گاف تابلوي نماینده افراطی + سند

در طرح دو فوریتی که توسط جواد کریمی قدوسی تهیه و به هیات رئیسه مجلس ارائه شده است، دو بار به معاهده «ان پی تی» که مهترین مبحث حقوق بین الملل در بحث انرژی اتمی است، اشاره شده و عجیب آنکه هر دوبار هم به زبان انگلیسی و هم به زبان فارسی نام این معاهده «ام پی تی، mpt» درج شده است. یک بار در عنوان طرح 5 صفحه ای و یک بار در متن آن به زبان انگلیسی.

این طرح 5 صفحه ای که با خط خود کریمی قدوسی توسط اداره قوانین مجلس تکثیر و در اختیار خبرنگاران قرار گرفته است در کادر مربوط به عنوان طرح این عبارت را با خود دارد: «الزام دولت به حفظ حقوق مسلم هسته ای و مصادیق آن در چهارچوب معاهده "ام پی تی" در مذاکرات هسته ای».

در بند نهم این طرح نیز کریمی قدوسی عینا چنین نوشته است: «هر گونه موافقت با خواسته‌هاي طرف مقابل نباید خارج از معاهده "mpt" باشد».

کریمی قدوسی از جمله نمایندگانی است که از مدت ها پیش با این ادعا که اشرافی کامل به مسایل سیاست خارجی دارد، مخالف هر گونه مذاکره ثمر بخش با 1+5 بر سر مساله هسته ای کشورمان بوده است. کسی که اکنون با این طرح مشخص شده است که حتی نام درست مهمترین پیمان نامه هسته ای در دنیا را نمی داند. نامی که اکنون برای اکثریت بزرگی از مردم عادی ایران هم آشنا است. این خطا از آن رو قابل اغماض نیست که اولا از یک عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی کشور سر زده است که مستقیما بر کار دستگاه دیپلماسی ایران نظارت دارد و مدعی بسیاری از خطا ها در 3 ماه گذشته است. از سوی دیگر با دو بار تاکید در متن این طرح به زبان‌هاي انگلیسی و فارسی مشخص می شود که جواد کریمی قدوسی واقعا فکر می کند که مخفف نام انگلیسی "معاهده منع گسترش هسته ای" به فارسی "ام پی تی" خواهد شد. "ان.پی.تی" مخفف نام انگلیسی "معاهده منع گسترش هسته ای" (Nuclear Non- Proliferation Treaty) است.

نکته مهمتر آنکه این طرح با امضای 110 نماینده و بدون هیچ اصلاحی در این عبارت به هیات رئیسه تحویل شده است. این یعنی یا این 110 نفر هم نام درست مهمترین معاهده هسته ای جهان را نمی دانستند. یا اینکه این طرح را چشم بسته امضا کرده اند.

حال این سوال مطرح است که آیا دیگر اطلاعات سیاست خارجی و تخصصی نمایندگان مجلس نیز در همین سطح و با همین کیفیت است؟ نمایندگانی که حتی نام معاهده منع گسترش سلاح‌هاي هسته ای را هم نمی دانند از کیفیت محتوایی آن چقدر آگاهی دارند تا بتوانند بر دستگاه‌هاي اجرایی در این زمینه نظارت کنند؟ وقتی چنین اشتباه فاحشی در تیتر یک طرح دیده می شود به محتوای آن چه اعتمادی می توان داشت که کارشناسانه و دقیق باشد؟ آیا با دیدن این دست اشتباهات این شائیبه ایجاد نمی شود که برخی بهانه‌هاي نمایندگان بهانه هایی سیاسی است نه علمی و فنی؟