مطهری: فقط در دنیا دو دوست به نام سوریه و ونزوئلا داریم

گروه سیاسی: یك نماینده سابق مجلس گفت: برای نتیجه‌بخش بودن مذاکرات داخلی، «باید براساس فهمی مشترک از مبانی فکری و عقیدتی باشد. مثلاً تا زمانیکه ما فهم یکسانی از ولایت‌فقیه نداشته باشیم، در این گفت‌وگوها به نتیجه‌ی مطلوب نمی‌رسیم.»
 علی مطهری افزود:گفت‌وگو و مذاکره و ملاقات‌های چهره به چهره همیشه مفید است چه در داخل و چه با کشورهای دیگر. اما گفت‌وگوها میان گروه‌ها و جناح‌های مختلف سیاسی داخلی برای آنکه مفید و دارای نتیجه باشد باید براساس فهم مشترک از مبانی فکری و عقیدتی باشد. مثلاً تا زمانی که ما فهم یکسانی از ولایت‌فقیه نداشته باشیم، در این گفت‌وگوها به نتیجه‌ی مطلوب نمی‌رسیم. برخی اصول‌گراها ولایت‌فقیه را فوق قانون و به معنی قدرت اجرایی می‌دانند در حالی که بسیاری از افراد دیگر ولایت‌فقیه را به معنی نظارت می‌دانند و ولی‌فقیه را ناظر و نه حاکم می‌دانند.
وی گفت: در موضوع آزادی بیان، افراد و گروه‌هایی هستند که انتقاد از ولی فقیه و زیرمجموعه او را نمی‌پذیرند و گاهی آن را توهین تلقی می‌کنند. در حالی که افراد دیگری آن را جایز بلکه لازم می‌دانند. خود مقام رهبری در دسته دوم قرار می‌گیرند. همین طور در مقوله‌ی حفظ نظام باید فهم مشترکی در دو طرف وجود داشته باشد. برخی افراد و گروه‌ها و شاخه‌های فکری مثل کیهان استفاده از هر وسیله‌ای را برای حفظ نظام مباح و مجاز می‌دانند و طرف مقابل چنین عقیده‌ای ندارد. بنابراین ابتدا باید یک فهم مشترک از این اصول پیدا شود. اول لازم است درباره این مبانی فکری بحث شود.
این فعال سیاسی خاطر نشان كرد:بعد از آنکه آن فهم مشترک پیدا شد، باید رفت دنبال مسائل اصلی. مثلاً یکی از آن مسائل اصلی این است که جایگاه توسعه و پیشرفت در میان آرمان‌های انقلاب اسلامی کجاست؟ آیا اول باید آمریکا نابود شود بعد ما به توسعه بپردازیم یا نه، خود توسعه یکی از ابزارهایی است که ما را در مقابل زورگویی آمریکا قوی‌تر می‌کند. یکی دیگر از آن مسائل سیاست خارجی و تأثیر آن بر اقتصاد کشور است. آیا سیاست خارجی امروز ما آن سیاست خارجی مطلوب اسلام است یا نه؟ آیا این که ما در دنیا فقط دو دوست به نام سوریه و ونزوئلا داریم و دو نیمه دوست هم به نام روسیه و چین داریم کافی است؟ و این که روابط ما با اکثر کشورهای اسلامی خوب نیست آیا امر مطلوبی است؟ مسئله دیگر این است که آیا تحمل تحریم‌ها اجتناب‌ناپذیر و ضروری است یا نه؟ همین طور نپذیرفتن عضویت در اف‌ای‌تی‌اف آیا اجتناب‌ناپذیر است یا برعکس است و پذیرفتن آن ضروری است؟ و به طور کلی آیا مردم ما باید این رنج‌ها را به خاطر هدف‌ها و آرمان‌های خود تحمل کنند یا این طور نیست و بسیاری از این رنج‌ها غیر ضروری و ناشی از عملکرد غلط ما در گذشته و حال بوده است؟ مثلاً چرا هنوز مردم ما باید تحریم‌های ناشی از گروگان‌گیری را تحمل کنند؟ یا چرا باید عوارض تسخیر سفارت عربستان و آتش زدن کنسولگری این کشور در مشهد را تحمل کنند؟ چرا باید خسارت هنگفتی به انگلستان پرداخت می‌شد بابت حمله به سفارتخانه این کشور و تخریب آن؟ باید راه طی شده ارزیابی شود و در آینده اصلاح شود. اگر گفت‌وگوها موجب اصلاح امور و عبرت از گذشته شود خوب است و الاّ اتلاف وقت خواهد بود.