بچه‌های مسئولان هم طعم نداشتن اینترنت را چشیده‌اند؟

گروه جامعه: کرونا، ویروسی که با آمدنش گرد و خاکی حسابی به پا کرد، بازارها را به تعطیلی کشاند، دورهمی‌ها برگزار نشد، سالن های ورزشی خالی از ورزشکاران و رستوران‌ها بدون مشتری شد.
هیچ وقت کسی فکرش را هم نمی‌کرد که روزی برسد که اینگونه همه چیز سخت شود از خرید گرفته تاحتی  خوردن خوراکی‌های کنار خیابان .همه اینها یک طرف و مشکل نبود اینترنت هم یک طرف . این موضوع شاید در روزهایی که خبری از کرونا نبود مشکلی پیش نمی‌آورد اما اکنون تبدیل به معضلی بزرگ برای بخشی از مردم در کشور شده است و ما بین همه این شلوغی‌ها جا دارد به این نکته توجه کنیم شاید اگر در گذشته مسئولان به این فکر بودند که به موقع اینترنت را به بخش‌های دور دست برسانند امروز این مشکل دامن بسیاری از مردم را نمی‌گرفت.
فرض را بر این بگذارید که شما در یکی از روستاهای دور دست زندگی می‌کنید و ویروس کرونا هم بالاخره خودنمایی کرد مدارس تعطیل و قرار شد شما که دانش آموز یک از این روستاها هستید با استفاده از اینترنت در منازل خود درس بخوانید تکلیف چیست ؟ وقتی اینترنت ندارید چه باید کنید؟خوب باید بگوییم که حال این روزهای دانش آموزان  در برخی از نقاط استان ها اصلا دیدن ندارد اما غصه دلشان گوش شنوا می‌خواهد . پای صحبت‌های خانواده‌ها که می‌نشینی گله‌ها تمامی ندارد هر کدام از شرایط پیش آمده ناراحت هستند و می‌گویند خسته شده‌اند‌.
کلاس‌ها شروع می‌شود و فرزندان آنها به موقع نمی‌توانند در کلاس‌هایی که به صورت مجازی برگزار می‌شود آنلاین شوند یا اینترنت وسط درس خواندنشان قطع می‌شود‌. سال تحصیلی کم کم به روزهای پایانی خود می‌رسد نبود زیرساخت‌های کافی برای اتصال به اینترنت سبب شده تا همچنان دانش‌آموزان این مناطق در کلاس‌های مجازیشان یک‌خط‌ درمیان حاضر شوند یا گوشی برخی حتی آنتن ندارد که بخواهند از اینترنتشان استفاده کنند. 
برخی از دانش آموزان فکر چاره کرده و برای حاضر شدن در کلاس‌هایشان مسیرهای زیادی را طی می‌کنند تا به نقطه‌ای برسند که اینترنت یا گوشی آنتن داشته باشد که این خود مشکلات زیادی دارد. گاهی حتی در طول روز چندین بار مسیرهای رفته را دوباره باز می‌گردند تا دوباره تصاویر تکالیف انجام داده را بصورت مجازی برای معلم خود ارسال کنند. 

سهم فرزندان محروم از اینترنت و برنامه شاد چقدر است؟
با توجه به آمار بالای مناطق روستایی و عشایری در استان کهگیلویه و بویراحمد‌، بی شک شاهد محرومیت بسیاری از دانش‌آموزان ساکن این مناطق از آموزش‌های مجازی خواهیم بود که رفع این مشکل می‌طلبد تمهیدات و اقدامات لازم از سوی مسئولان مربوط در این خصوص انجام شود.
برای مثال استان کهگیلویه و بویراحمد بیش از ۱۶۶ هزار دانش آموز دارد که ۳۴ درصد از این تعداد در روستا‌ها و چهار درصد نیز در مناطق عشایری، شرایط سختی برای تحصیل به صورت آنلاین در این روز‌های کرونایی دارند.برخی دانش‌آموزان مناطق محروم این استان درباره مشکلات اینترنت و شبکه شاد می گویند: از زمانی که کرونا آمد و ما مجبور به خانه نشینی شدیم روش درس خواندن ما هم تغییر کرد در این میان همه چیز داشت فراموش‌مان می‌شد که اعلام کردند کلاس های درس در شبکه آموزش سیما برقرار شده، ولی شبکه آموزش در اکثر مناطق استان ما پوشش نداشت؛ گفتند در فضای مجازی درس بخوانید، اما اصلا اینترنت نداریم که بخواهیم به تدریس‌ها گوش بدهیم و برای اینکه از قافله تحصیل عقب نمانیم به اجبار برای دریافت اندک روزنه ای از اینترنت بر روی پشت بام خانه ها، بر بلندای تپه ها و یا بالای درخت می رفتیم.مصطفی یکی از دانش آموزان منطقه لوداب بود که به سختی برنامه شاد را نصب کرده بود اما برای دریافت اینترنت و اینکه از قافله تحصیل عقب نماند به یکی از تپه های آنجا رفته بود که موقع برگشت به خانه دچار آسیب می شود.بعضی از والدین این دانش آموزان محروم از امکانات آموزشی و اینترنت که دغدغه تحصیل فرزندشان در این روزها از هرچیزی برایشان مهمتر بود می‌گفتند ما با فروش گوسفندی که داشتیم توانستیم به زحمت برای فرزندمان یک گوشی بخریم اما در صورتی که اینترنتی وجود ندارد که بتواند به برنامه شاد وصل شود.
 یکی از معلمان این مناطق کمتر برخوردار می گوید: از آنجایی که من خود یک معلم و یک پدر هستم به شدت نگران تحصیل فرزندم می باشم و دغدغه این را دارم که بدانم سهم فرزند من و دیگر فرزندان محروم از اینترنت و برنامه شاد از برگه های امتحانی چند است؟.

