وی افزود: همانطور که می‌دانید، هر چه مواجهه مردم با آلودگی هوا بیشتر بوده باشد، ریسک ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای بیشتری می شود و میزان مرگ‌ومیر چنین افرادی در زمان همه گیری‌هایی نظیر کرونا افزایش می یابد. از سوی دیگر به واسطه‌ی اجرای محدودیتها در زمان همه گیری کرونا منابع انتشار آلاینده ها و متعاقب آن کیفیت هوا تغییر کرده است.

حسنوند خاطرنشان کرد: نتایج این مطالعه که مقاله‌ی آن تحت داوری است، نشان می‌دهد در بیش از ۹۰ درصد کشورهای دنیا، در زمان پاندمی کرونا غلظت آلاینده‌های هوا همچون PM2.5  که مهم‌ترین آلاینده هواست و دی‌اکسید نیتروژن کاهش چشمگیری پیدا کرده است. اما در کشور ما، در دوران همه گیری کرونا، برخلاف اغلب کشورها، با افزایش غلظت آلاینده‌ها روبرو بودیم. علت این امر این بوده است که ما قرنطینه کامل نداشتیم بلکه برای دوره‌های زمانی قرنطینه‌ی جزئی اعمال کردیم. هنگامی که قرنطینه به صورت جزئی باشد، مردم از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده‌ی کمتری می‌کنند و بیشتر با خودروهای شخصی تردد می‌کنند و در نهایت میزان انتشار آلاینده‌های هوا ناشی از منابع متحرک افزایش می یابد. علاوه بر این، نتایج این مطالعه نشان داد غلظت آلاینده ازن هوا در دنیا افزایش پیدا کرده است که علت اصلی آن کاهش میزان انتشار اکسیدهای نیتروژن و دیگر آلاینده های پیش ساز ازن بوده است.

عضو هیئت علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان این که یکی از داده‌های بسیار مهم جهت بررسی تغییر کیفیت هوا در زمان همه گیری کرونا، اطلاعات مربوط به Mobility Index است و در مطالعات مختلفی هم از آن استفاده شده است، گفت: mobility index شاخصی است که اطلاعات مربوط به تردد افراد با استفاده از روشهای مختلف را عمدتا از طریق تلفن های همراه افراد به دست می‌آورد. در بسیاری از کشورهای دنیا این شاخص موجود است اما متاسفانه برای ایران و چین این داده‌ها موجود نبود.