او درباره هدف ساخت این آلبوم گفت: من ساکن آمریکا هستم و در این کشور به غیر از مولانا و شاید تا حد کمی حافظ و سعدی هیچ کدام از شاعران ایرانی را نمی‌شناسند. زمانی که با هنرمندان اینجا معاشرت می‌کردم، تنها چیزی که از ایران می‌دانستند مولانا بود که البته افغان‌ها و ترک‌ها نیز مدعی هستند مولانا متعلق به آنها است.
مطوری اضافه کرد: در همان زمان پروژه‌ای را به نام «از رودکی تا منزوی» در ذهنم تعریف کردم که در نهایت به ساخت «آلبوم صداها و پل‌ها» منجر شد. برای انجام این پروژه، ابتدا شعرای غیرفارسی زبان هم عصر با شاعران منتخب فارسی زبان در پروژه صداها و پل ها را پیدا کردم و از نمونه تأثیرات اجتماعی جامعه‌ای که در آن  زندگی کرده بوند، الهام گرفتم.

به عنوان مثال مسائلی همانند مهاجرت، دلتنگی، از دست دادن، جنگ، شادی و غم و … را در نظر گرفتم. آنگاه نگاه دو شاعر در دو جغرافیا و فرهنگ متفاوت را برداشتم. برای مثال نگاه دو شاعر در ایران (فروغ) و آلمان (مارگوت بیکل) را درباره موضوعی مانند مهاجرت چه از جغرافیایی به جغرافیای دیگر و چه از انسانی به انسان دیگر را بررسی کردم. اشعار کنار هم قرار می گرفت و داستان جدیدی خلق می شد. حال، موسیقی بدون دریافت کوچکترین تاثیر از آن فرهنگ یا اقلیم خاص، می بایست بیانگر یه صدای ملودیک جهانی باشد. تا جایی که نتوانیم این موسیقی را به هیچ جایی از این دنیا نسبت بدهیم و حتی نتوانیم تشخیص بدهیم این موسیقی توسط آهنگساز ایرانی ساخته شده. اما بار اصلی بر دوش خوانندگان پروژه بود. آنها باید با ظرافتی خاص، هم در بیان احساس شخصی برگرفته از پروژه موفق می بودند و هم پیام و رسالت پروژه را به بهترین شکل ممکن در یک گفتگو دو زبانه، بیان می کردند.

این هنرمند تصریح کرد: به مرور که پیش رفتم، متوجه شدم که شاید این امر کمک کند که فرهنگ کشورم را که شامل موسیقی، هنر و هر آنچه که در ایران خلاصه می‌شود، در کنار فرهنگ‌های دیگر قرار دهم، به صورتی که این فرهنگ‌ها با هم معاشرت داشته باشند.

او درباره موسیقیدان‌هایی که در این پروژه حضور داشته‌اند، گفت: علیرضا قربانی خواننده اصلی این پروژه محسوب می‌شود. حدود صد موسیقدان در این پروژه کار کردند که ۲۰ نفر آنها ایرانی بودند و باقی همه غیرایرانی. از جمله موسیقیدان‌های مهم این پروژه می‌توان به بومبای جیشری اشاره کرد که نامزد جایزه اسکار بوده و در قطعه «جته ناهی دیبو» با آقای قربانی حضور داشته است. همچنین سیلیا وود اسمیت از جمله دیگر موزیسین مهمی است که در این پروژه حضور داشت و نامزد گرمی سال ۲۰۱۲ بوده است.

این آهنگساز اضافه کرد: مایک بلاک برنده جایزه گرمی و نوازنده ساز ویلن سل که با گروه سیلک رود به رهبری  یویوما همکاری دارد، گرک الیس نوازنده سازهای کوبه‌ای، مصطفا اپیک اوقلو نوازنده باغلاما و نیتن اسکارن که برنده جایزه گرمی و نوازنده ویولا است، از دیگر موزیسین‌های مهم این پروژه هستند. به طور کلی در این پروژه پنج نفر برنده جایزه گرمی و پنج نفر هم نامزد جایزه گرمی و یک نفر نامزد ایزه اسکار حضور دارند.

مطوری در پایان گفت: تولید و آهنگسازی این پروژه به عهده خودم بود و تنظیم آن را به همراه همکارم علی منتظری به انجام رسانده‌ام. همچنین چیدمان و صدادهی ارکسترال آلبوم و اینکه چگونه به کار گرفتن موسیقی یک اقلیم بتواند در این پروژه همانند یک پل عمل کند و صفت‌های جهانی موسیقی را دارا باشد، از جمله ایده های مشترکی بود که با همفکری همکارانم در این پروژه به تصویر کشیدیم که میتوانید در این پروژه بشنوید. اما یکی از صفات اصلی و بارز این پروژه در همبستگی و صمیمیتی بود که تمامی موزیسین ها از ملیت های مختلف این پروژه داشتند و انگار پروژه را از آن خودشان می دانستند و برای موفقیت پروژه از هیچ تلاشی دریغ نمی کردند. فارق از جایگاه و تعارفات مرسوم در جهان موسیقی، همه یکی شدند و صدای واحدی را برای گسترش صلح و آرامش در جهان تولید کردند.

بهار نیوز