گروه سیاسی: روزنامه صبح نو در گزارشی نوشت: اعلام آمادگی عارف برای نامزدی در انتخابات1400 و انتقادات صریح او نسبت به کارکرد خاتمی در انتخابات92 که موجبات کناره‌گیری او از عرصه انتخابات و پیروزی روحانی را فراهم کرد، می‌تواند نشانه‌ای مهم از بروز اختلال در روند کاری نهاد تازه‌تأسیس اجماع‌ساز اصلاحات باشد.
بروز اختلال در روند همگرایی نهاد «ناسا» از این جهت جدی به نظر می‌رسد که کناره‌گیری به نفع روحانی در رقابت انتخابات یازدهم ریاست جمهوری - که خود عارف و یارانش از آن به فداکاری و از خودگذشتگی یاد‌می‌کنند - باعث گشته تا رییس بنیاد امید ایرانیان برای تسخیر عنوان نامزدی انتخابات1400 از سوی اصلاح‌طلبان، خود را بیش از هر چهره اصلاح‌طلب دیگری، ذی‌حق و ذی‌صلاحیت بداند؛ بنابراین، نهاد اجماع‌ساز اصلاحات که طبق مانیفستش، اجماع حول یک نامزد اصلاح‌طلب را در دستور کار قرار داده، می‌تواند با اعلام آمادگی عارف برای نامزدی، با چالش جدی در مسیر سیاست‌ورزی مواجه گردد. از طرفی، عدم حضور عارف و در اقلیت بودن افراد نزدیک به او در نهاد اجماع‌ساز اصلاحات نیز به خودی خود نشان می‌دهد که آقای سکوت، از همین حالا شمشیر را علیه روند همگرایی این جریان بسته و قصد ندارد این بار برخلاف سال92، خود را قربانی تحمیلات از بالا به پایینِ ژنرال‌های اصلاح‌طلب کند.
عارف، معادله را فهمیده است
از سوی دیگر، حملات بی‌سابقه و همزمان علیه واعظی و لاریجانی، گویای آن است که عارف معادلات پشت پرده اصلاح‌طلبان را خوانده و فهمیده که بخشی از جریان اصلاحات با همراهی جریان اعتدال(با مدیریت واعظی) مترصد حضور علی لاریجانی و حمایت از او در انتخابات1400 است و بی‌گمان در دوگانه عارف-لاریجانی، اصلاح‌طلبان خاصه طیف عمل‌گرا و واقع‌گرای آن، به سمت لاریجانی متمایل خواهند شد؛ چه آنکه در انتخابات‌های هیات رییسه مجلس دهم نیز عمده اصلاح‌طلبان، لاریجانی را همواره بر عارف ترجیح می‌دادند.
این جمله که تصریح می‌دارد: «هنوز داریم هزینه لاریجانی را می‌پردازیم» گواه آن است که عارف می‌خواهد عملکرد لاریجانی را با دولت روحانی یک کاسه سازد و با این ترفند، از سرمایه اجتماعی لاریجانی بکاهد. در وضعیت عادی نیز افواه و افکار عمومی، به نوعی همذات‌پنداری میان لاریجانی و روحانی قائل‌اند و مرام و مشرب سیاسی و مدیریتی این دو چهره را از یک جنس و سنخ می‌دانند.
این اظهار نظر که «سیاست تحریم انتخابات مجلس یازدهم، بر من تحمیل شد» گویای این برداشت ضمنی است که عارف از هم‌اکنون خط قرمزی معنادار میان خود و رادیکال‌ها رسم کرده و نمی‌خواهد چند صباح دیگر و در برابر قضاوت پایگاه رأی خود، به تذبذب، ناپایداری و عدم‌ثبات سیاسی متهم شود که یک روز تحریم‌طلبی پیشه می‌کند و روزی دیگر، برای کسب قدرت سینه چاک.
دریافت لینک صفحه با کد QR