گروه جامعه: کافه قنادی «مینیون» به عنوان قدیمیترین کافه قنادی تهران به ثبت ملی رسید.
به گزارش فارس، در خیابان سعدی شمالی نبش خیابان قائدی مغازهای قدیمی جا خوش کرده که روزگاری محل رفت و آمد رجال و افراد سرشناس پایتخت بوده و هنوز هم پاتوق بسیاری از هنرمندان و افراد معروف است.مغازهای دنج با دکوری خاص و اصیل که قدمت 90 ساله آن شما را به به حال و هوای تهران قدیم میبرد و بوی خوش شیرینی و شکلاتش از چند فرسخی مشامتان را پر میکند.دکانی با پردههای کرم رنگ ساده که ویترین آن با انواع قهوه جوش و فرنچ پرس و ظروف سرو قهوه تزئین شده، نور پردازیاش همچنان قدیمی است و کف موزائیک و سقف چوبیاش به اصالت آن افزوده و اولین شکلات فروشی تهران را به محیطی خاص تبدیل کرده است.این کافه قنادی قدیمی با تلاش یک خانواده اوکراینی شکل گرفته و تا همین لحظه هم به شکل خانوادگی میچرخد، دو شعبه دیگر هم در خارج از کشور دارد که نوههای خانواده «ترپوگوسیان» آن را اداره میکنند. حالا ساختمان شیرینیفروشی مینیون به عنوان میراث معماری معاصر در جلسه اخیر شورای ملی ثبت آثار تاریخی فرهنگی غیرمنقول واجد ارزش ثبت تشخیص داده شد و به ثبت ملی رسید.همسر «روبن ترپوگوسیان»، آخرین پسر بازمانده این خانواده اوکراینی در گفتوگو با خبرنگار فارس درباره این کافه قنادی قدیمی میگوید: « پدر همسرم بعد از انقلاب روسیه و مهاجرت به ایران، اینجا را راه انداخت، در اوکراین قنادی داشت و تصمیم گرفت کار خود را در ایران ادامه دهد، در یک مغازهای که ابتدا کمی پایین تر از اینجا بود یک نانوایی دایر شد و پس از مدتی و با راهاندازی مغازه فعلی، شیرینی و شکلات هم اضافه شد و در واقع اینجا بود که اولین شکلات فروشی تهران پا گرفت.
بعد از فوت پدر همسرم برادر بزرگتر که پروفسور شیمی بود کار را ادامه داد و بعد از ایشان هم، همسرم «روبن» مدیریت اینجا را به عهده دارد.»خانم ترپوگوسیان در مورد شکلاتهای معروف این مغازه میگوید: «تمامی شکلاتهای ما دست ساز و تهیه شده از روغن شکلات طبیعی است، ما به هیچ عنوان از روغنهای مصنوعی و صنعتی در تهیه شکلاتها استفاده نمیکنیم و حتی الان هم که مواد گران شده قیمتها را افزایش ندادیم تا مشتریهای خود را حفظ کنیم.»عروس خانواده ترپوگوسیان رمز و راز موفقیت «مینیون» را حفظ اصالت و برخورد خوب با مشتری میداند و میگوید: «یکی از چیزهایی که اینجا را از سایر کافهها و قنادیهای دیگر متمایز میکند این است که از لحاظ ظاهری اصالت خود را حفظ کرده و خیلی به به سمت تکنولوژی و مدرنیته نرفته است، ما حتی تا دو سه سال پیش دستگاه کارت خوان هم نداشتیم و سنتی کار می کردیم و دو سال پیش که کارتخوان آوردیم خیلی از مشتریهای قدیمی اعتراض کردند و معتقد بودند که پرداخت به شیوه سنتی برایشان جذابتر بوده است.»