کتک‌های پدرم باعث شد فوتبالیست شوم

گفتگو با خدادعزیزی را با خبر ورزشی در ادامه می‌خوانید.
آقاخداداد در جریان صحبت‌های ناصر محمدخانی قرار دارید؟
بله، شنیدم ایشان نسبت به من محبت داشته است. واقعیت ماجرا این است که خود من در دوره نوجوانی فوتبال آقای محمدخانی و مجید نامجومطلق را خیلی دوست داشتم، البته محمدخانی سرعت بالایی داشت و مدافعان روبه‌رویی‌اش را خیلی تحت فشار قرار می‌داد.
یادتان هست کدام بازی‌های این دو بازیکن را دیده‌اید؟
من حافظه خوبی ندارم. یادم می‌آید در دوره نوجوانی من تلویزیون خیلی کم فوتبال پخش می‌کرد و چند بازی آقای محمدخانی و نامجومطلق را دیده‌ام. در آن نسل و حتی نسل قبل‌تر فوتبالیست‌های توانمندی وجود داشتند، ولی شرایط جامعه، رسانه و فوتبال مثل حالا نبود و حق مطلب در خصوص آن استعداد‌های ناب ادا نشد.
در نسل خودتان کدام بازیکنان را توانمند می‌دانید؟
کم نبوده‌اند، ولی کریم باقری و علی کریمی را بیشتر می‌پسندم.
بازیکنان خارجی چطور؟
بازی‌های مارادونا در جام جهانی ۱۹۸۶ را دیده‌ام. در آن ایام حدود ۱۵ سال سن داشتم، بعد از او روبرتو باجو را خیلی دوست داشتم، سپس زیدان و حالا مسی.
پسرتان هم سلیقه شما را دارد؟
بله، او هم از دوستداران مسی است.
فوتبال بازی می‌کند؟
در حد سرگرمی و بعید می‌دانم بخواهد به صورت حرفه‌ای دنبال کند.
برنامه شما برای آینده‌اش چیست؟
هر چه خودش صلاح بداند، من دخالتی نمی‌کنم.
مثلاً برای او تشویق و تنبیه در نظر نمی‌گیرید؟
تشویق که می‌شود، اما تنبیه هرگز!
خود شما بار‌ها اشاره کرده‌اید که از جانب پدر تنبیه می‌شدید، آن وقت خودتان چنین سیاستی ندارید؟
آن دوره فرق می‌کرد. اگر تنبیه پدر نبود که سرنوشت دیگری داشتم. اتفاقاً گاهی با پدرم شوخی می‌کنم و می‌گویم یادت هست با شلنگ مرا کتک زدی و ایشان هم می‌گوید خداداد عزیزی شدنت نتیجه همان کتک‌های من است (خنده). انصافاً درست هم می‌گوید.
چطور؟
بالاخره ما در منطقه ضعیف مشهد سکونت داشتیم، در جنوب شهر و بسیاری از همبازیان من به دلیل کمبودها، مشکلات یا بلندپروازی غیر منطقی خلافکار، سارق، معتاد و قاچاقچی شدند! فکر کنم تعدادی از دنیا رفته‌اند و گروهی هم هنوز در زندان هستند. از چنین فضایی من ورزشکار بیرون آمدم و بعد از فوتبال هم قلیانی شدم (خنده).
در تلویزیون هم گفتید قلیان می‌کشید و اشاره کردید ۸۰ درصد فوتبالیست‌ها هم قلیانی هستند!
تا زمانی که به صورت حرفه‌ای فوتبال بازی می‌کردم دست به قلیان نمی‌زدم، اما خیلی از دوستانم می‌کشیدند. بعد از فوتبال هم شد یکی از سرگرمی‌ها نه این که صبح تا شب بخواهم پای قلیان بنشینم. در مورد ۸۰ درصد هم اگر کم نگفته باشم، زیاد نگفته‌ام؛ بعد مگر فقط فوتبالیست‌ها قلیان استفاده می‌کنند؟ فکر کرده‌اید در جامعه مثلاً پزشکان، هنرمندان، سیاستمداران یا اقشار دیگر کسی قلیان نمی‌کشد؟ الان مردم در پارک دور هم می‌نشینند و در جمع خانوادگی دور هم حرف می‌زنند، می‌خندند و قلیان می‌کشند.
تکلیف لیگ برتر چه می‌شود؟
دیگر رشته کار از دست خارج شده و لیگ هم برگزار می‌شود. وقتی همه اصناف در اوج کرونا سر کار می‌روند فوتبالیست‌ها در ورزشگاه بدون تماشاگر حداقل با ریسک کمتری در مقایسه با آن‌ها که روزی ۲ ساعت داخل مترو و اتوبوس هستند به شغل خود می‌پردازند.