تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۵/۱۶ ساعت ۱۷:۱۰
کد مطلب : ۲۲۶۳۰۰
سراغ دانه درشت‌ها هم بروید!
گروه ورزشی: روزنامه شرق نوشت:دقیقا سه ماه بعد از درخواست وزیر ورزش از وزارت اطلاعات برای مقابله با دلال‌ها به ویژه در حوزه فوتبال، حالا خبر رسیده که وزارت اطلاعات یکی از مدیران رده میانی باشگاه پرسپولیس را بازداشت کرده است؛ اتفاقی که در ظاهر نشان می‌دهد عزمی جدی برای برخورد با فساد و رانت در حوزه فوتبال آن هم در بخش باشگاهی اش وجود دارد. پانزدهم اردیبهشت بود که مسعود سلطانی فر در نامه به وزیر اطلاعات خواستار ورود و برخورد جدی این نهاد با واسطه‌ها و دلالان غیررسمی ورزش و به خصوص فوتبال شد.
در بخشی از نامه وزیر ورزش و جوانان خطاب به سیدمحمود علوی، وزیر اطلاعات، این طور آمده بود: «از آنجایی که مدتی است عوامل نامشخص و غیررسمی تحت عنوان واسطه در انتقال ورزشکاران خارجی به کشور روابط ناسالمی را ایجاد کرده و موجب بروز مشکلات زیاد و فعالیت غیرقانونی و عوارض حقوقی و مالی برای باشگاه‌های مختلف ورزشی و به ویژه فوتبال شده اند از جنابعالی و مجموعه خدوم و پرتلاش وزارت اطلاعات درخواست می‌نمایم مانند همیشه یاور مردم و ورزش کشور بوده و دستورات لازم را به عوامل ذی ربط صادر نماید تا سریعا با اقدامات غیرقانونی و بحران آفرین دلالان در ورزش (به ویژه رشته فوتبال) که موجب خدشه به اعتبار و پیکره ورزش کشور شده است برخورد لازم و قانونی صورت گیرد و ریشه این کار خشکانده شود».
این نامه در شرایطی آن روز بازتاب زیادی در فضای رسانه‌ای کشور داشت که به نظر می‌رسید اتخاد تصمیمی این چنینی جدی است؛ هرچند نگرانی‌هایی وجود داشت مبنی بر اینکه نکند در این میان چند نفر از افراد رده پایین، قربانی نفرات اصلی شوند. حالا در شرایطی که چند روزی شایعه بازداشت یکی از مدیران باشگاه پرسپولیس به گوش می‌رسید، وزارت ورزش، دوباره بیانیه‌ای روی خروجی سایتش گذاشته و بدون اینکه از فرد یا باشگاهی نام ببرد، از بازداشت یکی از مدیران در راستای مبارزه با فساد خبر داده است. در بخشی از این بیانیه آمده است: «با عرض تبریک ایام مبارک دهه ولایت به اطلاع هواداران فهیم و پرشور فوتبال می‌رساند ضمن تکذیب موارد مطرح شده در برخی از رسانه‌های معاند و در راستای مبارزه با فساد در ورزش با پیگیری‌های این وزارتخانه و اقدام سربازان گمنام امام زمان (عج) در وزارت اطلاعات، یکی از مدیران میانی یک باشگاه ورزشی پایتخت با حکم مقامات قضائی بازداشت شد. بدیهی است اقدامات لازم برای مبارزه با فساد در ورزش با قوت و قدرت و با هماهنگی مسئولین دو وزارت ورزش و جوانان و اطلاعات تداوم خواهد داشت». بدیهی است در امر مبارزه با فساد از هرجا که شروع شود نیکو و پسندیده است، ولی به این شرط که هم این مبارزه ادامه داشته باشد و هم آدم‌های دانه درشتی بابت مدیریت بحث برانگیزشان به ویژه در حوزه مالی پاسخ گو باشند.
