این مدرس دانشگاه و کارشناس اقتصاد مسکن گفت: بطورکلی ۲۲ سال از تصویب قانون مزبور می گذردچه کسی آثار این قانون را در کشور به چشم دیده است.وی افزود: متاسفانه یک بند از این قانون تاکنون اجرا نشده است.روان شاد نیا با بیان اینکه طرح جامع مسکن در سال ۸۴ منتشر شده است، اظهارداشت: در این طرح هم پر از راهکارهای قشنگ و اتفاقات خوب است اما سئوال جدی که در این رابطه مطرح است اینکه منابع اجرای طرح مزبور قرار است از چه محلی تامین شود؟ دولت که این منابع را در اختیار ندارد می ماند بخش خصوصی همان طوری که همه واقفند بیش از ۹۵ درصد ساخت مسکن در کشور توسط بخش خصوصی سرمایه گذاری می شود.
وی ادامه داد: طبق معمول بخش خصوصی در نقاطی سرمایه گذاری می کند که سود آوری داشته باشد.این مدرس دانشگاه و کارشناس اقتصاد مسکن گفت: مناطق برخوردار شهرها و مناطقی که لوکس و گران هستند به یقین از سود آوری مناسبی برخوردارند و بخش خصوصی هم در چنین مناطقی سرمایه گذاری می کند اما توان خرید و نیاز عموم مردم بیشتر در قسمت های متوسط و پائین شهرهاست.وی افزود: یک عدم توازنی به این دو به چشم می خورد یعنی تولید در جایی و تقاضا در جای دیگر در حال اتفاق افتادن است به عبارتی از یک طرف با خانه های خالی مواجه هستیم و از سمت دیگر در همین شهر تهران یک واحد ۶۰ متری در نقطه متوسط شهر برای یک جوانی که می خواهد تشکیل خانواده دهد به سختی برای خرید و حتی اجاره به دلیل همین نحوه اجرای سیاست گذاری ها پیدا می شود.روان شادنیا اظهارداشت: ناگفته نماند سیاست های کلی اقتصاد کشور هم این مسئله را تشدید کرده است چرا که نظام اقتصادی کشور کمتر از تولید حمایت می کند.وی با اشاره به اینکه راهکار در حوزه مسکن کم نداریم، یادآورشد: راهکارها را باید اولویت بندی کردمطابق وضعیت منابع موجود و تجربیاتی که در این زمینه وجود دارد تا معلوم شود کدام یک از این راهکارها برای اجرا بهتر است.