تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۲/۲۵ ساعت ۱۶:۵۳
کد مطلب : ۲۱۵۱۵۶
نتیجه یک تحقیق:
کرونا از طریق حرف زدن هم منتقل می‌شود
گروه علمی: نتایج یک تحقیق که در هفته‌نامه آکادمی ملی علوم ایالات متحده آمریکا (PNAS) منتشر شده به نقش بسیار مهم ریز ذره‌های بزاقی در انتقال ویروس کووید ۱۹ اشاره کرده است.
بر اساس این تحقیق ریز ذره‌های بزاقی تولید شده توسط گفتار می‌توانند در یک فضای بسته به مدت بیش از ده دقیقه در هوا معلق بمانند. محققان پیش از این درباره انتقال نوع جدید ویروس کرونا از طریق سرفه و عطسه هشدار داده بودند اما بر اساس یک مطالعه تازه، هنگام صحبت کردن نیز ریز قطره‌های ناپیدای بزاقی که ممکن است حاوی ذرات ویروس باشند به بیرون از دهان پرتاب و پراکنده می‌شوند. نتایج این مطالعه که در مجموعه مقالات برگزیده آکادمی ملی علوم ایالات متحده آمریکا منتشر شده نشان می‌دهد که ریز قطره‌ها هر چه کوچک‌تر باشند، بیشتر به حالت معلق در هوا باقی می‌مانند؛ در حالی که ذرات سنگین‌تر پس از مدت کوتاهی بر اثر نیروی جاذبه بلافاصله به سوی زمین سرازیر می‌شوند.
مسئله انتقال از طریق هوای بازدم پیش‌تر به خوبی برای برخی ویروس‌های به شدت مسری نظیر سرخک که حتی قادرند در قطرات میکروسکوبی نیز جای بگیرند، مورد مطالعه قرار گرفته بود. محققان اینک در صددند تا میزان این شیوه آلودگی را برای نوع جدید ویروس کرونا نیز با دقت بیشتری مورد بررسی قرار دهند. محققان انستیتوی ملی دیابت و بیماری‌های کلیوی - گوارشی برای این منظور از فردی خواستند تا درون جعبه‌ای بسته که داخل آن پرتوهای لیزر ساطع شده بود، صحبت کند. در این آزمایش فرد یاد شده به مدت بیست و پنج ثانیه عبارت «سالم بمانید» را تکرار کرد و محققان اقدام به شمارش ریز قطرات بزاقی کردند که از پرتوهای لیزر عبور کرده بود.
بر اساس نتایج این آزمایش، ریزقطره‌های بزاقی که از دهان خارج شده بود پس از بیست و پنج ثانیه سخن گفتن، به طور متوسط حدود دوازده دقیقه در هوای این محیط بسته معلق باقی ماندند. بر اساس این نمونه آزمایشگاهی، محققان تخمین می‌زنند که با توجه به میزان غلظت شناخته شده ویروس کرونا در بزاق دهان، اگر فردی آلوده به ویروس با صدای بلند سخن بگوید معادل هر دقیقه بیش از یک هزار ریز قطره حاوی ویروس از دهان وی به بیرون پرتاب می‌شود و احتمال معلق ماندن این ذرات در یک فضای بسته هشت دقیقه و شاید هم کمی بیشتر باشد.
بر اساس نتایج این تحقیق: «یافته بدست آمده در این مشاهده مستقیم نشان می‌دهد که سخن گفتن به شکل عادی ریز قطراتی را تولید و در محیط پراکنده می‌کند که می توانند ده‌ها دقیقه و حتی بیشتر به حالت معلق در هوا باقی بمانند؛ این ذرات در یک محیط بسته و محدود قابلیت بالایی برای انتقال بیماری دارند.»
این تیم تحقیقاتی پیش‌تر نتیجه آزمایشی را به ثبت رسانده بودند که نشان می داد صحبت کردن به شیوه ای آرام و با صدای ضعیف‌تر به نسبت ریز قطرات بزاقی کم‌تری را تولید و در هوا منتشر می‌کند. تایید علمی نتایج این آزمایش که بر نقش مهم انتقال ویروس از طریق ریز ذره‌های بزاقی معلق در هوا صحه می گذارد دلیل موجه دیگری برای استفاده از ماسک برای پیش‌گیری از ابتلا به نوع جدید ویروس کرونا است که بسیاری از کشورها اکنون به ضرورت آن پی برده و حتی استفاده از آن در محیط‌های بسته را الزامی کرده‌اند.
