف خود معلولان، سالمندان و بیماران ام اس را جا داده است. اینجا مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌های زیادی از دنیا رفته‌اند و تعداد زیادی هم هنوز زیر سقف‌های بلندش منتظر دیدن فرزندانشان هستند. اما امروز خونه‌ی امن ساکنان سالخورده و کم‌توانِ این مجموعه را یک بیماری همه‌گیر تهدید می‌کند. کرونا حتی به معلولان یا سالخوردگان رحم نمی‌کند. کرونا دست خالی می‌آید و دست پر برمی‌گردد. اگر خیلی از ما در خانه‌هایمان نشسته‌ایم تا کرونا هرگز جرات نکند دق‌الباب کند، اما اینجا کرونا از ضعیف‌ترین و بی‌آزارترین موجودات دنیا دست برنمی‌دارد.«کرونا ویروس زمانی سخت‌تر می‌شود که هنوز بسیاری بی‌خیال همه چیز به زندگی عادی خود ادامه می‌دهند...» این گفته مددکار مردی است که بیش از ۱۴ روز است شیرین زبانی پسر ۲ ساله‌اش حسین را نشنیده و از حال همسر و دختر ۶ ساله‌اش کوثر بی‌خبر است.حال و احوال بقیه مددکاران هم بهتر از پدر حسین و کوثر  نیست، هرکدام دل‌نگران آینده‌اند. تمام آینده برای این مددجویان را می‌توان در همین جمله خلاصه کرد: «اگر اجازه دهند دوست داریم زندگی کنیم. چون زندگی را دوست داریم و دلمان برای عزیزان‌مان، پسران و دختران‌مان و نوه‌هایمان تنگ می‌شود... »