بندهای باورنکردنیِ قراردادهای ستارگان سینما

اما همه بند‌های جالب قرارداد بازیگران به این درخواست‌های جالب ختم نمی‌شود و بسیاری از بازیگران طراز اول هالیوود نهایت سعی خود را می‌کنند تا بند‌هایی در قرارداد خود بگنجانند که نهایت راحتی و آرامش را در پشت دوربین داشته باشند. از بسیاری از جهات نمی‌توان بازیگران را به این خاطر مورد انتقاد قرار داد، اما برخی از این شروط و بند‌ها چنان عجیب و غیرقابل باور هستند که باورشان دشوار است. از بازیگرانی که می‌خواهند تنها تعداد خاصی از تصاویر پشت صحنه منتشر شوند تا بازیگرانی که درخواست دارند فیلمبرداری‌ها در هماهنگی با بازی‌های تیم محبوبشان انجام شوند، در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با عجیب ترین، غیرمعمول‌ترین و باورنکردنی‌ترین بند‌های قرارداد بازیگران مشهور هالیوودی آشنا کنیم.

 

یکی از لوکس‌ترین بند‌های قرارداد بازیگران در هالیوود بندی به نام «پرداخت کن یا بازی کن» (pay or play) است که بر اساس آن بازیگر در هر صورتی مبلغ مورد توافق را درخواست خواهد کرد.معمولاً این بند برای بازیگران طراز اول و بسیار مشهور به کار گرفته می‌شود تا این اطمینان حاصل شود که در صورت به تعویق افتادن مداوم ساخت یک فیلم بلاک باستر، بازیگر مورد نظر دستمزد خود را دریافت نماید. اگر چه این بند در قرارداد جانی دپ برای بازی در فیلم سوم فرانچایز Fantastic Beasts قرار داشت، اما شرایط وی کمی متفاوت از حالت معمول بود.

دپ که تنها یک سکانس از نقش شخصیت شرور گریندلوالد در این فیلم را بازی کرده بود، بعد از شکست در شکایتش از روزنامه سان به دلیل همسر آزار نامیدنش، با درخواست کمپانی برادران وارنر برای کناره گیری از این نقش مواجه شد. اما از آنجایی که هیچ بند اخلاقی در قرارداد دپ وجود نداشته و وی نیز به دلیل بدرفتاری در مرحله فیلمبرداری اخراج نشده بود، کمپانی برادران وارنر مجبور بود تمام دستمزد قید شده در قرارداد را به او بپردازد که گفته می‌شود رقم قابل توجه ۱۶ میلیون دلار بوده و مدس میکلسن را جایگزین وی نماید. ظاهراً بند پرداخت کن یا بازی کن یک سرمایه گذاری با ریسک بالا برای استودیو‌های فیلمسازی است و به همین دلیل تنها به تعداد معدودی از بازیگران که محبوبیت و تقاضای بالایی دارند داده می‌شود.

 

تام کروز در واقع معنای واقعی عبارت «ستاره سینما» است و به همین دلیل جای تعجب دارد که در بند‌های قرارداد او برای بازی در فیلم‌های بلاک باستر، بندی گنجانده شود که مانع از استفاده از چهره‌های شبیه به او برای بازی در نقش شخصیت‌های اکشن، بازی‌های ویدیویی یا دیگر کالا‌های جانبی می‌شود. حتی در زمان ساخت فیلم Top Gun در سال ۱۹۸۷ نیز تام کروز این بند را در قرارداد خود گنجانده و اجازه نداده بود از صورتی مشابه او در اقتباس‌های بازی‌های ویدیویی استفاده شده و همچنین اعلام کرده بود با نقش بستن تصویر خود روی باکس‌های بازی‌های کامپیوتری نیز مخالفت کرده بود که این رویه تا به امروز نیز ادامه دارد.

علیرغم پتانسیل تجاری واضح فرانچایز Mission: Impossible و شخصیت‌های اکشن آن، تنها از چهره‌های مشابه اتان هانت به صورت غیررسمی و توسط طرفداران فرانچایز استفاده شد. برخی بر این باورند که این بند به خاطر تفکرات ساینتولوژی و الزامات این فرقه در قرارداد‌های تام کروز گنجانده شده است، اما تاکنون هیچ سند معتبری در این زمینه ارائه نشده است. در هر صورت، با توجه به درآمد قابل توجه و مداومی که تام کروز می‌توانست با اجازه استفاده از صورتش در رسانه‌ها داشته باشد، چنین تصمیمی از جانب او بسیار غیرمعمول و عجیب به نظر می‌رسد.

