تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۴/۱۸ ساعت ۰۹:۰۸
کد مطلب : ۲۲۱۹۱۰
روحانی موتور را روشن می کند؟
مجلس فعلا دوره کارآموزي مي‌گذراند
گروه سیاسی:روزنامه آرمان ملی براي بررسي روابط بين دولت و مجلس و هجمه‌ها تخريب‌هاي هدفمند عليه دولت با احمد شيرزاد، فعال سياسي اصلاح‌طلب به گفت‌وگو پرداخته است که مي‌خوانيد.
حواشي اخير مجلس را چگونه تحليل مي‌کنيد و اساسا هدف نمايندگان از اينگونه برخورد با وزرا يا رئيس‌جمهور چيست؟
من فکر مي‌کنم مجلسي‌ها سوراخ دعا را اشتباه گرفتند. در اين جماعتي که به مجلس آمدند مقداري از داد زدن خوششان مي‌آيد و دوست دارند که خيلي ژست معترض بگيرند اما واقعا نمي‌دانند که چه کسي را پيدا کنند که به وي معترض شوند. اکنون در اين بحث موجود واقعا معلوم نيست که به کجاي آقاي ظريف ايراد دارند. آقاي ظريف در يک امري که همه کشور در آن دخيل بودند، مجلس، شوراي عالي امنيت ملي و مقامات عالي کشور نيز روي آن صحه گذاشته واسطه گفت‌وگو بوده است. اکنون ريش و قيچي دست نمايندگان است و ميتوانند در مجلس هر چه دوست دارند، تصويب کنند. چه کسي جلوي آنها را گرفته است؟ اگر هم کسي جلوي آنها را گرفته دولت آقاي روحاني و محمدجواد ظريف نيست. آقايان خودشان مي‌دانند که دست کشور بسته است و هر کاري نمي‌تواند انجام دهد. اتفاقا هنر مديريت کشور هم همين است که در بين توانمندي‌ها و کارهايي که مي‌توان انجام داد بهترين تصميم اتخاذ شود.آقاياني که در مجلس آمده‌اند هنوز در عالم آرزوهاي خود هستند بدون اينکه بدانند بايد بر سر اين آرزوها با چه کسي دعوا کنند و يقه چه کسي را بگيرند. اکنون ظاهرا به اين دليل يقه محمدجواد ظريف گرفته مي‌شود که کم‌هزينه‌تر است. اين مجلس با برخي نمايندگانش همين است و انتظار بيشتري از آن نيست. اگر کمي صبر کنيم بايد آقايان بگويند که از اين ديگ مجلس قرار است چه آشي بيرون بيايد. اينکه صرفا دادي زده شود به‌نظر مي‌آيد بيشتر انگيزه خودنمايي و عقده خالي کردن است. ولي در مناسبات داخلي کشور اينها به‌شدت به ضرر اصولگرايان است و ضرر اين مساله را در انتخابات بعدي خواهند ديد.
برخلاف آنچه منتخبان مجلس يازدهم وعده مي‌دادند پس از عملکرد يک‌ماهه برنامه‌اي در جهت بهبود وضع اقتصادي و معيشتي مردم از آنها ديده نشده و صرفا با شعارزدگي و فرافکني به مقابله با دولت پرداختند؛ اين رويکرد در درازمدت چه آثاري خواهد داشت؟
اين مجلس فعلا دوره کارآموزي خود را مي‌گذراند و مي‌خواهند ببينند که نشستن روي صندلي‌هاي نمايندگي چه طعم و مزه‌اي دارد. البته در اوايل همه مجالس يک تنش‌هايي وجود دارد ولي نماينده‌ها بايد هوشمندتر از اين باشند و خيلي سريع حد و حدود تاثيرگذاريشان را محاسبه کنند. در عالم ادعا خيلي حرف‌ها ميتوانند بزنند اما من با ضرس‌قاطع مي‌گويم با اين دست‌فرماني که پيش گرفته شده جز اين داد و هياهوها تا اطلاع ثانوي کمترين طرح اقتصادي و سياسي خاصي از اين مجلس برنمي‌آيد. براي مقايسه مجلس ششم ما در همان 3 ماه اول تعداد قابل‌توجهي طرح روي ميز مجلس داشتيم.هر چند برخي هم با موانعي روبه‌رو شد و عمدتا در مقابل آن طرح‌ها ايستادگي شد ولي به‌هر‌حال مجلس براي خود طرح، ايده و برنامه داشت که مقداري در طول دوره مجلس جلو رفت و مقداري نيز با مانع برخورد کرد. اينها در مجلس يازدهم هيچ برنامه‌اي ندارند. به‌عنوان مثال سمبل مجلس که آقاي قاليباف است مي‌گويد برويم طلب‌هايمان را وصول کنيم. از چه کسي وصول کنيم؟ در اين وانفساي سياسي کشور چگونه براي عراق که به ما بدهکار است شاخ و شانه بکشيم؟ پيشنهاد مشخص و عملي روي ميز بگذارند تا دولت اجرا کند.
