قرنطینه به معنی محدود کردن افرادی که در مواجهه با بیماری مسری بوده‌اند؛ اما علایم بالینی بیماری مورد نظر را ندارند. با توجه به این‌که انسان یک گونه اجتماعی است، نیاز های عاطفی و سلامتی روان آن‌ها تاحدود زیادی وابسته به تعاملات اجتماعی است. به همین دلیل محدود کردن افراد می‌تواند پیامدهای جدی از جمله افسردگی و  اضطراب برای آن‌ها در پی داشته باشد.

یکی از گروه‌های در معرض خطر بالای ابتلا و مرگ و میر افراد سالمند هستند. این دسته از افراد در تمامی کشورها درصد بالای ابتلا و مرگ و میر را به نام خود ثبت کرده اند. مطالعات، آسیب‌پذیری جسمی و روانی افراد سالمند را نسبت به افراد در سنین دیگر را نشان داده‌اند. بنابراین پیامدهای روانی متعاقب قرنطینه ناشی از بیماری کووید-۱۹ در افراد سالمند باید مورد توجه قرارگیرد.

بر همین اساس پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی نیشابور با انجام مطالعه‌ای دیسترس‌های روانی دوران قرنطینه، ناشی از بیماری کووید-۱۹ را بررسی کرده و ریسک فاکتورهای مرتبط با این عوارض را تعیین کردند.بررسی‌های این مطالعه نشان می‌دهد که محدودیت‌های متعاقب قرنطینه، سالمندان را در معرض خطر بالای پریشانی‌های روانی یا دیسترس روانی قرار می‌دهد. عوامل خطر اصلی که ممکن است باعث افسردگی و اضطراب شوند، شامل فعالیت فیزیکی پایین، محدودیت‌های اجتماعی و خانوادگی و وضعیت سلامت عمومی هستند.

به گفته پژوهشگران این مطالعه افراد سالمند باید در دوران قرنطینه از نظر دیسترس‌های روانی مورد مراقبت قرار گیرند. پایش دوره‌ای سالمندان توسط روانشناسان در چنین شرایطی توصیه می‌شود.این پروژه تحقیقاتی با عنوان «بررسی دیسترسهای روانی افراد 50 سال به بالا در دوران محدودیت اجتماعی ناشی از اپیدمی کرونا در نیشابور 1399» در پایگاه نتایج پژوهش‌های سلامت کشور منتشر شده و مجری اصلی این طرح دکتر نیره امینی ثانی از دانشگاه علوم پزشکی نیشابور است.

بهار نیوز