بهار نیوز - آنفلوآنزا و علائم اولیه آن در کودکان و بزرگسالان

آنفلوآنزا و علائم اولیه آن در کودکان و بزرگسالان

گروه علم و فناوری: افرادی که به آنفلوآنزا مبتلا می‌شوند طی سه تا چهار روز نخست پس از ابتلا به بیماری بیشترین احتمال را دارد تا آن را به دیگران انتقال دهند. از این رو، شناخت علائم اولیه آنفلوآنزا می‌تواند به جلوگیری از انتقال ویروس به دیگران کمک کند. درمان زودهنگام ممکن است علائم بیماری را نیز هرچه بیشتر تسکین دهد.
کووید-19، عفونتی که به واسطه ویروس SARS-CoV-2 شکل می گیرد، نیز می‌تواند علائمی مشابه با آنفلوآنزا را ایجاد کند اما این بیماری ها یکسان نیستند. سرفه خشک مداوم، تب، خستگی برخی از علائم شایع کووید-19 هستند.
در ادامه با علائم اولیه آنفلوآنزا در کودکان و بزرگسالان، گزینه‌های درمان و روش‌های پیشگیری از این بیماری بیشتر آشنا می شویم.

علائم اولیه آنفلوآنزا
علائم اولیه آنفلوآنزا به طور معمول یک تا چهار روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می‌شوند. در ابتدا، علائم این بیماری می‌توانند شبیه علائم سرماخوردگی بوده و شامل موارد زیر باشند:
- خستگی غیرمعمول
- آبریزش بینی
- عطسه
- گلودرد
این علائم ممکن است به سرعت تشدید شده و علائم اضافی از جمله موارد زیر شکل بگیرند:
- لرز
- خستگی شدید
- تب بیش از 38 درجه سانتیگراد
- سردرد
- دردهای عضلانی
- گرفتگی بینی
- سرفه مداوم
- تعریق
- ضعف
برخی سویه های ویروس آنفلوآنزا می توانند موجب مشکلات گوارشی مانند حالت تهوع، اسهال یا استفراغ نیز شوند.
همه افرادی که به آنفلوآنزا مبتلا می شوند این علائم را تجربه نخواهند کرد. برخی افراد علائم خفیف را تجربه می کنند، در شرایطی که دیگران با علائم شدیدتر مواجه می شوند.

علائم کویید-19

به گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، علائم کووید-19 ممکن است دو تا 14 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر شوند.
از علائم کووید-19 می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تب
- سرفه
- تنگی نفس
- بدن درد
- گرفتگی بینی
- آبریزش بینی
- گلودرد
- اسهال
- از دست دادن حس بویایی یا چشایی
این علائم به طور معمول خفیف هستند اما برخی افراد با علائم جدی‌تر مانند موارد زیر مواجه می شوند:
- دشواری در تنفس
- درد یا فشار مداوم در سینه
- کبود شدن لب ها یا صورت
- سردرگمی و تغییرات در هوشیاری
در صورت تجربه علائم شدید کووید-19، فرد باید بلافاصله کمک پزشکی دریافت کند.

سنین مختلف
گروه های سنی مختلف در صورت ابتلا به آنفلوآنزا ممکن است علائم خاصی را تجربه کنند. همچنین، نشانه های هشدار که نیاز به درمان فوری را نشان می دهند بین بزرگسالان و کودکان متفاوت هستند.

نشانه های اضافی در کودکان

افزون بر علائمی که پیشتر به آنها اشاره شد، از دیگر نشانه های ویروس آنفلوآنزا در خردسالان و کودکان می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- فعالیت کمتر
- گریه بدون اشک
- دشواری در دفع ادرار یا ادرار کم
- نوشیدن کمتر مایعات
- راش پوستی همراه با تب
- تعامل کمتر با مراقبان
- کمتر غذا خوردن
- بیشتر خوابیدن
برخی از این علائم مانند گریه بدون اشک یا ادرار کم به کم آبی بدن اشاره دارند. اگر به سرعت به آن رسیدگی نشود، کم آبی بدن در کودکان می تواند خطرناک باشد.
افرادی که نگران نشانه ها و علائم آنفلوآنزا در کودکان هستند باید با پزشک متخصص کودکان تماس بگیرند.
کووید-19

