تاریخ انتشار : ۱۳۹۲/۰۹/۱۲ ساعت ۰۰:۲۴
کد مطلب : ۲۳۳۴۷
ستاره همچنان روی صندلی اتهام؛
تاوانی که مجتبی محرمی هنوز می‌پردازد!
گروه ورزشی: مجتبی محرمی یكی از بزرگان فوتبال ایران است كه روی دست او بازیكنی با آن خصوصیات نیامده و در تاریخ فوتبال ایران و آسیا هم بگردیم چنین بازیكنی را پیدا نمی‌كنیم.حالا او را مثل یك متهم روی صندلی می‌نشانند و هر چه می‌گویند او هم می‌گوید:« بله... بله...بله...».
سوال كننده طوری كلمات را كنار هم می‌چیند كه جواب محرمی همانی باشد كه او می‌خواهد! محرمی جایی كه در برنامه جمعه شب ورزش از نگاه 2 گفت: «هر وقت بعد از محرومیت برگشتم با گل برگشتم». شاید خیلی‌ها و از جمله مصاحبه‌كننده شبكه 2 متوجه نشدند منظور از گل محرمی آن گل و شیرینی نیست كه دیگران می‌آورند، بلكه گل به تیم حریفان است. در سال 72 یا 73 در یكی از همین بازی‌ها او مقابل تیمی پس از پایان دوران محرومیت با گل برگشت كه مدیریت همان تیم موجبات بازداشت او را فراهم كرده بود. نمی‌دانم مشكل کجا بود؟
ولی مدیر عامل وقت باشگاه معروف تهرانی که مچ محرمی را گرفته و بازداشت كرد بود، به در و دیوار زد تا محرمی بعد از بازی با تیمش محرومیتش تمام شود، اما این نشد و محرمی یك تنه مقابل آن تیم قدرتمند آن روزها ایستاد و در زمین گل‌آلود و ناهموار آزادی گل پیروزی پرسپولیس را در سال 73 به ثمر رساند تا انتقامش را اینگونه گرفته باشد.
نمی‌دانم چرا سوال‌كننده ورزش از نگاه 2 كه خود از جمله بروبچه های با سواد و سلامت رسانه است یكبار در مصاحبه یا محاكمه محرمی نپرسید آقای محرمی! چه افرادی شما را به این مسیر هل دادند؟ چرا نگفت و باز نكرد آن روزها همه نهادهای فرهنگی و انتظامی فقط دنبال مچ‌گیری از محرمی بودند و یك نفر در صدد اصلاح و راهنمایی او برنیامد؟ مگر یكی از وظایف نیروهای انتظامی و امنیتی بحث هدایت و راهنمایی و اصلاح نیست؟ چرا آخرین راه را آن روزها انتخاب می‌كردند و گویی از گیر انداختن محرمی دل عده‌ای خنك می شد.
چرا مجری برنامه نپرسید آقای محرمی! علی پروین چقدر به تو جفا كرد؟ چقدر دست تو را گرفت كه توی منجلاب نیافتی؟ بله...امروز هم مثل همان روزهاست. آن روزها همه دنبال این بودند كه محرمی را بازداشت كنند و امروز هم همه همان آدم‌ها و تفكر همان افراد دنبال تحقیر و احیانا ترحم به محرمی است.
در اروپا همان روزها بازیكنی مثل اریك كانتونا اوضاعی بدتر از محرمی داشت، اما بیاد دارید چگونه او را وادار به كارهای عام المنفعه كردند و سپس او را صلاح شده دوباره به فوتبال برگرداندند اما مجتبی محرمی باید آن روزها قربانی می‌شد چون مافیای فوتبال همان روزها هم نمی‌خواست او بیش از این پیشرفت كند. اگر محرمی راه سلامت را می‌رفت جای خیلی‌ها در تیم ملی و پرسپولیس تنگ می‌شد و محرمی یك تنه مقابل برخی تیم‌ها می‌ایستاد كه نباید می‌ایستاد.
