خرج سالانه یک خانوار در دوره پس از کرونا

مطابق آمار ارائه شده از سوی وزارت کار هزینه‌های سالانه بهداشت و درمان با شیوع کرونا افزایش یافته است.
خلاصه یافته های پژوهش وزارت کار بیانگر این است:
متوسط هزینه سالانه بهداشت و درمان یک خانوار شهری با 16.1 درصد افزایش از 42,751 هزار ریال در سال 1397 به 49,649 هزار ریال در سال 1398 رسیده است. این درصد افزایش برای متوسط هزینه‌های کل یک خانوار شهری 20.8 درصد می‌باشد.
متوسط هزینه سالانه بهداشت و درمان یک خانوار روستایی با 9.3 درصد افزایش از 24,120 هزار ریال در سال 1397 به 26,374 هزار ریال در سال 1398 رسیده است. این درصد افزایش برای متوسط هزینه‌های کل یک خانوار روستایی 22.0 درصد می‌‌باشد.
متوسط هزینه های بیمه های اجتماعی و درمانی در یک خانوار شهری با 25.5 درصد افزایش از 12,992 هزار ریال در سال 1397 به 16,303 هزار ریال در سال 1398 و در یک خانوار روستایی با 22.1 درصد افزایش از 5,443 هزار ریال در سال 1397 به 6,645 هزار ریال در سال 1398 رسیده است که این درصد افزایش‌ها ناشی از افزایش هزینه‌های بیمه تکمیلی می‌باشد.
متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار شهری بیشتر از یک خانوار روستایی می‌باشد به طوریکه در سال 1398 متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار شهری حدود 1.9 برابر بیشتر از متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار روستایی است.
در سال 1398، 10.2 درصد از هزینه های کل یک خانوار شهری و 13.5 درصد از هزینه‌های غیرخوراکی یک خانوار شهری صرف هزینه بهداشت و درمان شده است که نسبت سال 1397 کاهش داشته‌اند.
در سال 1398، 9.9 درصد از هزینه‌های کل یک خانوار روستایی و 16.2 درصد از هزینه‌های غیرخوراکی یک خانوار روستایی صرف هزینه بهداشت و درمان شده است که نسبت سال 1397 کاهش داشته‌اند.
در سال 1398، متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار شهری و روستایی در رده چهارم متوسط هزینه‌های کلی یک خانوار و رده سوم متوسط هزینه‌های غیر خوراکی یک خانوار قرار گرفته است.
در سال 1398، سهم هزینه بهداشت و درمان سالانه یک خانوار شهری به متوسط هزینه کل در نقاط شهری 10.2 درصد است که این نسبت برای خانوارها در دهک هزینه‌ای دهم با 11.8 و دهک هزینه ای نهم با 10.5 درصد بیشتر از سهم کشوری (10.2 درصد) بوده و برای خانوارها در سایر دهک هزینه‌ای کمتر می‌باشد. بیشترین سهم متوسط هزینه بهداشت و درمان سالانه یک خانوار شهری با 11.8 درصد مربوط به دهک دهم هزینه‌ای و کمترین آن با 7.4 درصد مربوط به به دهک اول هزینه‌ای می‌باشد.
در سال 1398، سهم متوسط هزینه بهداشت و درمان سالانه یک خانوار روستایی به متوسط هزینه کل در نقاط روستایی برای خانوارها در دهک هزینه‌ای دهم با 11.9 درصد و دهک هزینه‌ای نهم با 10.9 درصد بیشتر از سهم کشوری (9.9 درصد) بوده و برای خانوارها در سایر دهک هزینه‌ای کمتر می‌باشد. بیشترین سهم هزینه بهداشت و درمان سالانه یک خانوار روستایی با 11.9 درصد مربوط به دهک دهم هزینه‌ای و کمترین آن با 6.2 درصد مربوط به به دهک اول هزینه‌ای می‌باشد.
در سال 1398، متوسط هزینه بهداشت و درمان خانوارهای شهری که در دهک دهم هزینه‌ای قرار دارند، حدود 17 برابر خانوارهایی است که در دهک اول هزینه‌ای قرار دارند.
متوسط هزینه بهداشت و درمان خانوارهای روستایی که در دهک دهم هزینه‌ای قرار دارند، حدود 25 برابر خانوارهایی است که در دهک اول هزینه ای قرار دارند.
بر اساس اطلاعات سازمان جهانی بهداشت (WHO)در سال 2017، درصد هزینه‌های پرداخت شده از جیب از هزینه جاری سلامت برای جمهوری اسلامی ایران، 42.0 درصد بوده است. همچنین در بین 32 کشور منتخب ارائه شده، بیشترین درصد به ترتیب مربوط به کشورهای نیجریه (77.0 درصد)، افغانستان (75.0 درصد) و ونزوئلا (63.0 درصد) و کمترین درصد به ترتیب مربوط کشورهای اندونزی (3.0 درصد)، آفریقای جنوبی (8.0 درصد) و فرانسه و قطر (9.0 درصد ) بوده است.