یک انیمیشن‌ساز:مدیران ما اکثرا بی‌سوادند

مسعود اشجعی بیان کرد: مدیران ما اکثرا بی‌سواد هستند، سلیقه‌های نازل دارند و جلوی خلاقیت را می‌گیرند، ممیزی‌های عجیب و غریب وجود دارد، نگاه مدیران در «فرشته  کوچولو» این بود که حتما باید مثل پری مهربان پینوکیو باشد و این خیلی بد است که جلوی خلاقیت هنرمندان را می‌گیرند. وی افزود: ما همه به چارچوب‌های پخش آگاه هستیم اما یکسری  خطوط قرمز نامرئی وجود دارد، ما انیمیشن‌سازان معتقدیم مثلا یک داستان باید حداقل پنج تا هفت دقیقه باشد تا بتوان داستان را قوام داد و یک داستانک را شکل داد اما اصرار مدیران بر سه  دقیقه بودن داستان به کار لطمه می‌زند.

این کارگردان خاطرنشان کرد: ما دوست داریم مدل‌هایمان فانتزی‌تر باشد، کاراکتری که پاستوریزه است کاراکتری نیست که بچه‌های امروز بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند؛ در حالی که  مدیران فیلمنامه‌های ما را می‌برند به سمتی که همه چیز پاستوریزه باشد؛ «کلاه‌قرمزی» به این دلیل مورد توجه بچه‌ها قرار می‌گیرد که بچه‌ شیطونی است، ما این شیطنت را می‌بینیم و با  آن‌ همذات‌پنداری می‌کنیم.وی ادامه داد: متأسفانه در تلویزیون اگر شخصیت‌ ما شیطون باشد جزو ممیزی‌ها قرار می‌گیرد در حالی که شیطنت بخشی از شیرینی بچه است، معضل ما بیشتر  این است که خلاقیت هنرمندان در یک دایره تنگ است؛ خوشبختانه «فرشته کوچولو» با وجود همه این مشکلات جزو کارهای نسبتا خوب تلویزیون قرار گرفته ولی می‌توانست خیلی بهتر باشد.

اشجعی با اشاره به اینکه «فرشته کوچولو» برای مخاطب خردسال سه تا پنج سال ساخته شده است، درباره‌ی اینکه چگونه می‌توان مخاطب خردسال را پای برنامه نگه داشت، گفت: ما می‌دانیم چطور می‌شود یک بچه سه تا پنج ساله را بدون تخطی از خط قرمزها پای تلویزیون نشاند اما دست‌مان بسته است، شخصیت‌ها باید فانتزی باشند و فیلمنامه باید به گونه‌ای باشد که حس همذات‌پنداری را در یک خردسال ایجاد کند.او خاطرنشان کرد: من سال‌ها پیش در گروه کودک و نوجوان فعالیت می‌کردم، آن زمان مجریان ما دو خردسال بودند و مدیران از این قضیه استقبال می‌کردند در حالی که من بارها گفتم که یک کودک هفت، هشت ساله نمی‌تواند به عنوان مجری با مخاطب ارتباط برقرار کند، ما از کودکی عادت داریم زود بزرگ شویم و با بزرگ‌ترها همراه شویم به همین دلیل از قدیم مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها به ما قصه می‌گفتند نه بچه‌ها.

نویسنده «فرشته کوچولو» معضل دیگر انیمیشن‌سازان را فیلمنامه دانست و گفت: در فیلمنامه‌ها ممیزی‌های فوق‌العاده زیادی می‌شود و این ممیزی‌ها فیلمنامه را به زیر متوسط تبدیل  می‌کند؛ ضمن اینکه حقوق مادی و معنوی فیلمنامه‌نویسان هم مطرح است. یک فیلمنامه‌نویس اگر متن خوبی بنویسد و از آن اثر خوبی هم ساخته شود به کارگردان انتصاب داده می‌شود، از  نظر معنوی واقعا حقوق فیلمنامه‌نویسان دیده نمی‌شود.

او ادامه داد:‌ از نظر مادی نیز برای فیلمنامه اصلا ارزش مادی قائل نیستند و پولی که به فیلمنامه‌نویس می‌دهند خیلی کمتر از آنی است  که به سایر عوامل می‌دهند به همین دلیل یک فیلنامه‌نویس رغبت نمی‌کند یک سال از وقتش را برای یک کار 50 دقیقه‌ای بگذارد، در هالیوود پول چهار سال را به فیلمنامه‌نویس می‌دهند و او دو  سال از وقت خود را برای نوشتن می‌گذارد. اشجعی اظهار کرد: به خاطر مسائل مالی کسی به سراغ فیلمنامه‌نویسی نمی‌رود و اگر هم برود سعی می‌کند در دو، سه روز یک فیلمنامه را جمع کند، مشکلات فیلمنامه باید آسیب‌شناسی شود  تا انیمیشن ما در آینده بتواند مخاطب بیشتری جذب کند.