در مطالعات قبلی، محققان نشان دادند که مهار GKN۱ در مقایسه با زمان بیان پروتئین، اختلاف معناداری در وزن و سطح چربی بدن ایجاد می‌کند.دیوید بون یکی از محققان این مطالعه می‌گوید: این نتایج مثالی از چگونگی درک بهتر میکروبیوم روده و جنبه‌های فیزیولوژیکی چاقی است، اینکه چگونه بدن ما متابولیسم را تنظیم کرده و چربی خود را تجمیع می‌کند که می‌تواند برای درمان‌های جدید مورد استفاده قرار گیرد.

داده‌های مراکز کنترل بیماری نشان می‌دهد علاوه بر افزایش خطر سکته مغزی، دیابت، برخی سرطان‌ها و سایر موارد سلامتی، چاقی می‌تواند خطر بیماری‌های شدید ناشی از کووید-۱۹ را نیز افزایش دهد.بون و تیم او تجزیه و تحلیل میکروبیوم مدل‌های موش با و بدون پروتئین GKN۱ بیان شده را انجام دادند. محققان میزان مصرف غذا، دریافت کالری، قند خون، انسولین و تری گلیسیرید را اندازه گیری کردند. آن‌ها برای نظارت بر ترکیب بدن از رزونانس مغناطیسی استفاده کردند؛ این تیم میزان انرژی را محاسبه و میزان التهاب را نیز مشاهده کردند.

مدل‌های فاقد GKN۱ علیرغم مصرف همان مقدار غذا، وزن و چربی کمتر، درصد بیشتری از توده بدون چربی داشتند و هنگامی که رژیم غذایی پرچربی را دریافت کردند، مدل‌های بدون GKN۱ مقاومت در برابر افزایش وزن، افزایش چربی بدن و التهاب کبدی را نشان دادند که می‌تواند منجر به بیماری کبد شود. محققان هیچ مدرکی در مورد اثرات سو مانند سرطان، دیابت، از دست دادن اشتها و التهاب نیافتند و نتایج در مدل‌های زن و مرد سازگار بود.در حالی که تحقیقات بیشتری برای تعیین اثر انسداد GKN۱ برای جلوگیری از چاقی لازم است، محققان می‌گویند اگر این مطالعه به عنوان یک راه حل مناسب اثبات شود، چنین روش‌های درمانی می‌توانند بار کادر درمان  را کاهش داده و به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کنند.

بهار نیوز