بر اساس این تحقیق ریز ذره‌های بزاقی تولید شده توسط گفتار می‌توانند در یک فضای بسته به مدت بیش از ده دقیقه در هوا معلق بمانند. محققان پیش از این درباره انتقال نوع جدید ویروس کرونا از طریق سرفه و عطسه هشدار داده بودند اما بر اساس یک مطالعه تازه، هنگام صحبت کردن نیز ریز قطره‌های ناپیدای بزاقی که ممکن است حاوی ذرات ویروس باشند به بیرون از دهان پرتاب و پراکنده می‌شوند. نتایج این مطالعه که در مجموعه مقالات برگزیده آکادمی ملی علوم ایالات متحده آمریکا منتشر شده نشان می‌دهد که ریز قطره‌ها هر چه کوچک‌تر باشند، بیشتر به حالت معلق در هوا باقی می‌مانند؛ در حالی که ذرات سنگین‌تر پس از مدت کوتاهی بر اثر نیروی جاذبه بلافاصله به سوی زمین سرازیر می‌شوند.
مسئله انتقال از طریق هوای بازدم پیش‌تر به خوبی برای برخی ویروس‌های به شدت مسری نظیر سرخک که حتی قادرند در قطرات میکروسکوبی نیز جای بگیرند، مورد مطالعه قرار گرفته بود. محققان اینک در صددند تا میزان این شیوه آلودگی را برای نوع جدید ویروس کرونا نیز با دقت بیشتری مورد بررسی قرار دهند. محققان انستیتوی ملی دیابت و بیماری‌های کلیوی - گوارشی برای این منظور از فردی خواستند تا درون جعبه‌ای بسته که داخل آن پرتوهای لیزر ساطع شده بود، صحبت کند. در این آزمایش فرد یاد شده به مدت بیست و پنج ثانیه عبارت «سالم بمانید» را تکرار کرد و محققان اقدام به شمارش ریز قطرات بزاقی کردند که از پرتوهای لیزر عبور کرده بود.
بر اساس نتایج این آزمایش، ریزقطره‌های بزاقی که از دهان خارج شده بود پس از بیست و پنج ثانیه سخن گفتن، به طور متوسط حدود دوازده دقیقه در هوای این محیط بسته معلق باقی ماندند. بر اساس این نمونه آزمایشگاهی، محققان تخمین می‌زنند که با توجه به میزان غلظت شناخته شده ویروس کرونا در بزاق دهان، اگر فردی آلوده به ویروس با صدای بلند سخن بگوید معادل هر دقیقه بیش از یک هزار ریز قطره حاوی ویروس از دهان وی به بیرون پرتاب می‌شود و احتمال معلق ماندن این ذرات در یک فضای بسته هشت دقیقه و شاید هم کمی بیشتر باشد.
بر اساس نتایج این تحقیق: «یافته بدست آمده در این مشاهده مستقیم نشان می‌دهد که سخن گفتن به شکل عادی ریز قطراتی را تولید و در محیط پراکنده می‌کند که می توانند ده‌ها دقیقه و حتی بیشتر به حالت معلق در هوا باقی بمانند؛ این ذرات در یک محیط بسته و محدود قابلیت بالایی برای انتقال بیماری دارند.»
این تیم تحقیقاتی پیش‌تر نتیجه آزمایشی را به ثبت رسانده بودند که نشان می داد صحبت کردن به شیوه ای آرام و با صدای ضعیف‌تر به نسبت ریز قطرات بزاقی کم‌تری را تولید و در هوا منتشر می‌کند. تایید علمی نتایج این آزمایش که بر نقش مهم انتقال ویروس از طریق ریز ذره‌های بزاقی معلق در هوا صحه می گذارد دلیل موجه دیگری برای استفاده از ماسک برای پیش‌گیری از ابتلا به نوع جدید ویروس کرونا است که بسیاری از کشورها اکنون به ضرورت آن پی برده و حتی استفاده از آن در محیط‌های بسته را الزامی کرده‌اند.
