عکاسان خبری در استان کردستان بارها کوله های خود را به دوش گرفته و از سرمای کوهستان در فصل زمستان و سوزناکی آفتاب روستاهای خشتی این دیار هراسی نداشته اند و برای به تصویر کشیدن واقعیت های این استان تلاش کرده اند.ولی چرا عکاسان خبری که تأثیرگذار ترین قشر در دنیایی رسانه هستند هیچگاه مورد توجه مسئولین قرار نگرفته اند جای بس تفکر و تامل دارد، در ذهن خود اما و آیاهای زیادی را بررسی کردم که چرا در روز خبرنگار، تنها تعدادی محدود از فعالین رسانه ای را مورد تقدیر و تجلیل قرار می‌دهند به جایی نرسیدم. عکاسان خبری نه تنها جدا از خبرنگاران نیستند بلکه همیشه ماهیت دیگری به کار آن ها بخشیده اند.طی چند روز اخیر نشست هایی جهت تجلیل و تکریم خبرنگاران به مناسبت گرامیداشت روز خبرنگار برگزار شد  که تنها تعداد محدودی از آنها  به قشر عکاسان که همیشه در خط مقدم مراسمات و مناسبت های استان بوده اند، توجه کردند و مابقی گفتند "جای برای نشستن نداشته ایم و شما را حذف کرده ایم".حال جای سئوال دارد که چرا زمانی که مسئولان ارشد کشوری وارد این استان می شدند، از عکاسان می خواستید که بهترین لحظه ها رو ثبت کنند این جمله را نمی گفتید، چرازمانی که عکاسان همراه و همقدم کادر درمان اوضاع کرونا را به نمایش گذاشتند این جمله را نمی گفتید، چرا زمانی که عکاسان در مرزهای این استان در سخت ترین شرایط خدمات دولت و یا هزاران مراسم دیگر را به تصویر می کشید این جمله را نمی گفتید.البته هیچگاه این توهین ها را بر بی توجهی و بی سوادی مسئولان در باب رسانه نمی دانم بلکه این مشکل از جایی سرچشمه می گیرد که عکاسان هیچگاه لنزشان را در قالب نقد نچرخانده و فقط زیبایی ها و نکات مثبت این جامعه را نشان داده اند. آری مقصر اصلی این داستان خود عکاسان هستند که تنها یک روی سکه را نشان داده اند و شاید اگر همچون رسانه های مکتوب روی سکه را در قالب تخریبی بکار می‌بردند، در لیست اضافه ها قرار نمی گرفتیم.امیدوارم روزی برسد که عکاسان خبری سر بار این جامعه ای رسانه نباشند پس بهتر است برای اثبات خود لنزها را طوری دیگر بچرخانیم تا در این حلقه مفقوده خود را هویدا کنیم.

بهار نیوز