گروه سياسي- رسانهها: پارسینه، نوشت: احمد پورنجاتی فعال اصلاح طلب و نماینده سابق مجلس در صفحه شخصی خود نوشت: ملاحظه كنید. این متن پیامك را پریشب یك روزنامه نگار مشهور برای من فرستاده (سردبیر چند تا نشریهی هفتگی و ماهنامه، كه البته بنده هم در برخی از آنها مرتكب نوشتن یادداشت شدهام): "دكتر ظریف، سردار دیپلماسی ایران، ساعت هشت وارد ایران میشود. به استقبال او میرویم " پیامك رو كه دیدم به خودم گفتم: احمد! یعنی این"واژگان نظامی" تا به این حد از رفعت در كاینات ذهن و زبان ما جا خوش كرده كه "محمد قوچانی" عزیز ، برای ستایش از یك دیپلمات محترم دست به دامان واژه ی "سردار " میشود!
مساله، كاربست یك واژه نیست. پیش تر هم اصحاب كارگزاران، به آقای هاشمی رفسنجانی لقب "سردار سازندگی" اعطا كردهاند. مساله این است كه: كی قرار است مثل یك "شهروند در جامعه ی مدنی"، گفتار و كردارمان - چه در مقام نقد و چه ستایش، چه در موضع استیفای حق و یا انجام مسؤولیت شهروندی - خالی از گزافهگویی و ادبیات دوران قشونسالاری صفوی و قاجاری شود؟
آقای رسایی چرا اخم کردهاید؟
روزنامه آرمان هم نوشت: آقای رسایی چهره ناراحتی دارید. چه شده است؟ در این روزها که ملت ایران به سبب توافقنامه ژنو خوشحال و خندان هستند ناراحتی شما به چه معناست. راستی کاش تشریف میآوردید فرودگاه تا استقبال مردمی از دکتر ظریف را ببینید.
شعار میدادند «نگاه نکن ظریفه، شش کشور رو حریفه» این یعنی رضایت از دستاوردهای تیم مذاکره کننده. شاید به این سبب ابرو در هم گره کردهاید که قبلا با شما هماهنگ نشده بود. از آن برادر که در کنارتان هستند یعنی آقای حدادعادل بپرسید که آیا نیازی به این هماهنگی بود. راستی شنیدیم به آقای ابوترابیفرد گفته بودید که من نمیدانم چه چیزی را تبریک میگویید. جناب رسایی کوتاه بیایید، واقعا نمیدانید چرا از روز یکشنبه بر لبان مردم خنده است و به هم تبریک میگویند؟ ظاهرا آقای ظریف میخواهد به مجلس بیاید، ببینیم آنجا چه میکنید!