بهار نیوز - قلعه نویی و از دست دادن رویای بزرگ

گروه ورزشی: در حالی که فوتبال کشورمان به علت شیوع ویروس کرونا در تعطیلی به سر می‌برد، اما در روز‌های اخیر بحث جدایی امیر قلعه نویی از تیم سپاهان در پایان فصل حواشی به وجود آورده است و تعلل مسئولان سپاهان در تمدید قرارداد این مربی باعث شده که این موضوع قوت بگیرد.

امیر قلعه نویی سرمربی تیم فوتبال سپاهان مدتی پیش در شرایطی که در یک قدمی هدایت تیم ملی قرار داشت در نهایت در این تیم ماندگار شد تا به هدف بزرگ خود دست یابد، اما شرایط به گونه‌ای دیگر رقم خورده است. به هر حال قلعه نویی پس از گذراندن یک دوره ناموفق به سپاهان برگشت. البته بازگشت به سپاهان برای قلعه نویی و این تیم یک اتفاق ویژه بود. سپاهان نیز مثل سرمربی جدید خود در دوره رکود به سر می‌برد و از یکه تازی اش در فوتبال ایران مدت زیادی می‌گذشت. پیوند دوباره ژنرال و طلایی پوشان، هواداران اصفهانی را بار دیگر به طلوع فوتبال در خطه زاینده رود امیدوار کرد. فصل اول حضور قلعه نویی در سپاهان را باید مقدمه‌ای برای لیگ نوزدهم بنامیم. قلعه نویی به خوبی می‌دانست برای رسیدن به اهدافی که در سر داشت، به برنامه‌ای بلند مدت نیاز دارد. او دریافته بود که فوتبال ایران دیگر آن فوتبالی نیست که با توسل به چند ستاره، آقایی کرد.
پروژه کهکشان سازی قلعه نویی در سپاهان
البته طبق معمول، قلعه نویی پروژه کهکشانی سازی خود را در سپاهان پیاده کرد. ستاره‌های گرانقیمت و البته کارآمد از سپاهان قلعه نویی در لیگ هجدهم یک تیم خطرناک و قابل احترام ساخت. این تیم آن گونه که پیش بینی می‌شد و آن گونه که قلعه نویی نیز می‌دانست، لیگ هجدهم را بدون جام به پایان رساند، اما همه می‌دانستند، سپاهان ۹۹-۹۸ با وجود کمترین تغییرات، حرف‌های بیشتری برای گفتن خواهد داشت.با به کارگیری سیاست ثبات که اتفاقی معمول در باشگاه سپاهان برخلاف اکثر باشگاه‌های ایرانی است، تیم تحت هدایت قلعه نویی با اسکلت مستحکم فصل گذشته، پای به مسابقات گذاشت. حفظ ستاره هایی همانند پیام نیازمند،کی روش استنلی و بازیکنان دیگر هدیه مدیریت به قلعه نویی بود و اکنون زمان آن رسیده بود که سرمربی پر افتخار سپاهان، آن چه در چنته دارد را رو کرده و بار دیگر خود و سپاهان را به شماره یک فوتبال ایران تبدیل کند. یک شروع رویایی کافی بود تا همه از محقق شدن رویای قلعه نویی سخن بگویند.مهمتر از شروع رویایی سپاهان، شرایط عجیب پرسپولیس بود. مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر که قهرمان شدن برایش دیگر عادی شده بود، در دوران پسا برانکو به سر می‌برد و برای خروج از این دوران، به زمان نیاز داشت. سپاهان از این زمان به خوبی به نفع خود استفاده کرد و جای خود را در صدر جدول مستحکم ساخت. شاید هیچ کس فکرش را نمی‌کرد که پس از اتفاقات بسیاری که در باشگاه پرسپولیس رخ داد، این تیم بتواند به پا خواسته و نتایجی را رقم بزند که به یک باره سر از صدر جدول در آورد؛ آن هم با اختلاف امتیازی بسیار فاحش!