 

کوئنژانی والیس هنگامی که در سال ۲۰۱۴ در بازسازی کلاسیک موزیکال Annie بازی کرد تنها ۱۰ سال داشت، اما پیش از شروع فیلمبرداری‌های این فیلم، به خاطر بازی در فیلم درام مستقل Beasts of the Southern Wild نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر شد و بدین ترتیب به جوان‌ترین نامزد دریافت جایزه اسکار در تاریخ این بخش تبدیل شد. این نامزدی باعث شد ویلیس قدرتی بی سابقه در هنگام عقد قرارداد برای بازی در فیلم Annie داشته باشد و بدین ترتیب او توانست شروط عجیب و غریبی را در قرارداد خود بگنجاند. از آن جمله دومین دستمزد بالای فیلم بعد از جیمی فاکس بود که او را از لحاظ دستمزدی بالاتر از بازیگران شناخته شده‌تر (اما بدون نامزدی اسکار) مانند رُز بایرن، بابی کاناوال و حتی کامرون دیاز قرار می‌داد.

اما عجیب‌ترین بند قرارداد والیس این بود که وی در مورد انتخاب تصاویر پشت صحنه‌ای که در تیتراژ پایانی فیلم یا ویدیو‌های خانگی منتشر می‌شد از حق وتو برخوردار باشد. کودکان می‌توانند به شکل دردناکی اعتماد به نفس و آگاهی داشته باشند و به همین دلیل داشتن کنترل بر روی برخی از آسیب پذیرترین لحظات بازیگری اش، ایده بدی نبود که والیس به آن توجه داشت.

 

بر کسی پوشیده نیست که بازیگران طراز اول هالیوود بند‌هایی با عنوان «riders» یا الحاقیه‌ها در قرارداد خود دارند که تضمین می‌کنند استودیو‌های فیلمسازی یک سری تمهیدات برای راحتی و آسایش بازیگران بیندیشند. این بند‌ها می‌تواند یک بطری نوشیدنی خنک خاص در انتهای هر روز، خوراک خرچنگ برای هر روز، یک باشگاه ورزشی مخصوص برای بازیگر یا در مورد جرج کلونی که یک مکان استراحت بسیار پرجزییات و شخصی سازی شده برای خود درخواست کرده بود. بازیگری به اعتبار و شهرت جرج کلونی هرگز در طول فیلمبرداری یک فیلم به استراحت در یک کاروان کوچک رضایت نمی‌دهد و به همین دلیل هنگام بازی در شاهکار علمی تخیلی Gravity ساخته آلفونسو کوارون، در قرارداد کلونی بندی گنجانده شده بود که بر اساس آن باید یک اقامتگاه تنها برای استفاده او در نظر گرفته شود.

اگر چه در هنگام فیلمبرداری در Shepperton Studios در سوری به او یک کاروان داده شده بود، کلونی خواسته بود که این کاروان به یک کلبه ساحلی شخصی دارای سونا، عرشه ساحلی، زمین بسکتبال و یک باغچه متصل باشد. ظاهراً درخواست کلونی بیش از ۱۰۰۰۰۰ دلار برای کمپانی سازنده هزینه در بر داشته بود، اما با توجه به هزینه ۱۳۰ میلیون دلاری فیلم، این رقم تنها قطره‌ای از یک دریا بود؛ و با توجه به اینکه فیلم در نهایت بیش از ۷۰۰ میلیون دلار در سینما‌های سراسر جهان فروش داشت، شاد نگه داشتن کلونی در هنگام ساخت فیلم ارزشش را داشت.

 

ساموئل ال جکسون یکی از سختکوش‌ترین بازیگران هالیوود است و با توجه به برنامه کاری اش می‌توان او را یکی از باهوش‌ترین‌ها نیز دانست. جکسون که علاقه وافری به ورزش گلف دارد، در تمام قراردادهایش بندی را می‌گنجاند که به او اجازه می‌دهد هفته‌ای دو بار در طول دوران فیلمبرداری، گلف بازی کند.