فوتبال ایران در شرایطی سال‌های پرالتهابی را سپری می‌کند که قاعدتا از فساد موجود در این رشته مبرا نیست، ولی چندین سوال ذهن را آزار می‌دهد که چرا چنین اقدامی زودتر صورت نگرفته و چرا پای افراد دانه درشت‌تر به این پرونده‌ها باز نشده است؟ آیا مسئولان و مدیران ورزشی ایران خاصه در حوزه فوتبال از «سپ بلاتر» و «میشل پلاتینی»، روسای سابق فیفا و یوفا، گردن کلفت‌تر هستند؟ پاسخ به این سوال قطعا منفی است، ولی شاید دلیل اصلی این موضوع که تا الان افراد متخلف زیادی از مهلکه جان سالم به در برده اند، دقیقا همین باشد که عزمی جدی و البته طولانی مدت برای برخورد با فساد در ورزش و فوتبال وجود نداشته است.
همین حالا که وزارت ورزش در کنار وزارت اطلاعات برای مبارزه با فساد و دلالی کارشان را از یکی، دو باشگاه بزرگ پایتخت شروع کرده اند، بد نیست به روشنگری بیشتری در این زمینه پرداخته شود تا ضمن معرفی این افراد، از ادامه همکاری شان در آینده کوتاه مدت در حوزه مدیریت هم جلوگیری شود. حالا که آن‌ها کار را از همین تهران شروع کرده اند، بهتر است در رسیدگی به پرونده‌ها عجله بیشتری خرج داده و سری هم به فدراسیون فوتبال و معما‌های موجود در این فدراسیون به ویژه در موضوع پرونده قرارداد مارک ویلموتس بزنند؛ سرمربی بلژیکی و سابق تیم ملی فوتبال ایران که بابت حضور نصفه ونیمه شش ماهه اش در ایران، دو میلیون یورو به جیب زده و چندماهی هم می‌شود درخواست غرامت شش میلیون یورویی دارد.
همکاری این دو نهاد می‌تواند به شایعاتی که چندین چهره ورزشی از جمله علی دایی به آن دامن زده اند، رسیدگی کرده و «آقازاده ای» را که در این پرونده نقش داشته، زیر ذره بین ببرد. بد نیست سری هم به نقش «ب. ز»هایی زده شود که زمان حصول توافق با مارک ویلموتس، دوشادوش رئیس فدراسیون وقت فوتبال حضور داشته است. از آن مهم‌تر شایسته است به این موضوع رسیدگی جدی شود که چطور و با چه متر و معیاری، رقم قرارداد این مربی به ناگاه سه برابر شده و چه افرادی از چنین قراردادی نفع برده اند.
پرواضح است که وزارت ورزش و وزارت اطلاعات همه این شایعات و ابهامات را می‌دانند، ولی پسندیده‌تر آن است که در پرونده مبارزه با فساد از دانه درشت‌تر‌ها شروع شود تا اگر مدیر میانه و متوسطی هم اندکی دچار لغزش شده به خودش بیاید و به همکاری در روکردن پرونده‌های بیشتر و احتمالا گسترده‌تر راغب شود. شاید با رفتن سراغ همین دانه درشت ها، زودتر به این ابهامات پاسخ داده شود که چرا آقازاده‌ها در حوزه ورزش پرکار و فعال شده اند؟ نقش عده‌ای که بازیکنان و مربیان خارجی بی کیفیت به فوتبال ایران تزریق می‌کنند، چقدر است و سهم آن‌هایی که بازیکنان و مربیان باکیفیت خارجی را هوایی و تشویق به شکایت از طرف ایرانی می‌کنند، چقدر؟
این نامه در شرایطی آن روز بازتاب زیادی در فضای رسانه‌ای کشور داشت که به نظر می‌رسید اتخاد تصمیمی این چنینی جدی است؛ هرچند نگرانی‌هایی وجود داشت مبنی بر اینکه نکند در این میان چند نفر از افراد رده پایین، قربانی نفرات اصلی شوند. حالا در شرایطی که چند روزی شایعه بازداشت یکی از مدیران باشگاه پرسپولیس به گوش می‌رسید، وزارت ورزش، دوباره بیانیه‌ای روی خروجی سایتش گذاشته و بدون اینکه از فرد یا باشگاهی نام ببرد، از بازداشت یکی از مدیران در راستای مبارزه با فساد خبر داده است. در بخشی از این بیانیه آمده است: «با عرض تبریک ایام مبارک دهه ولایت به اطلاع هواداران فهیم و پرشور فوتبال می‌رساند ضمن تکذیب موارد مطرح شده در برخی از رسانه‌های معاند و در راستای مبارزه با فساد در ورزش با پیگیری‌های این وزارتخانه و اقدام سربازان گمنام امام زمان (عج) در وزارت اطلاعات، یکی از مدیران میانی یک باشگاه ورزشی پایتخت با حکم مقامات قضائی بازداشت شد. بدیهی است اقدامات لازم برای مبارزه با فساد در ورزش با قوت و قدرت و با هماهنگی مسئولین دو وزارت ورزش و جوانان و اطلاعات تداوم خواهد داشت». بدیهی است در امر مبارزه با فساد از هرجا که شروع شود نیکو و پسندیده است، ولی به این شرط که هم این مبارزه ادامه داشته باشد و هم آدم‌های دانه درشتی بابت مدیریت بحث برانگیزشان به ویژه در حوزه مالی پاسخ گو باشند.
