تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۳/۰۵ ساعت ۱۰:۲۰
کد مطلب : ۲۷۴۲۹۲
نقش ورزش در بهبود مبتلایان به پارکینسون
گروه علمی: ورزش و تحرک بدنی از دیرباز مورد توجه پزشکان بوده و همواره برای رفع کسالت‌های بدنی توصیه شده است. نتایج تحقیق جدید پژوهشگران کشورمان نشان می‌دهد که با تکیه بر این فعالیت مهم، حتی می‌توان از شدت بیماری‌های سختی مثل پارکینسون نیز کم کرد.به گزارش ایسنا، بــا افزایــش ســن، احتمــال ابتلا بــه اختلالات شــناختی در بیمـاران مبتلابه پارکینسـون بـه 6 برابـر افـراد سـالم افزایـش می‌یابـد. همچنیــن، زندگــی بــدون فعالیــت یــا انجــام فعالیــت ناکافــی می‌تواند ســبب بــروز علائم بیمــاری در بخش‌های حرکتـی و پیش حرکتی مغـز، ایجـاد پیـری زودرس در سـنین جوانــی و بــروز بیماری‌های بــا منشــأ عصبــی در ســنین پاییــن شــود.
به گفته پژوهشگران، اختلالات تخریــب نورونــی ســبب کاهــش پیش‌رونده سـاختار و یـا عملکرد نورونـی، نقـص میتوکندریایی، اســترس اکســیداتیو و مــرگ ســلولی نورون‌ها می‌شوند. امــا، دلیــل اصلــی ایجــاد ایــن اختلالات هنــوز ناشــناخته باقــی مانــده اســت. دربــاره علــت بــروز بیمــاری پارکینســون پژوهش‌های متعــددی انجام‌شده کــه نشــان می‌دهند اختلالات ژنتیکـی بـا محرک‌های محیطـی همـراه می‌شوند و پارکینســون را ایجــاد می‌کنند. با توجه به دانش فعلی در خصوص درمان بیماری فوق، محققان در تلاش هستند تا به طرق مختلف، کیفیت زندگی این بیماران را بهبود بخشند و ورزش و تحرک بدنی جایگاهی ویژه در این خصوص دارد.
در همین راستا، گروهی از محققان کشور از دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی این شهر، تحقیقی مروری را انجام داده‌اند که در آن، تأثیر ورزش در بیماری پارکینسون مورد بررسی واقع شده است.
بر اساس یافته‌های این تحقیق، اگرچه هنوز درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، اما استفاده از داروها به همراه درمان‌های کمکی، مانند فعالیت ورزشی، می‌تواند پیشرفت‌های امیدبخشی ایجاد کند. بااین‌حال برای دستیابی به برنامه تمرینی که فواید بهینه‌ای در کیفیت زندگی بیماران ایجاد کند و مرگ‌ومیر را کاهش دهد، تحقیقات بایستی به‌طور منظم ادامه یابند.
سید محمد مرندی، پژوهشگر گروه فیزیولوژی ورزش دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی دانشگاه اصفهان و سایر همکارانش در این تحقیق می‌گویند: «تمرینـات قلبـی عروقـی کـه سـبب افزایـش ضربـان قلـب و مصـرف اکسـیژن می‌شوند می‌توانند فوایـدی در بهبود وضعیت بیمـاران مبتلابه پارکینسـون داشـته باشـند».
به گفته آن‌ها، «بعضـی از ایـن فوایـد بلافاصله و حتی پـس از یـک جلسـه فعالیــت نمایــان می‌شوند و علائمی ماننــد لــرزش، کنــدی حـرکات و خسـتگی را کاهـش می‌دهند. همچنیـن، بعـد از چنـد هفتـه تمریـن روی نوارگـردان، علائمی ماننـد بهبـود تعـادل، گام برداشــتن و پیشــرفت کیفیــت زندگــی گــزارش شــده اســت».
بر اساس اطلاعات ارائه‌شده در این تحقیق، بیمــاری پارکینســون اختلالات بیوشــیمیایی و میتوکندریایــی مختلفــی را ایجــاد می‌کند، کــه به‌مرور زمــان ســبب بــروز نواقــص کلــی و ســرانجام مــرگ بیمــار می‌شوند.