او هم البته مثل بسیاری از افراد لغزش داشت اما به جای اصلاح و تربیت وی، تلاش كردند از او یك چهره منكراتی بسازند. یكی هم مثل مدیر مسئول آن هفته‌نامه(...) بود كه با استفاده از لقب منكراتی برای محرمی كلی بازار كارش سكه شد و بعدها رفت به مجلس و گاهی راست راست می‌شد و گاهی هم اصلاح‌طلب؛ آیا امروز او وجدانش راحت است كه محرمی را اینگونه می‌بیند. براستی رسانه‌های فرهنگی آن روز چه گامی برای اصلاح محرمی برداشتند؟
محرمی كه تا همین امروز خیلی‌ها نمی‌دانند او سابقه جبهه را دارد و برادرش هم در جریان انقلاب شهید شده و با آن استعداد درخشان در فوتبال حالا باید مستاجر باشد و باز هم گلی به جمالش كه هنوز هم مرام و معرفت دارد و از كسانی كه كمكی به او می‌كنند تشكر می‌كند. جالب اینكه محرمی برخلاف خیلی‌ها كه رنگ جبهه را هم ندیده‌اند ولی خود را جبهه‌ای جا می‌زنند یكبار هم از این موقعیت خود استفاده نكرده و نگفته جبهه رفته است.
بله...حالا محرمی را مظلوم روی صندلی یك متهم می‌نشانند توی تلویزیون و می‌گویند اعتراف كن... می‌گویند بگو كه جوون‌ها دنبال‌آن زهر ماری(اعتیاد)نروند. او هم البته اشك در چشم و عقده در گلو خیلی چیزهای دیگر دارد كه بگوید ولی نمی‌گذارند حرف بزند. او هم که اهل حقه و كلك نیست. صاف و ساده و هنوز هم نمی‌گوید خدا لعنت كند كسانی كه آن روزها دست به پشتش می‌زدند ولی اگر یكی پیدا می‌شد یك كشیده توی گوشش می‌زد حالا نباید مستاجر باشد و دخترش از او بخواهد برگردد به زندگی...
پورحیدری در سال 73 و در یك بازی با پرسپولیس وقتی استقلال در همان 20 دقیقه اول 2 گل از حریف جلو افتاد می‌گوید به مظلومی گفتم وقتش شده 6 تایی‌ها را تلافی كنیم، اما همان بازی وقتی مجتبی محرمی آمد دفاع آخر انگار سد بزرگی جلوی تیم ما سبز شد. محرمی آن روز یك تنه مقابل استقلال ایستاد و نگذاشت ما پرسپولیس را 6 تایی كنیم...
حرف برای گفتنم بسیار است ولی مجال کم. به هر حال حال هنوز هم مدیران باشگاهی ما و مدیران فرهنگی فوتبال ما فقط درون زمین را می‌بینند و كاری به خواب و خوراك و استراحت و رفت و آمد بازیكنان‌شان ندارند.و باز داستان‌هایی در حال وقوع است. داستان‌هایی که ممکن است سیاهه‌فوتبال ما را از این هم رنگ و رو رفته‌تر و... کند.
مساله الان این است که مجتبی محرمی باید روی صندلی متهم بنشیند و محسن قهرمانی هم محروم شود تا فوتبال ما پاك پاك شود. ما هم بگوییم «راحت و آسوده باشید چون تا محرمی‌ها و قهرمانی‌ها هستند سر بزرگان بسلامت خواهد بود».
گزارش: سیدرضا فیض‌آبادی
ولی مدیر عامل وقت باشگاه معروف تهرانی که مچ محرمی را گرفته و بازداشت كرد بود، به در و دیوار زد تا محرمی بعد از بازی با تیمش محرومیتش تمام شود، اما این نشد و محرمی یك تنه مقابل آن تیم قدرتمند آن روزها ایستاد و در زمین گل‌آلود و ناهموار آزادی گل پیروزی پرسپولیس را در سال 73 به ثمر رساند تا انتقامش را اینگونه گرفته باشد.
نمی‌دانم چرا سوال‌كننده ورزش از نگاه 2 كه خود از جمله بروبچه های با سواد و سلامت رسانه است یكبار در مصاحبه یا محاكمه محرمی نپرسید آقای محرمی! چه افرادی شما را به این مسیر هل دادند؟ چرا نگفت و باز نكرد آن روزها همه نهادهای فرهنگی و انتظامی فقط دنبال مچ‌گیری از محرمی بودند و یك نفر در صدد اصلاح و راهنمایی او برنیامد؟ مگر یكی از وظایف نیروهای انتظامی و امنیتی بحث هدایت و راهنمایی و اصلاح نیست؟ چرا آخرین راه را آن روزها انتخاب می‌كردند و گویی از گیر انداختن محرمی دل عده‌ای خنك می شد.
