شهلا کاظمی پور، با بیان اینکه اغلب مهاجرت‌ها در کشور ما به دلیل کار و تحصیل و در قشر جوانان اتفاق می‌افتد ادامه داد: در سایر کشورهای در حال توسعه اگر جوانان مهاجرت کنند در نهایت به کشور مبدا باز می‌گردند و به کشور خود خدمت می‌کنند و باعث توسعه و پیشرفت می‌شوند اما در کشور ما یا افراد پس از مهاجرت باز نمی‌گردند و یا به دلیل حجم بالایی از مشکلات که بر سر راه بازگشتشان پیش می‌آید به سایر افراد مهاجرت کرده نیز توصیه می‌کنند که بارنگردند.
این جمعیت شناس معتقد است که در سایر کشورها افراد مهاجرت کرده پس از بازگشت جذب می‌شوند، از تخصص و مهارتشان استفاده می‌شود، میزان درآمد فرد ریسک پذیر نیست اما در کشور ما افراد پس از بازگشت حتی برای تدریس در دانشگاه و هیئت علمی شدن نیز با مشکل مواجه می‌شوند، همچنین برای اشتغال در بخش خصوصی و کار آزاد نیز به قدری تنگناهای متعدد برایش ایجاد می‌شود که از بازگشتش پشیمان می‌شود.
وی با بیان اینکه مهاجرت افراد بر روی جمعیت به قدری تاثیر می‌گذارد که نمی‌توان آن تعداد را با تبلیغ و ترویج زاد و ولد جایگزین کرد، ادامه داد: نکته مهم این است جمعیتی که اغلب از کشور ما به سایر کشورها مهاجرت می‌کند جمعیت متخصصی است که در جامعه مبدا درس خوانده، بزرگ شده و برای پرورشش در کشور مبداء هرینه شده است و اکنون با مهاجرتش جامعه مقصد از او بهره‌برداری می‌کند.
کاظمی پور در پایان به بیان مشکلاتی که منجر به مهاجرت قشر تحصیل کرده کشور شده است پرداخت و گفت: بحث ثبات اقتصادی در مهاجرت جوانان جامعه حرف اول را می زند، به خصوص در سالهای اخیر در کشور ما این مسئله بسیار نمود داشته است. همچنین امنیت اجتماعی و توسعه علمی دانشگاه ها مهم است؛ پس از انقلاب دانشگاه ها را بیشتر به طور کمی توسعه داده ایم تا کیفی و نتیجه آن را پس از فارغ التحصیل شدن جوانان می‌بینیم که جوان تحصیل کرده  پس از فارغ التحصیلی امکان استخدام شدن ندارد و درسی که خوانده است عملا به درد نمی‌خورد، بنابراین برای جلوگیری از مهاجرت بی‌بازگشت جوانان به سایر کشورها باید به این عوامل توجه کنیم.