تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۳/۲۶ ساعت ۰۹:۳۰
کد مطلب : ۲۱۹۰۳۵
من هم باید بروم و کارگری کنم!
با این شرایط یک برنز هم در المپیک نمی‌گیریم
گروه ورزشی: تکواندوکار المپیکی ایران با بیان این با بیان اینکه طی ماه‌های گذشته هیچ کدام از مسئولان ورزشی سراغی از او یا دیگر ملی‌پوشان تکواندو نگرفته‌اند، گفت: در صورت ادامه این روند، مطمئن باشید ورزش ایران بدترین نتیجه را در تاریخ المپیک خواهد گرفت.
به گزارش ایسنا، میرهاشم حسینی با انتقاد شدید از بی‌توجهی مسئولان ورزش نسبت به تعیین تکلیف رشته‌های تکواندو، کشتی و کاراته به عنوان ۳ رشته اصلی ایران در المپیک توکیو، اظهار کرد: واقعا اوضاع بدی داریم. وضعیت فنی و تمرینی‌مان اصلا خوب نیست. در ماه‌های اول و دوم پس از شیوع کرونا در مصاحبه ای که با شما داشتم اعلام کردم وزنمان را کنترل می‌کنیم اما دیگر از این وضعیت و بلاتکلیفی خسته شده‌ایم. همه حریفانمان در دنیا با رعایت پروتکل های بهداشتی در حال تمرین هستند اما نمی‌دانم چرا در ایران هیچ توجهی به وضعیت ما نمی‌شود؟
* نمی‌خواهیم زحمات چند ساله‌مان بر باد برود
چهره المپیکی تکواندوی ایران که علی‌رغم کارشکنی انگلیسی ها در صدور ویزا برای رقابت‌های قهرمانی جهان، با درخشش در رقابت‌های مختلف گرندپری با شایستگی تمام جواز حضور در المپیک توکیو را بدست آورد، خاطرنشان کرد: وقتی بدون برنامه جلو برویم شرایط خیلی سخت و طاقت‌فرسا می‌شود، استرس حضور در المپیک را داریم و نمی‌خواهیم زحمات چندین ساله‌مان بر باد برود اما می‌بینیم مسئولان ورزش هیچ توجهی به ما ندارند. در انگلیس شرایط شیوع کرونا به مراتب بدتر از ایران بود اما یک ماه است تکواندوکاران این کشور تمرینات خود را از سر گرفته‌اند. آن‌ها فضای سالن را به ۶ بخش تقسیم کرده‌اند و هر ورزشکار در هر قسمت در شرایطی که دور تا دور او با پرده پوشانیده شده است، با مربی خود تمریناتش را انجام می‌دهد. در بلژیک و یا کشورهای دیگر هم با رعایت برخی شرایط که خیلی هم کار سختی نیست تمرینات خود را از سر گرفته‌اند.
*از این بلاتکلیفی خسته شده ایم
وی درباره شرایط تمرینی خود در خارج از اردوهای تیم ملی، گفت: حریف تمرینی نداریم و اصلا نمی‌توانیم در حد یک دهم یک ورزشکار المپیکی هم تمرین و آماده‌سازی مناسب داشته باشیم. دیگر کنترل وزن هم برایم مشکل شده و واقعا از این شرایط و بلاتکلیفی خسته شده‌ایم. همه اماکن حتی باشگاه‌های بدنسازی و قهوه‌خانه‌ها هم باز شده اند اما نمی‌دانم چرا مجوز اردوی تکواندو در شرایطی که فدراسیون می‌تواند به بهترین شکل اوضاع را کنترل کند، صادر نمی‌شود؟ وقتی سرمربی تیم ملی می‌گوید ما در تمرینات زد و خورد نخواهیم داشت اما با حضور در اردو می‌توانیم وزن بچه‌ها را کنترل کنیم و تمرینات بدنسازی انجام دهیم، چرا مجوز برگزاری اردو را نمی‌دهند؟ برای ما واقعا این شیوه و مدیریت قابل هضم نیست و از این شرایط خسته شده‌ایم.
