آقای ربیعی! اصلا می‌دانید که چه می‌گویید؟

گروه اقتصادی: محمدصادق جنان‌صفت طی یادداشتی با عنوان آقای ربیعی می‌دانید چه می‌گویید؟ در جهان صنعت نوشت: امیدوارسازی شهروندان به آینده و نشان دادن چشم‌اندازی دلنشین از رخداد‌های آتی که آسایش و آرامش خانواده‌ها را بیشتر کند، یکی از روش‌های اداره کشور است و می‌شود گفت تا اندازه و استاندارد‌هایی تعریف‌شده از وظایف دولت است.به همین دلیل است که رهبران دولت‌ها به ویژه در روز‌هایی که شهروندان احساس خفگی و کلافه شدن دارند و نمی‌توانند برای آینده حتی کوتاه‌مدت خود چشم‌اندازی روشن ترسیم کنند، به میدان می‌آیند و امیدوارسازی را در دستور کار قرار می‌دهند. شهروندان جوامع نیز با پایه تجربه‌های تازه‌سپری‌شده از روند‌های امیدوارسازی دولت‌ها و دولتمردان به مرور به این رفتار و اقدام آن‌ها واکنش نشان می‌دهند. در صورتی که امیدوارسازی‌های پیشین دولت‌ها لباس عمل پوشیده باشند، واکنش‌های شهروندان مثبت خواهد بود و اگر چنین نباشد، به مرور این امیدوارسازی بی‌پایه و اساس به واکنش‌های سرد و خشم‌آلود منتهی می‌شود. تازه‌ترین امیدوارسازی را علی ربیعی دوست قدیمی و همکار نزدیک حسن روحانی در نوشته خود در روزنامه رسمی دولت انجام داده و به شهروندان امید داده تحریم‌های آمریکا در مسیر برطرف شدن کامل است.

واقعیت این است که سخنگوی محترم دولت با نیت خیر و دلسوزی و احتمالا بر پایه تحلیل و اطلاعات درون دولت به این نتیجه‌گیری رسیده است، اما واقعیت بیرونی چنین چیزی را نشان نمی‌دهد. دولت تازه آمریکا برخلاف انتظار رییس دولت ایران بیش از یک ماه است در کاخ سفید مستقر شده و در دنیای واقعی و رژیم تحریم‌ها گام بااهمیتی برنداشته است و با این کار خود صدای اعتراض روحانی و همکارانش را بلند کرده است که حرف‌های گذشته بایدن با عمل امروزش سازگار نیست. شاید در آینده‌ای که نامشخص است، دولت بایدن گام‌هایی در این مسیر بردارد، اما امتیاز‌هایی که می‌خواهد، از توانایی نهاد دولت بیرون است و در این باره دولت زیرمجموعه‌ای از مجموعه‌های حکومتی است که اتفاقا در این زمینه کمترین اختیارات را دارد. البته باید منتظر ماند و دید که آیا تحلیل آقای ربیعی بر پایه برخی رخداد‌های دورمانده از چشم شهروندان بنا شده است یا براساس آرزو‌های وی و یارانش در دولت؟

آقای ربیعی اتفاقا از جمله مدیران ارشدی است که بیشترین تعامل را با کارگران و گروه‌های تهیدست دارد و نیک می‌داند اکنون گروه‌های کم‌درآمد جامعه در بدترین روز‌های تاریخی به لحاظ معیشت به سر می‌برند و اگر امیدوارسازی او بیهوده باشد-، چون قدرت تصمیم‌گیری درباره پرونده هسته‌ای نزد دولت نیست- خانواده‌های پرشماری می‌شکنند و آبروداری‌شان با تهدید روبه‌رو می‌شود. متاسفانه روند برگشت تورم به مدار صعود و کاهش بیشتر خرید مردم کار را بدتر می‌کند و‌ای کاش دولت بتواند این اطلاعات را در اختیار نهاد‌های بالادستی بگذارد تا درباره تحریم‌ها به بیهوده بودن امیدوارسازی نرسیم. آقای ربیعی باید بداند شهروندان سخنان او را درباره تحریم با بقیه گفتارهایش جدا کرده و روی این مقوله تحریم حسابی جداگانه باز می‌کنند، چون دیگر تاب‌آوری پیشین از دست رفته است.