این کار به یک ایمپلنت نسبتا بزرگ با عرض حدود ۱۲ میلی‌متر نیاز دارد که کاشت آن در بدن، طی یک جراحی پیچیده به همراه بیهوشی صورت می‌گیرد. این جراحی، خطراتی مانند آسیب نخاعی را به همراه دارد و برداشتن بخشی از ستون فقرات را شامل می‌شود. چنین مواردی می‌توانند مزایای ایمپلنت را کاهش دهند.بارون و همکارانش، ابزاری ابداع کرده‌اند که کمترین نیاز را به جراحی دارد و کاشت آن با کمک بی‌حسی موضعی امکان‌پذیر است. این ایمپلنت از پلاستیک بسیار نازک و ورقه‌های طلای خالص ساخته شده که ضخامت آن‌ها کمتر از دو میلی‌متر است. این ایمپلنت آنقدر کوچک است که می‌تواند در یک سوزن با اندازه متوسط قرار بگیرد.

این ایمپلنت برای تزریق به "فضای اپیدورال" (Epidural Space) طراحی شده که ناحیه‌ای در اطراف نخاع است و متخصصان بیهوشی، آن را در افراد در حال زایمان هدف قرار می‌دهند. این ایمپلنت، با کمک یک باتری و مانند شارژ بی‌سیم تلفن همراه هوشمند شارژ می‌شود.

پژوهشگران، ایمپلنت خود را با استفاده از یک بادکنک پر از آب آزمایش کردند که عملکرد آن به فضای اپیدورال مصنوعی شباهت داشت. سپس بارون، تزریق ایمپلنت به کمر شش جسد را با کمک یک سوزن انجام داد.کاشت ایمپلنت، بسیار ساده بود و به راحتی روی نخاع قرار گرفت. پژوهشگران باور دارند که خطرات این کار، مشابه خطرات مربوط به تسکین درد اپیدورال برای افراد در حال زایمان باشد. بدین ترتیب، خطر پیامد‌های این روش از جمله عوارضی مانند لخته خون، تقریبا یک در ۱۰۰ هزار است.

بهار نیوز