ممانعت مردم برای احداث دکل اینترنت !
البته گاهی هم پیش آمده که مسئله عکس آن چیزی بوده که معمولا شنیده ایم برای مثال چندی پیش استاندار گیلان از  مشکل قطعی اینترنت در منطقه گلسار خبر داد اما علت این قطعی اینترنت در این منطقه چه بود ؟ به گفته فرزاد توکلی مدیرکل ارتباطات و فناوری اطلاعات استان گیلان هنگامی که همکارانشان در یکی از خیابان های این منطقه در حال نصب دکل سایت همراه اول بودند  مردم با ممانعت خود سعی در منصرف کردن کارکنان این سایت  برای برپا کردن دکل شدند. اما مسئله این است ما دقیقا چه میخواهیم ؟

روستاهایی که اینترنت دارند تنها با اختلال هایی جزیی
نیک محمد بلوچ زهی مدیر کل ارتباطات و فناوری اطلاعات گفت : تاکنون هیچ گونه گزارشی مبنی قطعی گسترده خطوط تلفن همراه و اینترنت در سطح استان اعلام نشده است .او گفت : ارتباطات زیرساخت های مخابراتی در سطح استان بر قرار است و اگر سایتی دچار مشکل شده باشد اپراتور های مربوطه گزارش خواهند داد.
مدیر کل ارتباطات و فناوری اطلاعات سیستان و بلوچستان افزود: چندی پیش سایت ایرانسل روستای ملا دادی زابل دچار مشکل شده بود که چند روستا را تحت تاثیر قرار داد که خوشبختانه مشکل آن به سرعت رفع شد.
 بلوچ زهی اظهار داشت: اختلال در شبکه شاد مربوط به زیرساخت های ارتباطی نبوده است و مدیریت آن توسط وزارت آموزش و پرورش انجام می شود .

مشکل نبود اینترنت نشان از عدم مدیریت بحران است؟
همین چندماه قبل بود که فیلم عبور دانش‌آموزان روستای «قلعه بارودآب » نهاوند از عرض جاده خطرناک نهاوند به ملایر منتشر شد و حتی به رویت وزیر ارتباطات هم رسید تا شاید چاره‌ای برای اینترنت روستا‌های نهاوند بیندیشد، اما این مشکلات باوجود کمتر شدن، همچنان ادامه ‌دارند.همانطور که گفته شد مشکلات در برخی مناطق مربوط به‌سرعت پایین و کیفیت بد اینترنت است و در برخی دیگر مناطق یک اپراتور آنتن دهی دارد و اپراتور دیگر ندارد، ولی مشکلات در برخی روستا‌ها حادتر است و تعدادی روستا اصلاً به اینترنت دسترسی ندارند.به نظر می رسد تحصیل در فضای مجازی از کرونا هم سخت تر شده است ، نبود اینترنت و گوشی با کیفیت مطلوب فرزندان را دچار استرس و افسردگی کرده است که این مسئله کمی نیست.

مسئولینی که در شهرها ساکن هستند خبر از وضعیت روستاهای کشور دارند؟
 نگاهی به درد و دل های مردم این مناطق که اغلب ساکنان مناطق دور دست هستند به هر آدمی می فهماند که در این اوضاع اقتصادی که  پول به سختی در می‌آید خرید یک گوشی که بتوان شبکه شاد را بر روی آن نصب کرد چقدر سخت است یا حتی فرض هم بگیریم که گوشی را تهیه کردند مشکل نبود آنتن را چه کنند و اگر این بین اصلا اینترنت نداشتند باشند هم که مشکل چند تا شده و قوز بالا قوز می شود.شاید برخی از روستاها هم اینترنت داشته باشند اما تکلیف مابقی روستاها چیست و یا حتی عشایری که شاید بساط زندگیشان یک جا پهن باشد .مرور این وضعیت این سوال را برای هر کسی پیش می آورد که مسئولینی که در شهرها ساکن هستند آیا خبر از وضعیت روستاهای کشور دارند؟
یا این سوال که آیا کودکان این مسئولان مشکلاتی مشابه مشکلات این دانش آموزان را دارند؟ سوال این کودکان این است ، به ما بگویید اگر بخواهیم درس بخوانیم با این شرایط چه کنیم ؟
از کودکان این روستاها سوال که میکنی الان اولویت شما برای درس خواندن چیست؟ جواب بسیار متفاوت از یکسال پیش است . سال های قبل اگر از این کودکان می پرسیدی که برای درس خواندن چه میخواهی اولویتش کیف و داشتن مدادهای رنگی ۱۲ یا شاید حتی ۲۴ تایی و دفترهایی با شکل هایی قشنگ بود اما امروز اینترنت اولین و مهمترین خواسته آنهاست.در پایان باید بگوییم که مسئولان اگر پنبه در گوش دارند آن را دربیاورند و صدای اعتراض این کودکان و خانواده ها را بشنود چرا که استعدادهای زیادی در این روستاها هستند که اگر دیر بجنبند به طور حتم  خیلی زود دیر خواهد شد. استعدادهای بالقوه ای که امروز با وضعیت موجود اگر بستر درس خواندنشان فراهم نشود در آینده هزینه های هنگفتی برای کشور خواهد داشت، از ما گفتن از شما .....