کودکان مبتلا به کووید-19 دارای علائم مشابه بزرگسالان خواهند بود اما علائم در کودکان اغلب خفیف هستند. با این وجود، کودکان مبتلا به شرایط زمینه ای ممکن است در معرض خطر بیشتری برای تجربه علائم شدید قرار داشته باشند.
به گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، کودکان علائم شبه سرماخوردگی مانند موارد زیر را تجربه می کنند:
- تب
- آبریزش بینی
- سرفه
با این وجود، کارشناسان هنوز به طور دقیق نمی دانند که کووید-19 چگونه بر کودکان تاثیر می گذارد. هر فردی در هر سنی که دارای علائم است به نظارت دقیق نیاز خواهد داشت. اگر کودکی علائم شدیدتر مانند دشواری در تنفس داشته باشد به مراقبت پزشکی اضطراری نیاز خواهد داشت. این شرایط برای بزرگسالان نیز صدق می کند.
نشانه های هشدار در کودکان

از نشانه های هشدار که نیاز به درمان فوری را نشان می دهند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کبود شدن صورت یا لب ها
- سینه درد
- دشواری در تنفس یا تنفس سریع
- تب بیش از 40 درجه سانتیگراد (یا هر میزان تب در نوزادانی که کمتر از 12 هفته سن دارند)
- تب یا سرفه ای که بهبود می یابد اما سپس بدتر می شود
- عدم هوشیاری یا ناتوانی در تعامل با دیگران هنگام بیداری
- تو کشیدن دنده ها هنگام دم
- امتناع از راه رفتن (به دلیل درد عضلانی شدید)
- تشنج
- نشانه های کم آبی بدن که به سرعت برطرف نمی شوند
- بدتر شدن مشکلات مزمن پزشکی
کودکانی که با علائم شدید آنفلوآنزا مواجه می شوند نیازمند مراقبت پزشکی خواهند بود.
نشانه های هشدار در بزرگسالان
بزرگسالان در صورت مواجهه با موارد زیر باید در پی دریافت کمک پزشکی فوری باشند:
- دشواری در تنفس
- تب یا سرفه ای که بهبود می یابد اما سپس بدتر می شود
- ناتوانی در دفع ادرار
- درد مداوم سینه یا معده
- سرگیجه یا سردرگمی مداوم
- تشنج
- درد عضلانی شدید
- تنگی نفس
- ضعف و از دست دادن تعادل
- بدتر شدن دیگر شرایط پزشکی

نشانه ها و علائم اضافی در افراد مسن
افراد سالخورده، به ویژه آنهایی که 65 سال یا بیشتر سن دارند در معرض خطر ابتلا به عوارض جدی آنفلوآنزا قرار دارند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا درمان سریع برای افرادی دارای علائم آنفلوانزا که بیش از 65 سال سن دارند را توصیه کرده است.
همچنین، افراد سالخورده بیشتر مستعد ابتلا به کم آبی بدن هستند. از این رو، افرادی که در این گروه سنی قرار دارند و مراقبان آنها باید از علائم کم آبی بدن آگاه بوده و در صورت بروز آنها در پی درمان باشند. از جمله این علائم می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- سردرگمی
- ادرار تیره رنگ
- سرگیجه
- خستگی
- دفع ادرار با تکرر کم
تشنگی شدید نیز یکی از نشانه های کم آبی بدن است. با این وجود، یک مطالعه نشان داد این همواره گزینه مطمئنی برای تشخیص کم آبی بدن در افراد سالخورده نیست. در حقیقت، نباید منتظر ماند تا تشنگی شدید شود و سپس به دنبال درمان بود.
افراد مسن مبتلا به کووید-19 احتمال بیشتری دارد علائم شدید مانند دشواری در تنفس را تجربه کنند. گروه های دیگر که در معرض خطر بیشتر قرار دارند شامل افراد مبتلا به شرایط سلامت زمینه ای مانند دیابت، بیماری قلبی، بیماری ریوی، سرطان و فشار خون بالا می شوند.

