گروه جامعه: رضا ساكي در طنزي در ايسنا نوشت: دکتر روحانی در تلویزیون به مناسبت صد روزگی دولت تدبیر و امید همچنان محل مناقشه و نقد است! برخی هنوز درباره حرف دکتر روحانی که گفت ممنوعالقلم نداریم بحث میکنند و برخی هم همچنان ژستها، اداها، عشوهها، غمزهها و چشمک زدنهای آقای شهیدیفر را منتشر میکنند و برخی هم همچنان در توپخانه نشستهاند و شلیک میکنند که چرا رییسجمهور انشا میخواند و چرا او از رییسجمهور قبلی انتقاد کرده است.
از قدیم گفتهاند یک سوزن به خودت بزن، یک جوالدوز به مردم! اصلا گیرم که آقای روحانی انشا خوانده باشد، باز خدا خیرش بدهد انشا خواند. دیگران که هنگام پاسخگویی به مردم داستان کوتاه تخیلی میخوانند، انشا خواندن از خواندن داستان تخیلی که بهتر است؛ نیست؟ حالا از بحث شیمی میگذریم. باز خوب است آقای روحانی فقط دولت قبلی را نقد کرد و کاری به دوره جنگ و دوره سازندگی و دوره پهلوی و قاجاریه و صفویه و خوارزمشاهیان و غزنویان و ساسانیان نداشت و نگفت دولت من پاکترین دولت اعصار است و لیست مفسدان اقتصادی در جیب من است و چه و چه!
برگردیم به اجرای آقای شهیدیفر. ایشان آنقدر مجذوب محسنات دکتر روحانی شده بود که کم مانده بود وسط برنامه بپرد ایشان را بغل کند. نمیدانم چرا مجریها به رییسجمهورها که میرسند، اینجوری میشوند، آقای حیدری هم همینطوری بود. او هم در گفتوگو با احمدینژاد مسحور میشد. حالا چه یک رییسجمهور بگوید نزدیک به صدرصد کارها را انجام دادهایم و دولت بعدی باید فقط افتتاح کند و چه یک رییسجمهور بگوید فقط سه درصد وعدههای دولت قبلی عملی شده است، مجریها کلا بغض میکنند و میگویند آقای رییسجمهور شما خودت میدانی چقدر خوبی؟ و هیچکدام نمیپرسند آقای رییسجمهور این آمار را که میگویی، از کجا آوردهای؟ باقی بقایتان!