معمولا در نزدیکی‌های انتخابات اینگونه تصمیم‌گیری‌ها و اخبار را بیشتر می‌شنویم که به ظاهر خوشحال‌کننده هست ولی واقعیت این است که این سوال مطرح می‌شود که چرا این تصمیمات را قبلا نمی‌گرفتند؟ چند سالی که مسئولیت داشتند و به‌اصطلاح خودشان در خدمتگزاری مردم بودند، چنین تصمیم‌گیری و تصمیماتی را نمی‌گرفتند. گاهی مواقع فاصله بین این تصمیمات با تصمیم قبلی خیلی هم طولانی نیست و در یک فاصله زمانی کم شاهد چرخش تصمیم‌گیری‌های مسئولان هستیم. طبیعتا تجربه نشان می‌دهد که محور اینگونه تصمیم‌گیری‌ها جلب اطمینان مردم برای رای دادن به جناح‌های سیاسی تصمیم‌گیران در انتخابات مختلف است. اکنون انتخابات ریاست‌جمهوری را پیش رو داریم، انتخابات شوراها هم هست و طبیعتا توجه‌ها بیشتر به سمت انتخابات ریاست‌جمهوری است و بعضی از تصمیمات و اخبار دقیقا تصمیماتی با رویکرد سیاسی و جناحی برای جلب نظر مردم است که به بعضی از این موارد اشاره می‌کنم.

به عنوان نمونه دولت هنگام تقدیم لایحه بودجه 1400 به مجلس رشد مستمری‌های خانواده‌های تحت پوشش را 25 تا 27 درصد اعلام و پیش‌بینی این رقم را در بودجه کرده بود. گرچه خود همین تصمیم‌گیری نشان از عدم توجه به میزان تورم و شرایط بد اقتصادی است که بر همه مردم مستولی شده و طبیعتا خانواده‌های تحت پوشش به مراتب در پوشش نهادهای حمایتی شرایط بدتری در این فشارهای اقتصادی دارند اما بعد از اینکه بودجه مراحل قانونی خود را طی کرد، آقای مصری مجلس خبری را اعلام کرد که می‌خواهند مستمری خانواده‌های تحت پوشش را افزایش دهند و عدد 70 درصد مطرح بود. اما قبل از اینکه مجلس تصمیمش را نهایی کند آقای نوبخت، رئیس سازمان برنامه و بودجه بخشنامه کرده و میزان مستمری‌ها را افزایش می‌دهد.

درحالی که همین سازمان برنامه مسئول تدوین لایحه بودجه در دولت طبق وظایف قانونی که برعهده دارد، می‌باشد. مگر زمان این تصمیم تا ابلاغ قانون بودجه چقدر فاصله زمانی بوده است؟ شاید دولت می‌خواست این پیام را برساند حالا که مجلس دارد به من تحمیل می‌کند یا این وظیفه را برعهده من می‌گذارد که بعد بگویند مجلس این کار را کرد، خودم این کار را انجام می‌دهم. سوال این است که آقای دولت! شما اگر می‌توانستید چرا قبلش انجام نمی‌دادید؟ یا در زمان تصویب قانون بودجه چرا نمایندگان محترم مجلس این موضوع را مدنظر نداشتند؟
یا افزایش بیش از 120 درصدی میزان مستمری بازنشستگان تامین اجتماعی را که وزیر تعاون، کار، رفاه اعلام کرده بود- همسان‌سازی حقوق بازنشستگان- موجب تعجب است. بازنشستگان که الان این شرایط بد را تجربه نمی‌کنند و اینکه بالای 65 سال اگر در مراکز درمانی دولتی مستمری‌بگیرند، تامین اجتماعی رایگان خدمات دریافت می‌کنند.

اینها نمونه‌هایی از این مصادیق است، اما نوع تصمیم گیری‌ها این امر که ای کاش نزدیک انتخابات باشد تا مسئولان تصمیماتی را بگیرند که کمی به نفع مردم است را به ذهن متبادر می‌کند ولی آنقدر دیر می‌گیرند و در عرض هشت سال که مسئولیت دارند، نمی‌گیرند و یکی، دو ماه مانده به پایان مسئولیت یا پایان دوره‌شان در ادوار مختلف مجلس، تصمیماتی از این دست را می‌گیرند. یا در مجوزهای استخدامی که صادر می‌شود، باز هم دست و دلبازی‌هایی در پایان دولت‌ها اتفاق می‌افتد. گرچه در مورد اخیر خبری شنیدم و نمی‌دانم چقدر اجرائی شد که نمایندگان به دنبال تحقیق و تفحص از سازمان اداری استخدامی برای صدور مجوزها در پایان دولت بودند.

بسیاری از این تصمیم‌گیری‌ها بیشتر رنگ و بوی سیاسی و تشویق مردم برای جلب اطمینان گروه‌هایی است که به‌اصطلاح می‌خواهند نشان دهند خودشان تصمیم گرفتند و به فکر مردم بودند و درد مردم را می‌دانستند. به نوعی بازی سیاسی با حقوق مردم است و به نظرم مردم هم متوجه موضوع هستند. به همین دلیل همیشه آرزو می‌کنم ای کاش یکی، دو ماه مانده بود به انتخابات تا یک مقداری مردم هم محور تصمیم‌گیرهای برخی از مسئولان قرار می‌گرفتند. امیدوارم به گونه‌ای برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری کنیم که همیشه مردم محور ما باشند و مردم را به عنوان ابزار نگاه نکنیم.

بهار نیوز