ماجرای پایان پروژه حضور قلعه نویی در تیم ملی
در همین مقطع بود که بحث حضور قلعه نویی در تیم ملی مطرح شد. پس از اینکه ویلموتس نتوانست از میراث کی روش به خوبی بهره ببرد، فدراسیون فوتبال به همکاری خود با او خاتمه بخشید. انتخاب سرمربی تیم ملی به بحث روز ورزش کشور تبدیل شد و پس از گمانه زنی‌های بسیار، سرمربی داخلی به عنوان اولویت فدراسیون فوتبال اعلام شد. با توجه به موجودیت فعلی فوتبال ایران، گزینه‌های زیادی روی میز فدراسیون نبود. علی دایی و امیر قلعه نویی تنها گزینه‌های معقولی بودند که برای نشستن روی نیمکت تیم ملی شانس داشتند. علی دایی بنا به دلایلی از بین گزینه‌ها حذف شد و تیم ملی ماند و قلعه نویی. همه ژنرال را سرمربی تیم ملی می‌دانستند و حتی خود این مربی نیز در محافل خصوصی از دغدغه هایش برای ماموریت خطیر پیش رو صحبت به میان آورده بود.
به هر حال اینجا بود که باشگاه سپاهان وارد عمل شد. این باشگاه با قاطعیت اعلام کرد که اجازه حضور امیر قلعه نویی را در تیم ملی نمی‌دهد. قلعه نویی که به نوعی در یک ۲ راهی قرار گرفته بود، با توجه به جو به وجود آمده از سوی باشگاه سپاهان، ترجیح داد برخلاف جهت آب شنا نکند و تصمیمی را بگیرد که بی خطرتر است.او برای اتخاذ تصمیم فوق دلایلی بسیاری داشت که در خلوت شخصی اش، خود را قانع به رد پیشنهاد تیم ملی کند. قلعه نویی یک فصل و نیم برای ساختن سپاهان فعلی تلاش کرده بود و اکنون تیمی را در اختیار داشت که از هر نظر آماده کسب افتخار بود. پشت کردن به این تیم، مساوی بود با پشت کردن به یک سال و نیم تلاش و آرزو‌هایی که پتانسیل محقق شدن را داشتند. به این ترتیب پروژه تیم ملی برای قلعه نویی به پایان رسید و او به کار خود در سپاهان ادامه داد.
دوری سپاهان قلعه نویی از جایگاه واقعی
این در حالی بود که سپاهان از هفته ۱۱ به بعد دیگر آن سپاهانی نبود که ترس به جان حریفان می‌انداخت. سپاهان قلعه نویی به قدری از خودِ واقعی اش دور شده بود که در ۱۱ هفته پایانی پیش از تعطیلی مسابقات تنها موفق به کسب ۳ برد شد! این در حالی بود که این تیم تا پیش از آن، ۶۰ درصد بازی‌های خود را برده بود و ۴۰ درصد باقی مانده نیز نتیجه مساوی به همراه داشتند. زردپوشان اصفهانی ، اما در این ۱۱ بازی، ۶ مساوی و ۲ باخت متحمل شدند، این یعنی از دست دادن ۱۸ امتیاز از ۳۳ امتیازی که می‌شد کسب کرد. این مقطع همزمان با اوج گیری دوباره پرسپولیس بود. پرسپولیس به خوبی از فرصت به دست آمده استفاده و صدرنشینی خود را تثبیت کرد.
جایگاه متزلزل قلعه نویی بعد از اتفاقات بازی با پرسپولیس
همچنین اتفاقات بازی پرسپولیس و سپاهان باعث شد که اعضای هیئت مدیره سپاهان قلعه نویی را مقصر اصلی حواشی رخ داده بدانند و جایگاه قلعه نویی در این تیم اصفهانی متزلزل شود. البته مسئولان سپاهان اعلام کردند که از قلعه نویی حمایت می کنند و تکلیف این مربی در پایان فصل مشخص می شود. به هر حال لیگ برتر فوتبال در اوایل اسفند نیمه کاره رها شد و مشخص نیست که ادامه خواهد یافت یا خیر؟ موضوع مشخص شده این است که با شرایط فعلی (فاصله ۱۰ امتیازی تیم اول از تیم دوم) قهرمان شدن سپاهان کار بسیار سختی بوده و تقریبا به غیرممکن تبدیل شده است. مگر اینکه شاهد رخ دادن اتفاقات دور از ذهن باشیم که البته صحبت از این اتفاقات به همان اندازه غیر واقعی به نظر می‌رسد که بخواهیم از شروع دوباره بازی‌های لیگ نوزدهم در هفته‌های آتی صحبت کنیم. بدین ترتیب قلعه نویی تیم ملی و قهرمانی با سپاهان در لیگ نوزدهم را از دست داد! این یک تراژدی بزرگ برای پرافتخارترین مربی لیگ برتر به شمار می‌رود. پروژه اوج گیری دوباره امیر با اختلال مواجه شده و اکنون یک سئوال بزرگ وجود دارد که آیا او در چنین شرایطی سال آینده را نیز در سپاهان خواهد ماند یا خیر؟