گروه سياسي: یک روزنامه نگار و تحلیلگر اقتصادی با اشاره به اینکه رییسجمهوری تنها درصد اندکی از واقعیت کشور را در گزارش صد روزه مطرح کرد، گفت: درخواست احمدینژاد برای مناظره با رییسجمهوری در ادامه جنجالهای 8 سال گذشته وی صورت ميگیرد.
سعید لیلاز در گفت وگو با ایرنا، گفت: احمدینژاد بعد از یک استراحت کوتاه تصمیم دارد همان سیاستی را که در ده سال گذشته یعنی هشت سال ریاست جمهوری و دو سال شهرداری، در پیش گرفته بود ادامه دهد و کشور را تحت تاثیر اظهار نظرها و مواضعش قرار دهد. وی افزود: از آنجا که کشور نیاز به آرامش دارد فکر نمی کنم که اجابت کردن این درخواست درست باشد، درباره عملکرد احمدینژاد و آنچه از سال 84 تا 92 بر اقتصاد ایران گذشت، به حد کافی آمار و ارقام رسمی وجود دارد و مردم هم غیر این ارقام با پوست و گوشت و خون خود احساس ميکنند که چه اتفاقی افتاده است.
این فعال اقتصادی ادامه داد: در صد روزی که از پایان دولت احمدینژاد گذشته، گشایشی در عرصه های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و امید و نگاه به آینده که در کشور به وجود آمده، نشان دهنده عملکرد آن دوران است. پیشنهاد ميکنم اگر احمدینژاد و دوستانش حرفی برای گفتن دارند خوب است این را در قالب گزارش عملکرد، مقالات و مصاحبه هایی که انجام ميدهد مطرح کنند، نیاز نیست که مناظره برگزار کنیم و کشور را به روال اداره کردن هشت سال گذشته برگردانیم.
وی افزود: این یک طرز اداره کردن کشور در شرایطی است که مدیرش ناتوان است، یعنی تزریق رادیکالیسم از طرف حاکم و رییس دولت، این چیزی است که در کوبا و ونزوئلا و ایران دیدیم، در کشورهایی که قادر به کنترل اقتصادی نیستند، ولی دائما تشنج ميآفرینند که این یک روش کاملا کهنه است که هیچ ضرورتی ندارد که آقای روحانی وارد این بازی تبلیغاتی، سیاسی و رسانه ای شود. لیلاز گفت: اگر حرفی برای گفتن وجود دارد، احمدینژاد و همفکران او و مدیران سابق که فکر ميکنند در آن دوران اتفاقات خجسته ای افتاده، بنویسند و اجازه دهند دیگران داوری کنند. شما وقتی ميخواهید بگویید در صد روز گذشته چه کار کردم باید بگویید از کجا شروع کردم و برای این که بگوید از کجا شروع کردم باید بگوید در چه وضعیتی کشور تحویل گرفته شده است.
وی گفت: آقای روحانی درصد اندکی از واقعیات کشور را بیان کرد و مردم ميدانند چه خبر است. این پرسش بزرگ برای ملت ایران است که باید پاسخ داده شود که طلایی ترین دوران برای توسعه همه جانبه کشور که هم حاکمیت یک دست بود و هم ایران به نقطه اوج درآمدهای ارزی رسید و هم با پایه های مادی و انسانی و تکنولوژی بسیار مناسب دولت تحویل احمدینژاد شد، چه اتفاقی افتاد که به اینجا رسیدیم، این سوالی است که باید حالا، حالاها در مورد آن صحبت شود.
وی گفت: به نظر من پرونده عملکرد 84 تا 92 در حوزه سیاسی و اقتصادی باید باز شود نه این که بسته شود، بلکه باید بفهمیم 600 یا 700 میلیارد دلار درآمد ارزی کشور در این دوره کجا رفت و چه شد که حاصلش شد ویرانی، تورم و بیکاری. در قرآن به روشنی آمده که شیطان به فقر و فحشا وعده ميدهد و خدا به عدل و احسان، کدام شیطان بر کشور یا مقدرات ما حاکم شد که فقر و فحشا را روی کار آورد. وی گفت: طبق آمار بانک مرکزی در پایان سال 92، قدرت خرید طبقه کارگر بین 35 تا 40 درصد کمتر از پایان سال 89 است، چه اتفاقی افتاد که پرسروصدا ترین دولت تاریخ ایران در زمینه عدالت اجتماعی چنین عملکردی را به جای گذاشت؟
لیلاز افزود: به هر حال این از نظر علمی و تاریخ علم اقتصاد هم جالب است چه آقای روحانی سکوت کند یا نکند، چه به ما اجازه دهند حرف بزنیم یا نزنیم؟ تاریخ باید به این پاسخ دهد که چه اتفاقی افتاد که ما با 130 یا 140 میلیارد دلار در طول دولت خاتمی، به رشد اقتصادی متوسط 5/5 تا 6 درصد رسیدیم ولی با 3 تا چهار برابر شدن درآمد ارزی در دولت احمدینژاد متوسط رشد اقتصادی ایران به 1.4 درصد رسید. ما در 8 سالی که گذشت 6 سال را در رکود اقتصادی به سر بردیم و فقط یکسال و سه ماه از این 6 سال را در دوران تحریم بود و بحران اقتصادی ایران از اواخر سال 86 و اوایل 87 شروع شد، یک نفر به ما جواب بدهد چه اتفاقی افتاد؟
لیلاز گفت: آقای روحانی حتی جواب این سوال را نداد، بلکه گفت در چه موقعیتی دولت را تحویل گرفته است؟ این نه تنها حق آقای روحانی بود، بلکه وظیفه او بود و اگر آقای روحانی صحبت نمی کرد، به آرایی که از ملت گرفته بود، خیانت کرده بود. در پی ارائه گزارش حجت الاسلام «حسن روحانی» رییس جمهوری از عملکرد 100 روزه دولت خود، «محمود احمدینژاد» رییس جمهوری سابق امروز (سه شنبه) با ارسال نامه ای، روحانی را به مناظره دعوت کرد.