فوتبال ایران در شرایطی سال‌های پرالتهابی را سپری می‌کند که قاعدتا از فساد موجود در این رشته مبرا نیست، ولی چندین سوال ذهن را آزار می‌دهد که چرا چنین اقدامی زودتر صورت نگرفته و چرا پای افراد دانه درشت‌تر به این پرونده‌ها باز نشده است؟ آیا مسئولان و مدیران ورزشی ایران خاصه در حوزه فوتبال از «سپ بلاتر» و «میشل پلاتینی»، روسای سابق فیفا و یوفا، گردن کلفت‌تر هستند؟ پاسخ به این سوال قطعا منفی است، ولی شاید دلیل اصلی این موضوع که تا الان افراد متخلف زیادی از مهلکه جان سالم به در برده اند، دقیقا همین باشد که عزمی جدی و البته طولانی مدت برای برخورد با فساد در ورزش و فوتبال وجود نداشته است.
همین حالا که وزارت ورزش در کنار وزارت اطلاعات برای مبارزه با فساد و دلالی کارشان را از یکی، دو باشگاه بزرگ پایتخت شروع کرده اند، بد نیست به روشنگری بیشتری در این زمینه پرداخته شود تا ضمن معرفی این افراد، از ادامه همکاری شان در آینده کوتاه مدت در حوزه مدیریت هم جلوگیری شود. حالا که آن‌ها کار را از همین تهران شروع کرده اند، بهتر است در رسیدگی به پرونده‌ها عجله بیشتری خرج داده و سری هم به فدراسیون فوتبال و معما‌های موجود در این فدراسیون به ویژه در موضوع پرونده قرارداد مارک ویلموتس بزنند؛ سرمربی بلژیکی و سابق تیم ملی فوتبال ایران که بابت حضور نصفه ونیمه شش ماهه اش در ایران، دو میلیون یورو به جیب زده و چندماهی هم می‌شود درخواست غرامت شش میلیون یورویی دارد.
همکاری این دو نهاد می‌تواند به شایعاتی که چندین چهره ورزشی از جمله علی دایی به آن دامن زده اند، رسیدگی کرده و «آقازاده ای» را که در این پرونده نقش داشته، زیر ذره بین ببرد. بد نیست سری هم به نقش «ب. ز»هایی زده شود که زمان حصول توافق با مارک ویلموتس، دوشادوش رئیس فدراسیون وقت فوتبال حضور داشته است. از آن مهم‌تر شایسته است به این موضوع رسیدگی جدی شود که چطور و با چه متر و معیاری، رقم قرارداد این مربی به ناگاه سه برابر شده و چه افرادی از چنین قراردادی نفع برده اند.
پرواضح است که وزارت ورزش و وزارت اطلاعات همه این شایعات و ابهامات را می‌دانند، ولی پسندیده‌تر آن است که در پرونده مبارزه با فساد از دانه درشت‌تر‌ها شروع شود تا اگر مدیر میانه و متوسطی هم اندکی دچار لغزش شده به خودش بیاید و به همکاری در روکردن پرونده‌های بیشتر و احتمالا گسترده‌تر راغب شود. شاید با رفتن سراغ همین دانه درشت ها، زودتر به این ابهامات پاسخ داده شود که چرا آقازاده‌ها در حوزه ورزش پرکار و فعال شده اند؟ نقش عده‌ای که بازیکنان و مربیان خارجی بی کیفیت به فوتبال ایران تزریق می‌کنند، چقدر است و سهم آن‌هایی که بازیکنان و مربیان باکیفیت خارجی را هوایی و تشویق به شکایت از طرف ایرانی می‌کنند، چقدر؟
