پرخوری عصبی عوارض جدی در پی دارد

گروه علمی: یک متخصص داخلی گفت: پرخوری عصبی ممکن است عوارض متعدد، جدی و مرگ‌آوری در پی داشته باشد بنابراین باید درمان آن را جدی بگیریم.به گزارش ایرنا، امیر زندی گفت: کم شدن آب بدن می تواند منجر به نارسایی کلیه شود، مشکلات قلبی، مانند نامنظم شدن ضربان قلب و نارسایی قلبی، پوسیدگی دندان و بیماری لثه، اختلال در دستگاه گوارش و اضطراب و افسردگی از دیگر عوارض این اختلال است.وی با بیان اینکه پرخوری عصبی اختلالی است که از دوران بلوغ آغاز شده و جنبه ژنتیکی دارد گفت: افرادی که دچار این اختلال هستند کنترلی بر قطع خوردن یا کنترل بر نوع و مقدار غذای خود ندارند، از مواد شیرین، پرکالری و نرم مثل کیک یا کلوچه استفاده می کند، بعضی بیماران بدون توجه به مزه غذا علاقه به غذاهای پر حجم دارند و غذا را سریع خورده و گاهی نیز خوب جویده نمی شود.زندی اظهار داشت: پرخوری عصبی به طور متوسط حداقل هفته ای دو بار و به مدت سه ماه رخ می دهد و بیشتر بیماران مبتلا به پراشتهایی عصبی وزن طبیعی دارند، ولی وزن برخی از آنها ممکن است بالاتر یا پایین تر از حد طبیعی باشد.

به گفته وی، این بیماران در مورد اینکه در نظر دیگران چگونه جلوه می کنند برایشان مهم است و نگران تصور دیگران در مورد خودشان هستند، همچنین میزان اختلالات خلقی و اضطرابی در آنها بالا است و این گونه افراد ترس از چاق شدن داشته و به طور بی وقفه تمایل به لاغر شدن دارند.این متخصص داخلی گفت: اغلب پس از پایان پرخوری، شخص دچار احساس گناه، افسردگی یا نفرت از خود می شود و به این منظور برای جلوگیری از افزایش وزن، به استفراغ عمدی، روزه گرفتن یا رژیم‌های سخت روی می آورند.زندی اضافه کرد: بسیاری از بیماران مبتلا به پرخوری عصبی بدون عارضه، نیازی به بستری شدن ندارند، آنها باید الگوهای تغذیه‌ای خود را تغییر دهند و درمانگر با تغییر باورها و افکار منفی شخص مبتلا، رفتارهای ناسالم و باورهای اشتباه او را شناسایی کرده و به فرد کمک می‌کند تا مجموعه‌ای از باورهای سالم را جایگزین کند.به گفته این متخصص داخلی، هر چند که این بیماری قابل درمان است اما خطر بازگشت آن همواره برای فرد وجود دارد و هر لحظه ممکن است فرد به واسطه تنش‌های روانی کنترل خود را از دست بدهد و غذا خوردن افراطی را راهی برای کاهش تنش‌ها در نظر بگیرد، در صورتی که علائمی از بازگشت بیماری را حس کردید حتما با مشاور و پزشک خود در میان بگذارید و یادگیری و تقویت مهارت‌های حل مساله و کنترل استرس می‌تواند احتمال عود بیماری را کاهش دهد.