*هیچ کدام از مسئولان سراغی از ما نگرفتند
حسینی در ادامه گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه طی ماه‌های خانه نشینی بدلیل شیوع کرونا هیچ کدام از مسئولان ورزشی سراغی از او یا دیگر ملی‌شوان تکواندو نگرفته‌اند، گفت: به غیر از فدراسیون و سرمربی تیم ملی، هیچ کس تماس نگرفت حتی حال ما را بپرسد. مسئولان وزارت ورزش و کمیته المپیک اصلا زنگ نزدند بپرسند آیا چیزی مورد نیازتان هست یا خیر؟
*با این شرایط ورزش ایران در المپیک به یک برنز هم نمی‌رسد
تکواندوکار خوش آتیه ایران و یکی از بخت‌های اصلی مدال‌آوری کاروان ورزشی ایران در المپیک توکیو، افزود: اگر شرایط به همین منوال پیش برود و شاهد این بی‌تفاوتی‌ها باشیم، مطمئن باشید شاهد بدترین عملکرد ورزش ایران در تاریخ المپیک خواهیم بود و حتی یک مدال برنز هم نمی‌توانیم بگیریم. المپیک شوخی‌بردار نیست و باید با برنامه و حمایت ویژه از ورزشکاران حرکت کنیم تا به موفقیت برسیم. ما دوست داریم بهترین نمایش را برای کشورمان داشته باشیم اما باید از الان گلایه‌ها را مطرح کنیم تا شاید موردتوجه قرار گیرد.
* سروش احمدی مسافرکشی می‌کند تا شکم خانواده‌اش را سیر کند
وی در ادامه درباره مسافرکشی سروش احمدی نایب قهرمان تکواندوی جهان برای امرار معاش، گفت: سروش واقعا مردانگی می‌کند که برای سیر کردن شکم خود و خانواده‌اش با توجه به شرایطی که پدرش دارد، مسافر جابجا می‌کند. همانطور که خود او هم اعلام کرده دوست ندارد کار کردن عار نیست و اصلا دوست ندارد از این موضوع سوء استفاده سیاسی شود و یا برخی شبکه‌های آن طرف آب بهره‌برداری‌های خودشان را داشته باشند. نه تنها سروش بلکه من و همه ورزشکاران خواستار توجه مسئولان هستیم تا دغدغه ای غیر از ورزش نداشته باشیم.
*بخاطر بی‌توجهی‌ها می‌خواستم استانم را تغییر بدهم!
تکواندوکار میانه‌ای تیم ملی، افزود: خود من وقتی سهمیه المپیک را با آن همه سختی و مشقت گرفتم، حتی یک نفر از مسئولان استان آذربایجان شرقی هم هیچ سراغی از من نگرفتند و اصلا من را حساب نکردند. حتی با رییس هیات تکواندوی آذربایجان شرقی هم صحبت کردم و قصد داشتم استانم را تغییر بدهم اما با مخالفت پدرم روبرو شد. واقعا از دست مسئولانمان ناراحتم و هیچ توجهی به ما ندارند.
*ورزشکاران نباید دغدغه خانه و شغل را داشته باشند
دارنده مدال‌های نقره جهان و طلای بازی‌های آسیایی، تصریح کرد: خود من بعد از چند سال حضور در تیم ملی و رقابت‌های مختلف، هنوز خانه ندارم. ماشینم را هم فروختم چرا که نمی‌توانستم از پس هزینه‌های آن بربیایم. چرا یک ورزشکار ملی باید دغدغه آینده‌اش را داشته باشد؟ ما نباید دغدغه مسائلی مثل خانه، وسیله نقلیه، شغل و ... را داشته باشیم و باید تنها دغدغه‌مان موفقیت در ورزش باشد.
* چرا کمیته المپیک با ما مثل کارگر روزمزد برخورد می‌کند
دارنده ۲ مدال طلای رقابت های گرندپری در سال ۲۰۱۹، در ادامه اظهار کرد: کمیته المپیک حداقل تا المپیک حقوق ورزشکارانی که سهمیه گرفته‌اند را بدهد. چرا با ما مثل کارگر روزمزد برخورد می‌کنند؟ مگر ما کارگر روزمزد هستیم که می‌خواهند فقط روزهایی که در اردو هستیم به ما حقوق بدهند؟ بخدا این برخوردها با ورزشکاران درست نیست. اگر مشکلات مالی‌شان تا این حد زیاد است حداقل برای هر ورزشکار المپیکی اسپانسر بگیرند، آن وقت ما دیگر هیچ توقعی از وزارت ورزش و کمیته المپیک نخواهیم داشت. متاسفانه اسپانسر گرفتن هم پارتی بازی شده چرا که نفراتی که هیچ اسم و رسمی در ورزش ندارند اسپانسر می گیرند و کسی به امثال من توجه نمی کند.