اگرچه تاکنون دارویــی بــرای درمــان قطعــی ایــن بیمـاری شـناخته نشـده اسـت، امـا استفاده از روش‌های جانبی ماننـد اســتفاده از انــواع فعالیت‌های بدنــی نتایــج امیدبخشی را در ایــن زمینــه داشــته اســت.
مرندی و همکارانش اظهار کردند: «نتایــج پژوهش‌های بررسی‌شده حاکــی از آن اســت کــه فعالیــت بدنــی و ورزش، تحریک‌کننده مهــمی برای فعال شدن میتوکندری سلول‌ها هستند و یــک روش درمانــی امیدوارکننــده بــرای بیماری‌های بــا نقــص میتوکندریایــی محسوب می‌شوند».
این یافته‌های پژوهشی که بار دیگر اهمیت ورزش و داشتن تحرک بدنی را به‌ویژه برای بیمارانی که به اختلالاتی نظیر پارکینسون دچار هستند یادآور می‌شوند، در فصل‌نامه «علوم اعصاب شفای خاتم» وابسته به مرکز تحقیقات علوم اعصاب شفای بیمارستان خاتم‌الانبیاء تهران منتشر شده‌اند.
در همین راستا، گروهی از محققان کشور از دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی این شهر، تحقیقی مروری را انجام داده‌اند که در آن، تأثیر ورزش در بیماری پارکینسون مورد بررسی واقع شده است.
بر اساس یافته‌های این تحقیق، اگرچه هنوز درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، اما استفاده از داروها به همراه درمان‌های کمکی، مانند فعالیت ورزشی، می‌تواند پیشرفت‌های امیدبخشی ایجاد کند. بااین‌حال برای دستیابی به برنامه تمرینی که فواید بهینه‌ای در کیفیت زندگی بیماران ایجاد کند و مرگ‌ومیر را کاهش دهد، تحقیقات بایستی به‌طور منظم ادامه یابند.
سید محمد مرندی، پژوهشگر گروه فیزیولوژی ورزش دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی دانشگاه اصفهان و سایر همکارانش در این تحقیق می‌گویند: «تمرینـات قلبـی عروقـی کـه سـبب افزایـش ضربـان قلـب و مصـرف اکسـیژن می‌شوند می‌توانند فوایـدی در بهبود وضعیت بیمـاران مبتلابه پارکینسـون داشـته باشـند».
به گفته آن‌ها، «بعضـی از ایـن فوایـد بلافاصله و حتی پـس از یـک جلسـه فعالیــت نمایــان می‌شوند و علائمی ماننــد لــرزش، کنــدی حـرکات و خسـتگی را کاهـش می‌دهند. همچنیـن، بعـد از چنـد هفتـه تمریـن روی نوارگـردان، علائمی ماننـد بهبـود تعـادل، گام برداشــتن و پیشــرفت کیفیــت زندگــی گــزارش شــده اســت».
بر اساس اطلاعات ارائه‌شده در این تحقیق، بیمــاری پارکینســون اختلالات بیوشــیمیایی و میتوکندریایــی مختلفــی را ایجــاد می‌کند، کــه به‌مرور زمــان ســبب بــروز نواقــص کلــی و ســرانجام مــرگ بیمــار می‌شوند.
اگرچه تاکنون دارویــی بــرای درمــان قطعــی ایــن بیمـاری شـناخته نشـده اسـت، امـا استفاده از روش‌های جانبی ماننـد اســتفاده از انــواع فعالیت‌های بدنــی نتایــج امیدبخشی را در ایــن زمینــه داشــته اســت.
مرندی و همکارانش اظهار کردند: «نتایــج پژوهش‌های بررسی‌شده حاکــی از آن اســت کــه فعالیــت بدنــی و ورزش، تحریک‌کننده مهــمی برای فعال شدن میتوکندری سلول‌ها هستند و یــک روش درمانــی امیدوارکننــده بــرای بیماری‌های بــا نقــص میتوکندریایــی محسوب می‌شوند».
این یافته‌های پژوهشی که بار دیگر اهمیت ورزش و داشتن تحرک بدنی را به‌ویژه برای بیمارانی که به اختلالاتی نظیر پارکینسون دچار هستند یادآور می‌شوند، در فصل‌نامه «علوم اعصاب شفای خاتم» وابسته به مرکز تحقیقات علوم اعصاب شفای بیمارستان خاتم‌الانبیاء تهران منتشر شده‌اند.
پربينندهترين مطالب و خبرها
