وی افزود: از اوایل دهه ۹۰، مسئولیت ریاست انجمن علمی گفتاردرمانی ایران، مدیریت اطلاع رسانی پزشکی و منابع علمی دانشگاه، و از اواخر سال گذشته تا کنون نیز برای دومین دوره از مسئولیتم در سمت مدیر توسعه و ارزیابی تحقیقات دانشگاه، مشغول خدمت هستم.

یادگاری درباره فعالیت‌های برجسته پژوهشی و آموزشی خود اظهار داشت: علاقه اصلی پژوهشی و آموزشی ام در حوزه " اختلالات زبانی اکتسابی به ویژه آفازی" است. و طی سال‌های اخیر، تدریس دروس اختلالات اکتسابی زبان، آفازی، عصب روان شناسی زبان، مدل‌های شناختی گفتار و زبان و روش‌های تحقیق در آسیب شناسی گفتار و زبان را به عهده داشتم.

وی همچنین به یکی از تحقیقات خود که دو سال به طول انجامید، اشاره کرد و گفت: اجرای طرح پژوهشی "مداخلات خانواده-محور اختلالات ارتباط، زبان، گفتار و بلع کودکان از تولد تا ۵ سالگی"، به سفارش دفتر سلامت خانواده، جمعیت و مدارس وزارت بهداشت بود.

یادگاری افزود: این طرح تحقیقاتی با مبنای نظری و مدل ICF سازمان جهانی بهداشت و به کمک جمعی از همکاران متخصص اجرا شد و حاصل آن کتاب "مداخلات خانواده-محور" است که با زبانی ساده و کاربرپسند همراه با تصاویر گرافیکی برای خانواده‌ها نوشته شد.

این استاد گفتاردرمانی، در پاسخ به سوالی در خصوص رشته گفتاردرمانی و مهم‌ترین مسائل در به کارگیری این تخصص در درمان مددجویان، گفت: گفتاردرمانی، رشته‌ای با کاربردهای بالینی است. کار با مراجعان برای بهبود بخشیدن به مشکلات ارتباط، زبان، گفتار و بلع چالش‌های خودش را دارد. آموزش و درمان زودهنگام این گونه اختلالات چه در مواردی که تکاملی هستند و چه برای موارد اکتسابی، می‌تواند نتایج ارزشمند و معناداری به همراه داشته باشد.

وی افزود: به لحاظ فشردگی درمان، لازم است که طول جلسات، تعداد کلی جلسات مورد نیاز، شروع درمان یا مشاوره و سایر عوامل اثر گذار تمهیدات به موقع اتخاذ شود. البته ارجاع به موقع از سوی متخصصان پزشکی می‌تواند به این موضوع کمک کند. کار بالینی در رشته گفتاردرمانی علاوه بر دانش فنی و تخصص، نیازمند حوصله و صبوری، انسان دوستی و اخلاق مداری است.