* با این شرایط باید بروم کارگری کنم!
حسینی در پایان گفت: واقعا با این شرایط خیلی نا امید شده‌ام و من هم باید فردا پس فردا دست از ورزش بکشم و بروم کارگری کنم. امیدوارم مسئولان ورزش حقیقت‌ها را ببینند و بدانند اگر موفقیت در المپیک را می‌خواهند باید از ورزشکاران در عمل حمایت کنند.
* نمی‌خواهیم زحمات چند ساله‌مان بر باد برود
چهره المپیکی تکواندوی ایران که علی‌رغم کارشکنی انگلیسی ها در صدور ویزا برای رقابت‌های قهرمانی جهان، با درخشش در رقابت‌های مختلف گرندپری با شایستگی تمام جواز حضور در المپیک توکیو را بدست آورد، خاطرنشان کرد: وقتی بدون برنامه جلو برویم شرایط خیلی سخت و طاقت‌فرسا می‌شود، استرس حضور در المپیک را داریم و نمی‌خواهیم زحمات چندین ساله‌مان بر باد برود اما می‌بینیم مسئولان ورزش هیچ توجهی به ما ندارند. در انگلیس شرایط شیوع کرونا به مراتب بدتر از ایران بود اما یک ماه است تکواندوکاران این کشور تمرینات خود را از سر گرفته‌اند. آن‌ها فضای سالن را به ۶ بخش تقسیم کرده‌اند و هر ورزشکار در هر قسمت در شرایطی که دور تا دور او با پرده پوشانیده شده است، با مربی خود تمریناتش را انجام می‌دهد. در بلژیک و یا کشورهای دیگر هم با رعایت برخی شرایط که خیلی هم کار سختی نیست تمرینات خود را از سر گرفته‌اند.
*از این بلاتکلیفی خسته شده ایم
وی درباره شرایط تمرینی خود در خارج از اردوهای تیم ملی، گفت: حریف تمرینی نداریم و اصلا نمی‌توانیم در حد یک دهم یک ورزشکار المپیکی هم تمرین و آماده‌سازی مناسب داشته باشیم. دیگر کنترل وزن هم برایم مشکل شده و واقعا از این شرایط و بلاتکلیفی خسته شده‌ایم. همه اماکن حتی باشگاه‌های بدنسازی و قهوه‌خانه‌ها هم باز شده اند اما نمی‌دانم چرا مجوز اردوی تکواندو در شرایطی که فدراسیون می‌تواند به بهترین شکل اوضاع را کنترل کند، صادر نمی‌شود؟ وقتی سرمربی تیم ملی می‌گوید ما در تمرینات زد و خورد نخواهیم داشت اما با حضور در اردو می‌توانیم وزن بچه‌ها را کنترل کنیم و تمرینات بدنسازی انجام دهیم، چرا مجوز برگزاری اردو را نمی‌دهند؟ برای ما واقعا این شیوه و مدیریت قابل هضم نیست و از این شرایط خسته شده‌ایم.
*هیچ کدام از مسئولان سراغی از ما نگرفتند
حسینی در ادامه گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه طی ماه‌های خانه نشینی بدلیل شیوع کرونا هیچ کدام از مسئولان ورزشی سراغی از او یا دیگر ملی‌شوان تکواندو نگرفته‌اند، گفت: به غیر از فدراسیون و سرمربی تیم ملی، هیچ کس تماس نگرفت حتی حال ما را بپرسد. مسئولان وزارت ورزش و کمیته المپیک اصلا زنگ نزدند بپرسند آیا چیزی مورد نیازتان هست یا خیر؟
*با این شرایط ورزش ایران در المپیک به یک برنز هم نمی‌رسد
تکواندوکار خوش آتیه ایران و یکی از بخت‌های اصلی مدال‌آوری کاروان ورزشی ایران در المپیک توکیو، افزود: اگر شرایط به همین منوال پیش برود و شاهد این بی‌تفاوتی‌ها باشیم، مطمئن باشید شاهد بدترین عملکرد ورزش ایران در تاریخ المپیک خواهیم بود و حتی یک مدال برنز هم نمی‌توانیم بگیریم. المپیک شوخی‌بردار نیست و باید با برنامه و حمایت ویژه از ورزشکاران حرکت کنیم تا به موفقیت برسیم. ما دوست داریم بهترین نمایش را برای کشورمان داشته باشیم اما باید از الان گلایه‌ها را مطرح کنیم تا شاید موردتوجه قرار گیرد.
