گلزنی
آمار گلزنی اتلتیکو نسبت به فصل گذشته دو برابر شده است. این تیم در ۱۳ هفته ۲۶ گل به ثمر رسانده و با میانگین دو گل در هفته کاملا بهتر از سال قبل عمل کرده است. هم‌چنین روخی بلانکو نشان داده است وابسته به گلزنان خود نیست. اگر لوییس سوارس اشتباه کند مدافعی هم‌چون ارموسو ظاهر می‌شود یا مارکوس یورنته هافبک تا پیروزی را برابر رئال سوسیداد رقم بزنند.

خط دفاعی منسجم
با دریافت تنها پنج گل در ۱۳ بازی، یان اوبلاک در مسیر پنجمین سامورا (جایزه بهترین دروازه‌بان فصل لالیگا) قرار گرفته است. دروازه‌بان اسلوونیایی در دیدار مقابل رئال سوسیداد کاملا محو شده بود اما او در خیلی از بازی‌ها مهارهای تعیین کننده‌ای داشته است. خط دفاعی به این استحکام کمک می کند، با این حال دفاع کردن برای همه است. مهاجم‌ها پرس را شروع می‌کنند و بازیکنان خط میانی حریفان را خفه می‌کنند و به همین خاطر حتی موقعیت‌سازی پیش نمی‌آید. یک دیوار صعب العبور حتی برای تیم های تهاجمی همچون رئال سوسیداد است. 

ذخیره‌های کارآمد
با وجود آسیب دیدگی خوسه خیمنس و ژائو فلیکس، دو رهبر تیم، سیمئونه از بازیکنانی همچون سائول، کندوگبیا، کاستا و لودی استفاده کرد. همچنین در نیمکت بازیکنانی همچون ویتولو و توریرا را در اختیار داشت. استعداد بالا در نیمکت موجب می شود زمانی که شرایط بد پیش می رود ذخیره ها به تیم کمک کنند و همه چیز را به نفع خود پیش ببرند. همچنین می توانند در دقایق پایانی بازی تعیین کننده باشند. 

وابسته نبودن به هیچ بازیکنی
اتلتیکو بدون سوارس، بارسا را شکست داد و بدون فلیکس از سد رئال سوسیداد عبور کرد. این دو بازی بهترین مثال هستند تا نشان دهند روخی بلانکو به هیچ یک از ستاره های خود وابسته نیست. شاید اوبلاک و کوکه تنها بازیکنانی هستن که جایگزینی ندارند. بقیه جانشینانی دارند که می توانند مانند آن‌ها خوب کار کنند یا شاید هم بهتر عمل کنند. این یک ارزش اضافی در فصل طولانی محسوب می‌شود. 

دو چاقو در کناره‌ها
یورنته و کاراسکو به چاقوی تهاجمی تیم تبدیل شده‌اند. دو بازیکنان خطر ساز ظاهر می‌شوند، دفاع حریف را از هم باز می‌کنند و نتیجه را تعیین می کنند. هم‌چنین توانایی ضد حمله دارند. به خاطر تاثیرشان در حمله‌ها دو بازیکن حیاتی برای تیم به حساب می‌آیند، هم‌چنین در خط دفاعی‌ هم چنین ویژگی را دارند. دو بازیکن اساسی برای سیمئونه هستند. 

باور به توانایی‌های‌شان 
این اتلتیکو به توانایی‌هایش اعتماد دارد. زمانی که بازی مساوی است به دنبال پیروزی است و هنگامی که آن را به دست می‌آورد می‌خواهد گل دوم را هم به ثمر برساند. تیم بر این باور است می تواند فصلش باشد و جام قهرمانی را بالای سر ببرد. قرمز و سفیدپوشان در بدترین لحظات خود را نشان داده اند که می توانند برخیزند، مانند کسب دو پیروزی پیاپی پس از شکست در داربی مادرید.

برتری جسمانی
در خیلی از بازی‌ها اتلتیکو در نیمه دوم و به خصوص دقایق پایانی قدرت خود را نشان داده است. برتری فیزیکی خیلی از بازیکنانش در این زمینه تعیین کننده بودند. در رابطه با یورنته این موضوع کاملا آشکار است اما او تنها بازیکنی نیست که از لحاظ جسمانی در وضعیت خیلی خوبی به سر می برد و می تواند با این ویژگی برتر از بازیکنان حریف باشد. 

تشنه‌تر از همه
روخی بلانکو از میان تیم‌های حاضر در لالیگا تشنه از تر همه است. مادرید و بارسا همه عناوین را فتح کردند اما اتلتیکو از سال ۲۰۱۴ نه در لالیگا و نه لیگ قهرمانان جامی را بالای سر برده است. اوبلاک که کاپیتان تیم است هرگز قهرمانی در این دو رقابت بزرگ را تجربه نکرده است. 

گروه متحد 
زمانی که مشکلی وجود دارد مانند واکنش بازیکنان به تعویض ها صحبت از رختکن می شود، به گروه متحدی مربوط است که هیچکس بالاتر از دیگری نیست و نه حتی آن‌هایی که ستاره محسوب می‌شوند. سوارس با وجود افتخارات زیادی که کسب کرده و کوکه به عنوان یک بازیکن قدیمی تیم هم برتری نسبت به دیگر بازیکنان ندارند. در چنین شرایطی اگر همه چیز خوب پیش برود مشکلی به وجود نمی آید. 

سیمئونه
او کلید اصلی است و رهبر گروه به حساب می‌آید. مردی که به تازگی رکورد ۳۰۰ پیروزی با اتلتیکو را به نام خود ثبت کرد هویت این تیم را عوض کرد تا برای کسب همه عناوین بجنگد. همانطور که مارکا اعلام کرده قرار است قرارداد سرمربی آرژانتینی که تا سال ۲۰۲۲ است تمدید شود. سیمئونه اکنون در مسیر فتح دوباره لالیگا قرار دارد.

بهار نیوز