جکسون خود در این باره گفته است: «در کل، آن‌ها باید مرا به یک زمین گلف ببرند تا بازی کنم یا عضو یک باشگاه گلف شوم تا بتوانم بازی کنم و باید دستکم هفته‌ای دو بار به من اجازه بازی بدهند. گلف را دوست دارم، چون بازی بی نقصی برای تک فرزند‌هایی مثل من است… در این بازی، برای هر کار بدی که انجام می‌دهید باید مسئولیت قبول کنید و برای کار‌های خوبی که می‌کنید تمام مزایا را دریافت خواهید کرد».

 

هکتور الیزوندو بازیگر کهنه کاری است که بیشتر به خاطر بازی در سریال‌های تلویزیونی Chicago Hope و Last Man Standing شناخته می‌شود و البته همکاری‌های طولانی مدتش با گری مارشال. بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۲۰۱۶، الیزوندو در تمامی ۱۸ فیلم منتشر شده مارشال در سینما‌ها ایفای نقش کرده بود و در حالی که این موضوع در ظاهر به یک رابطه دوستانه بین دو هنرمند یا دو دوست شباهت داشته باشد، این موضوع در واقع یک شرط قرارداری بود.

در یک اتفاق باورنکردنی تر، این بند توسط مارشال و نه الیزوندو در قرارداد همکاری گنجانده شده بود، بندی که وی در تمامی قرارداد‌های کارگردانی خود می‌گنجانده و در آن گفته می‌شد که باید نقشی برای الیزوندو وجود داشته باشد. جالب اینکه الیزوندو بعد‌ها فاش کرد که تنها بعد از مرگ مارشال در سال ۲۰۱۶ از این موضوع آگاه شده، زیرا مارشال هیچگاه وجود این بند جالب در قراردادهایش را به او نگفته بود.

 

شاید ساموئل ال جکسون اصرار داشته باشد در طول فیلمبرداری‌ها وقتی برای گلف بازی کردن داشته باشد، اما جکس نیکلسون در تمام طول دوران بازیگری اش تنها می‌خواست در آرامش و بدون دغدغه تماشاگر ورزش باشد و آن هم حضوری. این بازیگر افسانه‌ای از دهه ۱۹۷۰ تمام بلیت‌های بازی‌های تیم بسکتبال لس آنجلس لیکرز را خریداری می‌کند و حتی امروزه هم به ندرت یکی از بازی‌های این تیم در خانه را از دست می‌دهد. بدین ترتیب وی بندی را در تمامی قرارداد‌های خود گنجانده است که بر اساس آن برنامه فیلمبرداری‌ها بر اساس برنامه بازی‌های این تیم تدوین شود.

بدین ترتیب جای تعجبی ندارد که بسیاری از فیلم‌های نیکلسون در شهر لس آنجلس یا همان حوالی فیلمبرداری شده اند، اما برای فیلم درام Ironweed در سال ۱۹۸۷ برنامه ریزی کمی دشوار بود، زیرا لوکیشن فیلم در نیویورک سیتی بود در حالی که همزمان اوج فصل ۱۹۸۶-۱۹۸۷ در جریان بود. با توجه به اینکه می‌دانست لیکرز برنده این فصل خواهد بود، نیکلسون آنقدر باهوش بود که از شهرت و اعتبار خود برای چیزی که می‌خواست نهایت استفاده را ببرد و هزینه بلیت‌های گرانقیمت آن بازی‌ها توسط استودیو سازنده فیلم پرداخت شد.

 

در حالی که فیلمبرداری بازسازی مایکل مان از Miami Vice به اوج خود رسیده بود، جیمی فاکس برای بازی در نقش ری چارلز برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد و این موضوع به او اجازه می‌داد تقاضا‌هایی به قرارداد قبلی خود اضافه کند. فاکس در ابتدا از شهرت و اعتبار جدید خود برای دریافت دستمزدی بالاتر استفاده کرد و همبازی اش کالین فارل در فیلم را وادار به کاهش دستمزد کرد. علاوه بر این، بسیاری از دست اندرکاران این فیلم فاکس را بازیگری توصیف کردند که کار با او دشوار است. ظاهراً او از سوار شدن به پرواز‌های تجاری برای سفر به محل فیلمبرداری خودداری کرده و همچنین بعد از شنیده شدن صدای تیراندازی در محلی در نزدیکی لوکیشن فیلم در جمهوری دومینیکن از آنجا فرار کرده بود که باعث شده بود کارگردان پایانی متفاوت برای فیلم خود بسازد.