در شرايطي که کشور به لحاظ اقتصادي، تحريم و کرونا دوره سختي را مي‌گذراند بالغ بر 200 امضا در بحث سوال از رئيس‌جمهور جمع شده؛ از آنجايي که مجلس برنامه‌اي براي ارائه به دولت ندارد سوال از رئيس‌جمهور نوعي فرار به جلو محسوب نمي‌شود؟
اينها دنبال سوژه‌هايي هستند که در مجلس داد بزنند و واقعا مشاهده نمي‌شود که آنها دنبال ارائه راه‌حل هستند. آقاي روحاني نه مجبور است که به خرده‌فرمايشات عمل کند و نه انگيزه‌اي براي اين کار دارد و نگران انتخاب مجدد هم نيست. کم و بيش همه منتظرند ببينند که فرآيندهاي منتهي به انتخابات آينده در ايران چه خواهد شد. به نظر من آقاي روحاني هيچ دليلي براي ترسيدن ندارد. ماکزيمم اتفاقي که بيفتد اينکه تعدادي از وزرايش را بيندازند يا طرح عدم کفايت رياست‌جمهوري را به مجلس ببرند. جاي هيچ ترس و نگراني نيست و روحاني بايد با قوت استحکام روي مواضع خود بايستد و آن روحاني‌اي بشود که سال 96 ديديم. سال 96 مناظرات انتخاباتي خيلي سرد بود و همه رسمي صحبت مي‌کردند و اينجا جاي تشکر از آقاي قاليباف دارد که آنچنان ژستي گرفت و با شور و هيجاني وارد شد که موتور آقاي روحاني را روشن کرد و بعد از آن تبديل به روحاني شد که يک‌دفعه آنچنان فيتيله‌اش بالا رفت که بعدا همه براي پايين آمدن آن وي را سر‌زنش کردند.اکنون نيز من فکر مي‌کنم که آقاي روحاني در شرايطي نيست که نگران ترس و واهمه‌اي باشد. رئيس‌جمهور منازعه‌اي را شروع نکرده و نمي‌توانند آقاي روحاني را متهم کنند که فضاي تنش به‌وجود آورده است. اگر بنابر اين است که اين رويه جاري باشد و آقايان فکر کنند با داد زدن ميتوانند نتيجه مهمي بگيرند خوب است آقاي روحاني موتور سال 96 خود را روشن کند. اگر آن موتور روشن شود فکر مي‌کنم اين افراد پشيمان شوند.
حواشي اخير مجلس را چگونه تحليل مي‌کنيد و اساسا هدف نمايندگان از اينگونه برخورد با وزرا يا رئيس‌جمهور چيست؟
من فکر مي‌کنم مجلسي‌ها سوراخ دعا را اشتباه گرفتند. در اين جماعتي که به مجلس آمدند مقداري از داد زدن خوششان مي‌آيد و دوست دارند که خيلي ژست معترض بگيرند اما واقعا نمي‌دانند که چه کسي را پيدا کنند که به وي معترض شوند. اکنون در اين بحث موجود واقعا معلوم نيست که به کجاي آقاي ظريف ايراد دارند. آقاي ظريف در يک امري که همه کشور در آن دخيل بودند، مجلس، شوراي عالي امنيت ملي و مقامات عالي کشور نيز روي آن صحه گذاشته واسطه گفت‌وگو بوده است. اکنون ريش و قيچي دست نمايندگان است و ميتوانند در مجلس هر چه دوست دارند، تصويب کنند. چه کسي جلوي آنها را گرفته است؟ اگر هم کسي جلوي آنها را گرفته دولت آقاي روحاني و محمدجواد ظريف نيست. آقايان خودشان مي‌دانند که دست کشور بسته است و هر کاري نمي‌تواند انجام دهد. اتفاقا هنر مديريت کشور هم همين است که در بين توانمندي‌ها و کارهايي که مي‌توان انجام داد بهترين تصميم اتخاذ شود.آقاياني که در مجلس آمده‌اند هنوز در عالم آرزوهاي خود هستند بدون اينکه بدانند بايد بر سر اين آرزوها با چه کسي دعوا کنند و يقه چه کسي را بگيرند. اکنون ظاهرا به اين دليل يقه محمدجواد ظريف گرفته مي‌شود که کم‌هزينه‌تر است. اين مجلس با برخي نمايندگانش همين است و انتظار بيشتري از آن نيست. اگر کمي صبر کنيم بايد آقايان بگويند که از اين ديگ مجلس قرار است چه آشي بيرون بيايد. اينکه صرفا دادي زده شود به‌نظر مي‌آيد بيشتر انگيزه خودنمايي و عقده خالي کردن است. ولي در مناسبات داخلي کشور اينها به‌شدت به ضرر اصولگرايان است و ضرر اين مساله را در انتخابات بعدي خواهند ديد.
