لحظاتی پای درد و دل‌های بیماران کرونایی

 در کرونا از حمایت خانواده محروم می‌شوی
سمیه یکی از آرایشگران شهرکرد که حدود دوماه قبل به بیماری کرونا مبتلا شده بود  اظهار کرد: در ابتدای شیوع بیماری و تعطیلی مشاغل، تقریبا نگرانی از ابتلا در بین همه افراد خانواده من وجود داشت و پروتکل‌های بهداشتی و قرنطینه را رعایت می‌کردیم، اما پس از گذشت چند ماه از بیماری ترجیح دادیم به روال عادی زندگی برگردیم.وی ادامه داد: با رفع محدودیت‌ها به محل کار خود بازگشتم و در این مدت با مراجعه‌کنندگان به آرایشگاه ارتباط نزدیکی داشتم، از ماسک استفاده می‌کردم، اما خوب رعایت کامل فاصله اجتماعی در محیط آرایشگاه تا حدود زیادی قابل انجام نیست، همچنین در این مدت چند باری نیز به عنوان همراه بیمار در یکی از مراکز درمانی استان رفت‌وآمد داشتم.این آرایشگر شهرکردی با بیان اینکه دقیقا نمی‌دانم بیماری کرونا از چه کسی به من منتقل شد، گفت: در روزهای ابتدایی علائمی مانند تب، بدن درد، سردرد و تهوع داشتم، پس از مراجعه به پزشک تشخیص بر سرما خوردگی بود، چند روزی در منزل استراحت کردم اما علائم تشدید شد و برای انجام تست به بیمارستان مراجعه کردم و نتیجه تست کرونای من مثبت شد.سمیه افزود: در روزهای ابتدایی علائم بیماری خفیف بود، اما پس از گذشت چند روز علائم تشدید و دچار تنگی تنفس شدید شدم، همسرم در خارج از کشور کار می‌کرد و من تنها زندگی می‌کنم، بنابراین برای اینکه بتوانم نیازهای خود را تهیه کنم با مشکلات فراوانی مواجه بودم و خانواده‌ام نیز در شهر دیگری سکونت داشتند و پدر و مادر همسرم نیز به علت سن بالا و ترس از ابتلا به این بیماری نمی‌توانستند برای تامین مایحتاج و ضروریات به من کمکی کنند.وی بیان کرد: شاید یکی از سخت‌ترین شرایط در دوره بیماری کرونا رعایت قرنطینه خانگی است، اینکه به علت شرایط جسمانی توانایی انجام کارهای روزمره را نداری و دیگران نیز نمی‌توانند در این خصوص کمک چندانی به تو بکنند و باید این دوره را به دور از حمایت از افراد خانواده، فامیل و ... بگذارانی، زیرا نگرانی بابت ابتلا به این بیماری موجب می‌شود کسی نتواند حتی به نزدیکان خود کمک کند.این شهروند شهرکردی در خصوص اینکه آیا فکر می‌کنی این بیماری را به کسی منتقل کرده‌ای، گفت: تقریبا با تمام کسانی که ارتباط نزدیک با من در این دوران داشتند تماس گرفتم و از آن‌ها خواستم که تست بدهند، اما خوب به تعدادی از مراجعه‌کنندگان به آرایشگاه دسترسی نداشتم و نتوانستم به آن‌ها اطلاع دهم.

حضورم در مکان‌های شلوغ باعث ابتلای من به کرونا شد
آقای امینی یکی از کارمندان دستگاه‌های اجرایی چهارمحال و بختیاری که در روزهای ابتدای شیوع ویروس کرونا به این بیماری مبتلا شده بود، اظهار کرد: من به خاطر شرایط شغلی‌ام در مکان‌های پر رفت و آمد مانند بانک‌ها و ادارات تردد داشتم، اما اینکه این ویروس چگونه وارد بدنم شد، اطلاع دقیقی ندارم، اما فکر می‌کنم قرار گرفتن در ازدحام بانک موجب ابتلای من به بیماری شد.وی با اشاره به اینکه من دارای بیماری زمینه‌ای فشار خون و آسم هستم، گفت: به همین علت پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کردم، اما فکر می‌کنم علت گرفتاری من به این بیماری حضور در مکان‌های پرتجمع بود، پس از ابتلای من تست همسرم و فرزندم نیز مثبت شد، اما علائم من نسبت به همسر و فرزندم بسیار شدیدتر بود.امینی ادامه داد: ریه‌های من درگیر شد و شرایط سختی را در دوران قرنطینه گذراندم، در این دوران شرایط روحی من نامناسب بود، تنها بودن در این شرایط تحمل بیماری را سخت‌تر می‌کند، آدم‌ها دوست دارند در موقع بیماری در کنار افراد خانواده و مورد حمایت آن‌ها باشد.وی با بیان اینکه من وابستگی شدید به همسر و فرزندانم داشتم، عنوان کرد: همچنین وظیفه رسیدگی به پدر و مادرم  و تامین احتیاجات آن‌ها بر عهده من بود، زمانی که من در قرنطینه بودم شرایط برای خانواده‌ام بسیار دشوار شد و تنهایی موجب شد دچار مشکلات روحی شوم.امینی یادآور شد: مردم معمولا به فردی که به کرونا مبتلا می‌شود، به چشم یک مجرم نگاه می‌کنند، با یک روانشناس برای بهبود وضعیت روحی خود صحبت کردم، زیرا مشکلات روحی در زمان این بیماری موجب تشدید علائم من می‌شد.