* سروش احمدی مسافرکشی می‌کند تا شکم خانواده‌اش را سیر کند
وی در ادامه درباره مسافرکشی سروش احمدی نایب قهرمان تکواندوی جهان برای امرار معاش، گفت: سروش واقعا مردانگی می‌کند که برای سیر کردن شکم خود و خانواده‌اش با توجه به شرایطی که پدرش دارد، مسافر جابجا می‌کند. همانطور که خود او هم اعلام کرده دوست ندارد کار کردن عار نیست و اصلا دوست ندارد از این موضوع سوء استفاده سیاسی شود و یا برخی شبکه‌های آن طرف آب بهره‌برداری‌های خودشان را داشته باشند. نه تنها سروش بلکه من و همه ورزشکاران خواستار توجه مسئولان هستیم تا دغدغه ای غیر از ورزش نداشته باشیم.
*بخاطر بی‌توجهی‌ها می‌خواستم استانم را تغییر بدهم!
تکواندوکار میانه‌ای تیم ملی، افزود: خود من وقتی سهمیه المپیک را با آن همه سختی و مشقت گرفتم، حتی یک نفر از مسئولان استان آذربایجان شرقی هم هیچ سراغی از من نگرفتند و اصلا من را حساب نکردند. حتی با رییس هیات تکواندوی آذربایجان شرقی هم صحبت کردم و قصد داشتم استانم را تغییر بدهم اما با مخالفت پدرم روبرو شد. واقعا از دست مسئولانمان ناراحتم و هیچ توجهی به ما ندارند.
*ورزشکاران نباید دغدغه خانه و شغل را داشته باشند
دارنده مدال‌های نقره جهان و طلای بازی‌های آسیایی، تصریح کرد: خود من بعد از چند سال حضور در تیم ملی و رقابت‌های مختلف، هنوز خانه ندارم. ماشینم را هم فروختم چرا که نمی‌توانستم از پس هزینه‌های آن بربیایم. چرا یک ورزشکار ملی باید دغدغه آینده‌اش را داشته باشد؟ ما نباید دغدغه مسائلی مثل خانه، وسیله نقلیه، شغل و ... را داشته باشیم و باید تنها دغدغه‌مان موفقیت در ورزش باشد.
* چرا کمیته المپیک با ما مثل کارگر روزمزد برخورد می‌کند
دارنده ۲ مدال طلای رقابت های گرندپری در سال ۲۰۱۹، در ادامه اظهار کرد: کمیته المپیک حداقل تا المپیک حقوق ورزشکارانی که سهمیه گرفته‌اند را بدهد. چرا با ما مثل کارگر روزمزد برخورد می‌کنند؟ مگر ما کارگر روزمزد هستیم که می‌خواهند فقط روزهایی که در اردو هستیم به ما حقوق بدهند؟ بخدا این برخوردها با ورزشکاران درست نیست. اگر مشکلات مالی‌شان تا این حد زیاد است حداقل برای هر ورزشکار المپیکی اسپانسر بگیرند، آن وقت ما دیگر هیچ توقعی از وزارت ورزش و کمیته المپیک نخواهیم داشت. متاسفانه اسپانسر گرفتن هم پارتی بازی شده چرا که نفراتی که هیچ اسم و رسمی در ورزش ندارند اسپانسر می گیرند و کسی به امثال من توجه نمی کند.
* با این شرایط باید بروم کارگری کنم!
حسینی در پایان گفت: واقعا با این شرایط خیلی نا امید شده‌ام و من هم باید فردا پس فردا دست از ورزش بکشم و بروم کارگری کنم. امیدوارم مسئولان ورزش حقیقت‌ها را ببینند و بدانند اگر موفقیت در المپیک را می‌خواهند باید از ورزشکاران در عمل حمایت کنند.
