با این همه شکوهمندترین لحظه در آخرین اثر خیابانی مربوط به گل سوم پرسپولیس می‌شد؛ یعنی جایی که عیسی آل‌کثیر در شروع نیمه دوم با یک حرکت انفرادی زیبا موفق به گلزنی شد، اما خیابانی با سر پایین مشغول اعلام اسامی بازیکنان ۲ تیم بود و اصلا این صحنه را ندید. او زمانی به‌خودش آمد که شادی گل عیسی هم تمام‌شده بود.

بسیار شگفت‌انگیز است که گزارشگری با این همه سابقه هنوز نمی‌تواند احتمال بدهد هر لحظه از بازی می‌تواند آبستن یک اتفاق باشد؛ مخصوصا چنین مسابقه یکطرفه‌ای که تیم حریف حرفی برای گفتن ندارد. بدیهی است که گزارشگر باید باعث افزایش جذابیت مسابقه شود، اما یکی مثل خیابانی درست در مسیر عکس حرکت می‌کند و بخش زیادی از زیبایی‌های طبیعی مسابقه را هم در مسیر زوال قرار می‌دهد.  بعد از بازی با گوا بار دیگر کیفیت کار خیابانی مورد نقد شدید هواداران فوتبال قرار گرفت، اما جنبه تلخ داستان اینجاست که جانشینی هم برای او یا امثال پیمان یوسفی وجود ندارد. بین استعدادهای جدید گزارشگری به ندرت نیروی خوبی دیده می‌شود و این یعنی تا اطلاع ثانوی‌آش همین‌آش و کاسه همین کاسه خواهد بود.