پیشگیری
روش هایی برای کاهش خطر ابتلا به آنفلوآنزا وجود دارند. یکی از موثرترین آنها زدن واکسن آنفلوآنزا در هر سال است. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا دریافت واکسن آنفلوآنزا برای هر فردی که شش ماه یا بیشتر سن دارد، از جمله زنان باردار را توصیه کرده است.
برخی موارد استثنا در این زمینه وجود دارند و اگر نگران مناسب بودن واکسن برای خود هستید باید با پزشک‌تان مشورت کنید.
از دیگر روش های پیشگیری از آنفلوآنزا می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- پرهیز از تماس با افراد مبتلا به آنفلوآنزا
- ماندن در خانه هنگام بیماری برای جلوگیری از انتقال آنفلوآنزا به دیگران
- شستشوی منظم دست ها با آب و صابون در هر نوبت برای حداقل 20 ثانیه
- پرهیز از لمس صورت تا حد امکان
- استفاده از ضدعفونی کننده های حاوی الکل حداقل 60 درصد زمانی که امکان شستشوی دست ها وجود ندارد.
در برخی موارد مانند بیماری کووید-19 رعایت فاصله اجتماعی (حداقل دو متر) از دیگران در مکان های عمومی و پوشیدن ماسک می تواند به کاهش خطر انتشار ویروس که از طریق قطرات تنفسی منتقل می شود، کمک کند و این اقدامات برای پرهیز از ابتلا به بیماری های ویروسی دیگر مانند آنفلوآنزا نیز موثر هستند.

درمان
به طور معمول، درمان برای آنفلوآنزا شامل هیدراته نگه داشتن بدن و استراحت می شود. با این وجود، افرادی که در معرض خطر بیشتر مواجهه با عوارض هستند یا آنهایی که با علائم شدید بیماری مواجه اند، ممکن است به درمان های اضافی نیاز داشته باشند.
درمان از فردی به فرد دیگر متفاوت است. این به سن و سطح سلامت بدن، نوع ویروس آنفلوآنزا که به آن مبتلا شده اید، و مدت زمانی که علائم را داشته اید، بستگی دارد. گزینه های درمان شامل داروها و درمان های خانگی می شوند.
درمان های خانگی
از جمله درمان های خانگی برای آنفلوآنزا می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نوشیدن مایعات مانند آب، آبمیوه تازه، سوپ و چای گرم به میزان زیاد
- استراحت تا حد ممکن برای کمک به بدن در مبارزه با عفونت
- مصرف محلول های آبرسان خوراکی برای کم آبی بدن
- استفاده از داروهای مسکن بدون نسخه برای دردهای عضلانی و سردرد
کودکان و نوجوانان می توانند از داروهای مسکن مناسب سن خود استفاده کنند. آسپرین برای کودکان مناسب نیست زیرا می تواند خطر سندرم ری (Reye's syndrome)، یک بیماری نادر که می تواند کشنده باشد، را افزایش دهد.
داروهای تجویزی
پزشک ممکن است داروهای ضدویروس خوراکی یا استنشاقی را تجویز کند. این داروها مدت زمان ابتلای فرد به آنفلوآنزا را کاهش می دهند. درمان با داروهای ضدویروس باید طی دو روز نخست ابتلا به بیماری آغاز شود.
از جمله این داروها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بالوکساویر (زوفلوزا)
- اوسلتامیویر (تامیفلو)
- پرامیویر (راپی‌واب)
- زانامیویر (رلنزا)
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم
بسیاری از افرادی که به آنفلوآنزا مبتلا می شوند با موفقیت بیماری را در خانه درمان می کنند.
با این وجود، کودکان و افراد سالخورده در معرض خطر بیشتری برای تجربه عوارض قرار دارند و باید به پزشک مراجعه کنند. بزرگسالانی که با علائم شدید آنفلوآنزا مواجه هستند، افرادی با سیستم ایمنی سرکوب شده، یا مبتلا به بیماری های مزمن باید به پزشک مراجعه کنند.
همچنین، افرادی که با دشواری در تنفس مواجه می شوند باید در پی دریافت کمک پزشکی فوری باشند.