در واقع هر چقدر اسامی بازیکنان پاختاکور برای اهالی فوتبال نام‌آشنا بود، استقلال در این فصل هم با تغییرات زیادی نسبت به سال‌های گذشته و حتی ماه گذشته در آسیا حاضر شد. حداقل مدیریت و کادر فنی استقلال تجربه حضور در آسیا را نداشتند و نیمی از بازیکنان هم سال گذشته با استقلال در آسیا حاضر نبودند.نه تنها استقلال، بلکه سایر تیم‌های ایرانی هم این روزها بدتر از تیم‌های عربی – که سالیان سال در کنار گذاشتن بازیکن و مربی شهره خاص و عام بودند – عمل کرده‌اند. در واقع هر چهار نماینده ایران در آسیا در مدت زمان یک سال اخیر، بارها مدیر، مربی و بازیکنان خود را تغییر داده‌اند و هیچ شباهتی بین این تیم‌ها و تیم‌های دو سال قبل وجود ندارد.در این بین پرسپولیس مقداری بهتر عملکرد کرده که این تیم هم با تغییرات متعدد در بخش مدیریتی و همینطور دو تغییر در بخش مربیگری و همینطور جذب هفت بازیکن و از دست دادن ۵ بازیکن در نقل و انتقالات، رفته رفته به جمع سایر تیم‌های ایرانی ملخق می‌شود.در کنار سایر مشکلات نرم افزاری و سخت‌افزاری و همینطور کم‌سوادی برخی از مدیران، مربیان و حتی بازیکنان، عدم ثبات در تیم‌های فوتبال ایران تبدیل به پاشنه آشیل فوتبال ایران شده است و تعدد تغییرات چهره خودش را در بازی‌های نمایندگان ایران نشان داد؛ جایی که مربیانی مانند رحمتی، نویدکیا و نامجومطلق چند روز قبل از مسابقات در سمت‌های جدید خود معرفی شدند.آیا با این حال روز فوتبال ایران که ثبات جایی در آن ندارد و به طور مرتب مدیران و مربیان تغییر می‌کنند، باید انتظار داشت که در آسیا، نتایج خوب همراه با موفقیت عاید تیم‌های ایرانی شود؟ اگر غیر از این باشد، برنامه‌ریزی که اصلی‌ترین بخش از هر موفقیتی است، چه می شود؟

بهار نیوز