چرا مجری برنامه نپرسید آقای محرمی! علی پروین چقدر به تو جفا كرد؟ چقدر دست تو را گرفت كه توی منجلاب نیافتی؟ بله...امروز هم مثل همان روزهاست. آن روزها همه دنبال این بودند كه محرمی را بازداشت كنند و امروز هم همه همان آدم‌ها و تفكر همان افراد دنبال تحقیر و احیانا ترحم به محرمی است.
در اروپا همان روزها بازیكنی مثل اریك كانتونا اوضاعی بدتر از محرمی داشت، اما بیاد دارید چگونه او را وادار به كارهای عام المنفعه كردند و سپس او را صلاح شده دوباره به فوتبال برگرداندند اما مجتبی محرمی باید آن روزها قربانی می‌شد چون مافیای فوتبال همان روزها هم نمی‌خواست او بیش از این پیشرفت كند. اگر محرمی راه سلامت را می‌رفت جای خیلی‌ها در تیم ملی و پرسپولیس تنگ می‌شد و محرمی یك تنه مقابل برخی تیم‌ها می‌ایستاد كه نباید می‌ایستاد.
او هم البته مثل بسیاری از افراد لغزش داشت اما به جای اصلاح و تربیت وی، تلاش كردند از او یك چهره منكراتی بسازند. یكی هم مثل مدیر مسئول آن هفته‌نامه(...) بود كه با استفاده از لقب منكراتی برای محرمی كلی بازار كارش سكه شد و بعدها رفت به مجلس و گاهی راست راست می‌شد و گاهی هم اصلاح‌طلب؛ آیا امروز او وجدانش راحت است كه محرمی را اینگونه می‌بیند. براستی رسانه‌های فرهنگی آن روز چه گامی برای اصلاح محرمی برداشتند؟
محرمی كه تا همین امروز خیلی‌ها نمی‌دانند او سابقه جبهه را دارد و برادرش هم در جریان انقلاب شهید شده و با آن استعداد درخشان در فوتبال حالا باید مستاجر باشد و باز هم گلی به جمالش كه هنوز هم مرام و معرفت دارد و از كسانی كه كمكی به او می‌كنند تشكر می‌كند. جالب اینكه محرمی برخلاف خیلی‌ها كه رنگ جبهه را هم ندیده‌اند ولی خود را جبهه‌ای جا می‌زنند یكبار هم از این موقعیت خود استفاده نكرده و نگفته جبهه رفته است.
بله...حالا محرمی را مظلوم روی صندلی یك متهم می‌نشانند توی تلویزیون و می‌گویند اعتراف كن... می‌گویند بگو كه جوون‌ها دنبال‌آن زهر ماری(اعتیاد)نروند. او هم البته اشك در چشم و عقده در گلو خیلی چیزهای دیگر دارد كه بگوید ولی نمی‌گذارند حرف بزند. او هم که اهل حقه و كلك نیست. صاف و ساده و هنوز هم نمی‌گوید خدا لعنت كند كسانی كه آن روزها دست به پشتش می‌زدند ولی اگر یكی پیدا می‌شد یك كشیده توی گوشش می‌زد حالا نباید مستاجر باشد و دخترش از او بخواهد برگردد به زندگی...
پورحیدری در سال 73 و در یك بازی با پرسپولیس وقتی استقلال در همان 20 دقیقه اول 2 گل از حریف جلو افتاد می‌گوید به مظلومی گفتم وقتش شده 6 تایی‌ها را تلافی كنیم، اما همان بازی وقتی مجتبی محرمی آمد دفاع آخر انگار سد بزرگی جلوی تیم ما سبز شد. محرمی آن روز یك تنه مقابل استقلال ایستاد و نگذاشت ما پرسپولیس را 6 تایی كنیم...
حرف برای گفتنم بسیار است ولی مجال کم. به هر حال حال هنوز هم مدیران باشگاهی ما و مدیران فرهنگی فوتبال ما فقط درون زمین را می‌بینند و كاری به خواب و خوراك و استراحت و رفت و آمد بازیكنان‌شان ندارند.و باز داستان‌هایی در حال وقوع است. داستان‌هایی که ممکن است سیاهه‌فوتبال ما را از این هم رنگ و رو رفته‌تر و... کند.
مساله الان این است که مجتبی محرمی باید روی صندلی متهم بنشیند و محسن قهرمانی هم محروم شود تا فوتبال ما پاك پاك شود. ما هم بگوییم «راحت و آسوده باشید چون تا محرمی‌ها و قهرمانی‌ها هستند سر بزرگان بسلامت خواهد بود».
گزارش: سیدرضا فیض‌آبادی
