این قطرات بزرگ می‌توانند به ماسک‌های یک و دو لایه نفوذ کنند و قطرات کوچکتری را به وجود بیاورند. این موضوع از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا قطرات کوچکتر می‌توانند مدت بیشتری در هوا بمانند. پژوهشگران، ماسک‌های یک، دو و سه لایه را مورد بررسی قرار دادند تا این رفتار را نشان دهند.پژوهشگران این نکته را مطرح کردند که ماسک‌های یک و دو لایه، در پیشگیری از ورود قطرات اصلی تاثیر دارند و بهتر از استفاده نکردن از ماسک هستند. آنها امیدوارند که یافته‌های آنها در مورد اندازه ایده‌آل منافذ ماسک، ضخامت مواد و لایه‌بندی، مورد استفاده تولیدکنندگان قرار بگیرد و به ارائه طراحی‌های موثرتر کمک کند.

گروهی از مهندسان "دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو"(UCSD)، "مؤسسه دانش هند"(IISc) و "دانشگاه تورنتو"(UToronto) با استفاده از یک مولد قطره و یک دوربین تایم‌لپس پرسرعت نشان دادند هنگامی که قطرات تنفسی بزرگ حاوی ذرات شبیه به ویروس، به ماسک یک لایه برخورد می‌کنند، کوچکتر می‌شوند و از منافذ عبور می‌کنند.
هنگامی که قطره آب به آبکش وارد می‌شود، به قطرات کوچکتری تبدیل می‌گردد. قطرات بزرگ ناشی از سرفه و عطسه نیز هنگام برخورد با ماسک یک لایه به چنین سرنوشتی دچار می‌شوند و ماسک فقط می‌تواند ۳۰ درصد از حجم قطره را متوقف کند. ماسک دو لایه، عملکرد بهتری دارد و حدود ۹۱ درصد از حجم قطره را محدود می‌کند. این در حالی است که خروجی قطرات در ماسک سه لایه، بسیار ناچیز و تقریبا صفر است.

"آبیشک ساها"(Abhishek Saha)، استاد مهندسی مکانیک و هوافضای دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و از پژوهشگران این پروژه گفت: اگر قطرات تنفسی، سرعت کافی داشته باشند که معمولا هنگام سرفه و عطسه این سرعت را دارند، با قرار گرفتن روی ماسک سه لایه، از منافذ کوچکتر آن عبور می‌کنند.پژوهشگران با کمک مولد قطره توانستند اندازه و سرعت حرکت قطرات را تغییر دهند تا نحوه تاثیر آن را بر جریان یافتن ذرات ارزیابی کنند.این گروه پژوهشی قصد دارند در آینده، نقش مواد گوناگون تشکیل دهنده ماسک را بر ذرات مورد بررسی قرار دهند.

بهار نیوز