به روز شده در ۱۴۰۳/۰۹/۰۳ - ۱۸:۰۰
 
۰
تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۴/۲۹ ساعت ۰۹:۱۹
کد مطلب : ۲۲۳۵۲۴

قهرمان المپیک همچنان چشم انتظارمدال طلا

گروه ورزشی: نایب قهرمان وزنه برداری المپیک لندن گفت: از فدراسیون نخواستم پیگیر تغییر رنگ مدال من باشد چون به حدی رفتارها سرد و بی تفاوت بود که دیگر انتظار کمک و حمایت نداشتم.
قهرمان المپیک همچنان چشم انتظارمدال طلا
به گزارش ایسنا، نواب نصیرشلال  درباره ی اینکه پیگیر تغییر رنگ مدال المپیک 2012 لندن خود از نقره به طلا بوده است یا خیر، بیان کرد:  سال گذشته بود که نفر اول المپیک دوپینگش اعلام شد. پیگیری کردم ابتدا کار خوب پیش نرفته بود و با آقای صالحی امیری صحبت کردم و  قرار شد پیگیری کنند. فکر می کنم نامه اش را به کمیته بین المللی المپیک ارسال کرده اند اما هنوز جوابی نیامده است. از طرفی به من گفتند جلسه ای که در IOC باید تشکیل شود و  نظر نهایی را اعلام کند دیر به دیر برگزار می شود.نصیرشلال در مورد اینکه فکر می کند نیاز است فدراسیون وزنه برداری ایران به فدراسیون جهانی هم در این مورد نامه ای ارسال کند، گفت: اگر به فدراسیون جهانی هم نامه ای ارسال شود  بی تاثیر نخواهد بود. باید فدراسیون ایران به فدراسیون جهانی نامه بزند که متاسفتانه این کار انجام نشده است.او در پاسخ به این پرسش که خودش از فدراسیون وزنه برداری درخواست پیگیری نداشته است، تصریح کرد: فدراسیون از روز اول هیچ واکنشی نداشت و حتی یک تبریک به من نگفتند و وقتی این چیزها را می بینی دلسرد می شوی و ناخودآگاه شرایطی  به وجود می آید که دیگر انتظار نداری فدراسیون کمک و حمایت کند. رفتار دوستان سرد و بی تفاوت بود بنابراین شرایطی ایجاد  نشد که من  بخواهم از سمت آنها نیز پیگیری شود. البته بهداد سلیمی تماس گرفت و پیگیر بود و فکر می کنم اگر فدراسیون پیگیر نیست، کمیته ملی المپیک پیگیر  تغییر رنگ مدال من باشد.

 *وزنه برداری دنیا می داند ما در داخل اوضاع خوبی نداریم
وزنه بردار سابق تیم ملی ایران در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه فکر می کند ایران بتواند در انتخابات فدراسیون جهانی صاحب کرسی تاثیر گذار شود، تاکید کرد: الان در میان افراد موافق فدراسیون، کسی که پتانسیل لازم را داشته باشد نداریم که به عنوان کاندیدا معرفی شود. آقای مرادی هم اگر بخواهد خودش کاندیدا شود که در امورات و مسائل پایه ای فدراسیون وزنه برداری ایران مانده است و نمی دانم چه چیزی را می خواهد در سطح بین الملل ارائه بدهد و چه کمکی می تواند داشته باشد. ما در ایران شاهد درگیری های داخلی، کمبود بودجه، شکایت ورزشکاران، پیشکسوتان، مربیان و هیات ها هستیم که این مسائل خیلی از انرژی وزنه برداری ایران را گرفته است.او ادامه داد:  از این رو حداقل الان در جایگاهی نیستیم که نماینده ای داشته باشیم. از طرفی ندادن جایزه مسابقات بین المللی و اختلافات داخلی وجهه بین المللی ما را خراب می کند. به هر حال کسی که می خواهد در عرصه بین المللی کاندیدا شود باید در رفتارش درایت بیشتری داشته باشد. در حال حاضر از طریق شبکه های اجتماعی تمام دنیا از هم خبر دارند. خیلی از کشورهای صاحب نام که پیگیر ورزشکاران ایران هستند می دانند ما در داخل اوضاع خوبی نداریم بنابراین فکر نمی کنم روی گزینه های ما خیلی حساب کنند.
  
*قهرمانان از وزنه برداری دور هستند و افراد بله قربان گو سمت می گیرند
نصیرشلال در پاسخ به این پرسش که چرا در استان خود جایگاهی ندارد که به علاقه مندان وزنه برداری خدمت کند، تصریح کرد: اعتقاد دارم برای ما که سالها زحمت کشیده شده است و باید به استان خود و وزنه برداری ایران خدمت کنیم؛ آن هم به معنای واقعی نه اینکه دنبال منافع شخصی یا پست باشیم. معتقدم اگر  به کسی با حفظ احترام و جایگاه، پیشنهاد خدمت داده شود اما او رد کند، خیانت کرده است. ولی الان در وزنه برداری می بینیم  به جز یک عده معدود، اکثرا افراد شیرین زبان و بله قربان گو دارند کار می کنند و در  استان ها و فدراسیون سمت می گیرند. بزرگان وزنه برداری که سابقه قهرمانی و مربیگری دارند و تحصیل کرده هستند الان جای دیگر وقت و انرژی می گذارند. من خودم را جزو این افراد نمی دانم ولی حیف است آنها بیرون هستند. او ادامه داد: در حال حاضر از قهرمانان 50 سال گذشته چند نفر فعال هستند؟ شاید سه یا چهار نفر در بدنه فدراسیون و هیات ها باشند و این برای وزنه برداری ایران بد است. از طرفی  مسئله ای که فکرم را این روزها مشغول کرده این است ما در وزنه برداری پشتوانه و علاقه مند نداریم که این به برنامه های ضعیف فدراسیون بر می گردد. 

*مهمترین دغدغه وزنه برداری نداشتن پشتوانه است
نصیر شلال با ابراز نگرانی بابت آینده وزنه برداری گفت: در تهران چهار سالن وجود دارد که فقط پیشکسوتان در آن تمرین می کنند در حالی که باید چند نوجوان و جوان  کنارشان باشند و از آنها یاد بگیرند. البته خیلی از شهرستان ها همین وضعیت  را دارند. اگر افرادی که اردو هستند و اکثرا هم سن بالایی دارند، کنار بروند چه کسایی را داریم که پشتوانه باشند؟ البته همین افرادی که داریم هم قدرشان را نمی دانیم در حالی که باید حمایت شوند. مهمترین مسئله ای که وزنه برداری دارد و به دغدغه تبدیل شده است، نبود ورزشکار و مربی است که با انگیزه کار کنند.  او در مورد اینکه خودش در وزنه برداری فعالیت دارد یا خیرگفت: برنامه خوبی مد نظر دارم و فقط منتظر هستم شرایط از لحاظ شیوع ویروس کرونا بهتر شود و بعد آن را با کمک بخش خصوصی اجرایی کنم.