اما در مورد بند‌های قراردادی، عجیب‌ترین درخواست فاکس این بود که در سکانس‌هایی که روی قایق یا داخل هواپیما گرفته شوند حضور نداشته باشند، موضوعی که در مورد فیلمی در مورد قاچاق مواد مخدر در میامی یک درخواست عجیب و غریب به نظر می‌رسید. یکی از اعضای تیم تولید این فیلم، فاکس را یک «زن افاده‌ای و غرغرو که از قایق و هواپیما می‌ترسد» توصیف کرده، اما گفته بود کالین فارل همه کار‌هایی که از او خواسته می‌شد را انجام می‌داد.

 

شاید برای کسی تعجب برانگیز نباشد که بزرگ‌ترین ستارگان روی کره زمین در دنیای اکشن به همان اندازه دارای غرور و خودبرتربینی باشند، به ویژه در مورد ستارگان بزرگ فیلم‌های the Fast and the Furious که شامل دواین جانسون، وین دیزل و جیسون استاتهام می‌شود. در سال ۲۰۱۹، خبر رسید که این بازیگران چند نسبت به برند خود به عنوان شخصیت‌های سرسخت حساس بوده اند که در واقع در بند‌های قرارداد خود آستانه خاصی برای صدمات فیزیکی که شخصیت هایشان در طول مبارزات در داستان فیلم تعیین کنند. بر اساس این گزارش، وین دیزل حتی یک سیستم اندازه گیری ایجاد کرده بود که بر اساس آن باید ضربات به اعضای مختلف بدن هر بازیگر وارد می‌شد تا اطمینان حاصل شود هر یک از این سه بازیگر صدمه مشابه و مساوی دریافت کند.

اگر چه ظاهراً این سیستم در نهایت کنار گذاشته شد، اما مایکل فوترل تهیه کننده این مجموعه تایید کرده است که برخی از سکانس‌های مبارزه طوری طراحی شده بود که هیچ یک از بازیگران اصلی به راحتی از دیگری شکست نخورد. همانطور که این موضوع مضحک به نظر می‌رسد همزمان درگیری‌های مداوم و مشهور بین دیزل و جانسون در جریان ساخت فیلم را بیشتر مورد توجه قرار می‌دهد که ظاهراً هر یک می‌خواستند وجهه خود را حفظ کرده و کمی بیشتر از شخصیت خود مایه نگذارند.

 

پیش از آنکه بگویید مارک والبرگ نقشی در فیلم Silver Linings Playbook ساخته دیوید او راسل نداشت، اما نزدیک بود در این فیلم بازی کند، تا جایی که وی ظاهراً قراردادی برای بازی در نقش اول این فیلم بازی کند، نقشی که در نهایت به بردلی کوپر رسید. در حالی که به تاخیر افتادن مداوم شروع فیلمبرداری و تداخل برنامه‌ای در نهایت باعث شد مارک والبرگ در این فیلم بازی نکند، اما قرارداد او برای بازی در این فیلم دارای بند‌ها و شروط بسیار جالب و خاصی بوده است. والبرگ در ابتدا قرار بود آن هاتاوی را در نقش مقابل خود داشته باشد، نقشی که در نهایت به جنیفر لارنس رسید و برنده اسکار نیز شد.

در قرارداد مارک والبرگ بندی آمده بود که در صورت کنار گذاشتن آن هاتاوی از این نقش، ۹۰۰،۰۰۰ دلار دستمزد بیشتر دریافت می‌کرد تا بدین ترتیب از او در مقابل شکست در باکس آفیس به دلیل استفاده از یک بازیگر زن کمتر شناخته شده‌تر محافظت شود. نکته خنده دار اینکه در نهایت هم والبرگ و هم هاتاوی از بازی در این فیلم منصرف شدند و بازیگرانی کمتر شناخته شده‌تر جای آن‌ها را گرفتند. اما در صورتی که تداخل برنامه‌ای باعث نمی‌شد والبرگ از حضور در این فیلم کناره گیری کند، می‌توانست نزدیک به یک میلیون دلار دستمزد بیشتر برای بازی در مقابل جنیفر لارنس دریافت کند.