برخلاف آنچه منتخبان مجلس يازدهم وعده مي‌دادند پس از عملکرد يک‌ماهه برنامه‌اي در جهت بهبود وضع اقتصادي و معيشتي مردم از آنها ديده نشده و صرفا با شعارزدگي و فرافکني به مقابله با دولت پرداختند؛ اين رويکرد در درازمدت چه آثاري خواهد داشت؟
اين مجلس فعلا دوره کارآموزي خود را مي‌گذراند و مي‌خواهند ببينند که نشستن روي صندلي‌هاي نمايندگي چه طعم و مزه‌اي دارد. البته در اوايل همه مجالس يک تنش‌هايي وجود دارد ولي نماينده‌ها بايد هوشمندتر از اين باشند و خيلي سريع حد و حدود تاثيرگذاريشان را محاسبه کنند. در عالم ادعا خيلي حرف‌ها ميتوانند بزنند اما من با ضرس‌قاطع مي‌گويم با اين دست‌فرماني که پيش گرفته شده جز اين داد و هياهوها تا اطلاع ثانوي کمترين طرح اقتصادي و سياسي خاصي از اين مجلس برنمي‌آيد. براي مقايسه مجلس ششم ما در همان 3 ماه اول تعداد قابل‌توجهي طرح روي ميز مجلس داشتيم.هر چند برخي هم با موانعي روبه‌رو شد و عمدتا در مقابل آن طرح‌ها ايستادگي شد ولي به‌هر‌حال مجلس براي خود طرح، ايده و برنامه داشت که مقداري در طول دوره مجلس جلو رفت و مقداري نيز با مانع برخورد کرد. اينها در مجلس يازدهم هيچ برنامه‌اي ندارند. به‌عنوان مثال سمبل مجلس که آقاي قاليباف است مي‌گويد برويم طلب‌هايمان را وصول کنيم. از چه کسي وصول کنيم؟ در اين وانفساي سياسي کشور چگونه براي عراق که به ما بدهکار است شاخ و شانه بکشيم؟ پيشنهاد مشخص و عملي روي ميز بگذارند تا دولت اجرا کند.
در شرايطي که کشور به لحاظ اقتصادي، تحريم و کرونا دوره سختي را مي‌گذراند بالغ بر 200 امضا در بحث سوال از رئيس‌جمهور جمع شده؛ از آنجايي که مجلس برنامه‌اي براي ارائه به دولت ندارد سوال از رئيس‌جمهور نوعي فرار به جلو محسوب نمي‌شود؟
اينها دنبال سوژه‌هايي هستند که در مجلس داد بزنند و واقعا مشاهده نمي‌شود که آنها دنبال ارائه راه‌حل هستند. آقاي روحاني نه مجبور است که به خرده‌فرمايشات عمل کند و نه انگيزه‌اي براي اين کار دارد و نگران انتخاب مجدد هم نيست. کم و بيش همه منتظرند ببينند که فرآيندهاي منتهي به انتخابات آينده در ايران چه خواهد شد. به نظر من آقاي روحاني هيچ دليلي براي ترسيدن ندارد. ماکزيمم اتفاقي که بيفتد اينکه تعدادي از وزرايش را بيندازند يا طرح عدم کفايت رياست‌جمهوري را به مجلس ببرند. جاي هيچ ترس و نگراني نيست و روحاني بايد با قوت استحکام روي مواضع خود بايستد و آن روحاني‌اي بشود که سال 96 ديديم. سال 96 مناظرات انتخاباتي خيلي سرد بود و همه رسمي صحبت مي‌کردند و اينجا جاي تشکر از آقاي قاليباف دارد که آنچنان ژستي گرفت و با شور و هيجاني وارد شد که موتور آقاي روحاني را روشن کرد و بعد از آن تبديل به روحاني شد که يک‌دفعه آنچنان فيتيله‌اش بالا رفت که بعدا همه براي پايين آمدن آن وي را سر‌زنش کردند.اکنون نيز من فکر مي‌کنم که آقاي روحاني در شرايطي نيست که نگران ترس و واهمه‌اي باشد. رئيس‌جمهور منازعه‌اي را شروع نکرده و نمي‌توانند آقاي روحاني را متهم کنند که فضاي تنش به‌وجود آورده است. اگر بنابر اين است که اين رويه جاري باشد و آقايان فکر کنند با داد زدن ميتوانند نتيجه مهمي بگيرند خوب است آقاي روحاني موتور سال 96 خود را روشن کند. اگر آن موتور روشن شود فکر مي‌کنم اين افراد پشيمان شوند.
