گریس ولف چِیس، ستاره شناس انستیتوی علوم سیاره می‌گوید: من این‌ها را ستاره‌های رحم می‌خوانم. برای مقایسه، ستاره‌های عظیم تشکیل شده در سحابی جبار حدود ۳ میلیون سال و خورشید میانسال ۴.۶ میلیارد سال قدمت دارند.داوطلبان پروژه راه شیری ابتدا در حالی که تصاویر کهکشان گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر را شکار می‌کردند، این اشیاء را شناسایی کردند. ولف چیس می‌گوید: این رصدخانه که اکنون از کار افتاده است، کیهان را در نور مادون قرمز دید که به ستاره شناسان اجازه می‌دهد نوعی سونوگرافی ستاره‌ای را برای بررسی آنچه در این محیط‌های سرد قبل از تولد ستاره‌ها  بررسی می‌شده، انجام دهند.

دانشمندان از طریق تصاویر ثبت شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر به دنبال ستاره‌های کوچکی بودند که تصور می‌شود حداقل ۱۰ برابر جرم خورشید هستند که حباب‌های غول پیکر گاز یونیزه را ایجاد می‌کنند.تیم ولف چیس در ابتدا تصور می‌کرد این توپ‌ها حباب‌های گاز در مراحل اولیه را نشان می‌دهند، اما از آنجا که گلوله‌های زرد یک کشف سریع بود، محققان می‌دانستند که احتمالا شناحت آن‌ها برای اظهارنظر قطعی، کافی نیست.  در سال ۲۰۱۶، این تیم از داوطلبان پروژه راه شیری خواست که اطلاعات بیشتری پیدا کنند. در سال بعد، این گروه بیش از ۶۰۰۰ توپ زرد مشاهده کرد. 

ولف چیس و همکارانش حدود ۵۰۰ مورد از این توپ‌ها را با کاتالوگ‌های موجود از خوشه‌های ستاره‌ای و سایر ساختار‌ها مقایسه کردند تا بفهمند که آن‌ها چه هستند. ولف چیس می‌گوید: اکنون ما یک پاسخ خوب داریم: آن‌ها خوشه‌های ستاره‌ای کودک هستند. این خوشه‌ها حباب‌های یونیزه شده خود را می‌وزند، شبیه حباب‌های ستاره‌ای که توسط ستاره‌های جوان و بزرگ منفجر می‌شوند.او امیدوار است که محققان بتوانند با استفاده از این کار، گلوله‌های زرد را با تلسکوپ‌هایی مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب که قرار است در ماه اکتبر راه اندازی شود، انتخاب کرده و در مورد خصوصیات فیزیکی توپ‌ها اطلاعات بیشتری کسب کنند.

بهار نیوز