برای پرستار بخش کرونا گریه کردم
یکی از مسئولان چهارمحال و بختیاری که به تازگی این بیماری را پشت سر گذاشته است در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: پس از ابتلا به این بیماری در وضعیت بسیار بدی قرار گرفتم و در یکی از بیمارستان‌های استان در بخش ویژه بستری شدم.وی گفت: وضعیت جسمی من مطلوب نبود و شرایط سختی را تحمل می‌کردم، در یکی از شب‌ها یکی از پرستاران برای چکاپ وضعیت من مراجعه کرد، اما دیدم که این پرستار به سختی راه می‌رود، علت را که از او جویا شدم، توضیح داد که از حدود چند هفته قبل دیسک کمرش عود کرده اما به دلیل کمبود نیرو و افزایش تعداد بیماران کرونایی نمی‌تواند به مرخصی برود.این مسئول عنوان کرد: با اینکه وضعیت جسمی من اصلا مناسب نبود و درد فراوانی را تحمل می‌کردم، اما بابت وضعیت جسمانی این پرستار و اینکه در این شرایط ایثارگرانه به بیماران کرونایی خدمت می‌کند، گریه کردم، اینکه چرا سهل‌انگاری بسیاری از ما موجب شده چنین فشاری بر روی کادر درمان باشد.وی یادآور شد: شرایط سختی را در قرنطینه و در زمان بستری در بیمارستان گذراندم، شاید هیچ‌کدام از ما تا زمانی که به این بیماری مبتلا نشویم از سختی‌های آن اطلاع نداشته باشیم، از مردم خواهشمندیم پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنند تا از فشار بر کادر درمان کاسته شود.

ماندن در قرنطینه بسیار سخت است/ همکارم را بر اثر ابتلا به کرونا از دست دادم
حسن یکی دیگر از بیماران کرونایی با بیان اینکه اصلا فکر نمی‌کردم به بیماری کرونا مبتلا شوم، عنوان کرد: زمانی‌که همسرم و یکی از همکارانم به این بیماری مبتلا شد، از مرکز بهداشت تماس گرفتند و گفتند برای انجام تست مراجعه کنم، زمانی که تست من مثبت شد هیچ علائمی نداشتم و فکر می‌کردم پاسخ تست اشتباه است.وی ادامه داد: پس از گذشت چند روز علائم این بیماری مانند بدن درد، سردرد، از بین رفتن حس بویایی و چشایی در بدن من ظاهر شد، اما خیلی شدید نبود، اما نگرانی بابت اینکه این علائم شدید شوند در من و خانواده هم‌چنان تا روزهای آخر قرنطینه وجود داشت و حتی گاهی این تلقینات موجب می‌شد حس کنیم این علائم مشکل‌سازی شده است.حسن با اشاره به اینکه سخت‌ترین بخش بیماری کرونا ماندن در قرنطینه برای افرادی است که عادت به حضور در اجتماع دارند، توضیح داد: شاید بسیاری از افراد فکر کنند قرنطینه شرایط خوبی برای استراحت است، اما واقعا استرس و نگرانی از ابتلا به این بیماری و سلامت اعضای خانواده شرایط پر استرسی را برای فرد فراهم می‌کند.این بیمار کرونایی عنوان کرد: پدر و مادرم به علت شرکت در یک مراسم ترحیم به این بیماری مبتلا شدند، متاسفانه در فرهنگ ما حضور در مراسم کفن و دفن، ترحیم و مراسم سوگواری از ضروریات است و افراد به نوعی الزام برای شرکت در این مراسمات دارند، اگر تدبیری اندیشیده شود که افراد از حضور منع شود موجب کاهش ابتلا می‌شود.وی تاکید کرد: کرونا پیر و جوان نمی‌شناسد، متاسفانه یکی از همکاران ما در سن۳۰ سالگی به این بیماری مبتلا شد و باتوجه به اینکه هیچ بیماری زمینه‌ای نداشت جان خود را بر اثر این بیماری از دست داد.ابتلا به کرونا چه خفیف باشد چه شدید، شرایط سختی را برای فرد مبتلا ایجاد می‌کند، زیرا این بیماری ناشناخته است و نمی‌دانی عوارض ناشی از بیماری تا چه مدت بر بدن باقی می‌ماند، متاسفانه اخبار نگران‌کننده از این بیماری شرایط استرس‌آوری را برای خانواده‌های ایرانی فراهم کرده است، قطعا اگر همه افراد جامعه خود را مقید به رعایت پروتکل‌های بهداشتی بدانند این بیماری به سرعت از بین ما رخت می‌بنند و می‌توانیم به زندگی عادی بازگردیم.اگر عده‌ای نسبت به رعایت پروتکل‌های بهداشتی بی‌توجه باشند، روند این بیماری هم‌چنان صعودی خواهد بود و نمی‌توانیم مانند سابق امورات زندگی خود را ادامه دهیم.