تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۴/۰۸ ساعت ۰۹:۱۶
کد مطلب : ۲۸۰۲۹۷
استرس مزمن موجب ابتلا به آلزایمر می‌شود
گروه علمی: آلزایمر یکی از بیماری‌هایی است که هنوز اطلاع دقیقی از آن نداریم و نتوانسته‌ایم درمان موثری نیز برای آن پیدا کنیم. اکنون مطالعه جدید دانشمندان مشخص می‌کند استرس مزمن نیز ممکن است نقش مهمی در به وجود آمدن این بیماری داشته باشد.دانشمندان در تحقیق جدید خود روی محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (محور HPA) که مسیر پیوند دو قسمت از مغز با غده فوق کلیوی است، متمرکز شده‌اند. محور HPA انواع فرآیندهای بیولوژیکی بدن را کنترل و به ما در مدیریت استرس کمک می‌کند.
در مطالعات قبلی، محققان نحوه ارتباط استرس مزمن با آلزایمر را مورد بررسی قرار داده بودند و به عقیده آن‌ها مدیریت صحیح استرس در اوایل زندگی می‌تواند یکی از راه‌های کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی باشد. «دیوید گروت»، متخصص ژنتیک مولکولی دانشگاه کرتین استرالیا می‌گوید:«چیزی که ما می‌دانیم این است که استرس مزمن بسیاری از مسیرهای بیولوژیکی بدن را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. رابطه متقابلی بین مواجه شدن با استرس مزمن و تحت تاثیر قرار گرفتن مسیرهای ارتباطی مربوط به این استرس وجود دارد.»
بخشی از وظیفه محور HPA تنظیم ترشح هورمون استروئید کورتیزول است و هر چه استرس بیشتر باشد، کورتیزول بیشتری نیز ترشح می‌شود. اختلال در محور HPA و افزایش سطح کورتیزول، اغلب در موارد مربوط به آلزایمر مشاهده شده است. با این حال دانشمندان هنوز دلیل واقعی این امر و اینکه چه عوامل ژنتیکی یا محیطی ممکن است در آن نقش داشته باشند را کشف نکرده‌اند.
گروت در ادامه این تحقیق عنوان می‌کند:«تغییرات ژنتیکی در این مسیرها می‌تواند بر نحوه عملکرد سیستم ایمنی مغز نیز تاثیرگذار باشد و این موضوع منجر به پاسخ ناکارآمدی شود. این امر همچنین منجر به ایجاد اختلال مزمن در روند طبیعی مغز می‌شود و خطر بیماری عصبی بعدی و در نهایت زوال عقل را افزایش می‌دهد.»به صورت دقیق می‌توان گفت فرضیه دانشمندان این است که استرس مزمن می‌تواند پاسخ گلوکوکورتیکوئیدی ایجاد کند که باعث التهاب بیشتر میکروگلیا (سلول‌های ایمنی مغز) می‌شود و در این صورت خطر ابتلا به بیماری‌های زوال عصبی مانند آلزایمر افزایش پیدا می‌کند.
در مطالعات قبلی، محققان نحوه ارتباط استرس مزمن با آلزایمر را مورد بررسی قرار داده بودند و به عقیده آن‌ها مدیریت صحیح استرس در اوایل زندگی می‌تواند یکی از راه‌های کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی باشد. «دیوید گروت»، متخصص ژنتیک مولکولی دانشگاه کرتین استرالیا می‌گوید:«چیزی که ما می‌دانیم این است که استرس مزمن بسیاری از مسیرهای بیولوژیکی بدن را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. رابطه متقابلی بین مواجه شدن با استرس مزمن و تحت تاثیر قرار گرفتن مسیرهای ارتباطی مربوط به این استرس وجود دارد.»
بخشی از وظیفه محور HPA تنظیم ترشح هورمون استروئید کورتیزول است و هر چه استرس بیشتر باشد، کورتیزول بیشتری نیز ترشح می‌شود. اختلال در محور HPA و افزایش سطح کورتیزول، اغلب در موارد مربوط به آلزایمر مشاهده شده است. با این حال دانشمندان هنوز دلیل واقعی این امر و اینکه چه عوامل ژنتیکی یا محیطی ممکن است در آن نقش داشته باشند را کشف نکرده‌اند.
گروت در ادامه این تحقیق عنوان می‌کند:«تغییرات ژنتیکی در این مسیرها می‌تواند بر نحوه عملکرد سیستم ایمنی مغز نیز تاثیرگذار باشد و این موضوع منجر به پاسخ ناکارآمدی شود. این امر همچنین منجر به ایجاد اختلال مزمن در روند طبیعی مغز می‌شود و خطر بیماری عصبی بعدی و در نهایت زوال عقل را افزایش می‌دهد.»به صورت دقیق می‌توان گفت فرضیه دانشمندان این است که استرس مزمن می‌تواند پاسخ گلوکوکورتیکوئیدی ایجاد کند که باعث التهاب بیشتر میکروگلیا (سلول‌های ایمنی مغز) می‌شود و در این صورت خطر ابتلا به بیماری‌های زوال عصبی مانند آلزایمر افزایش پیدا می‌کند.
پربينندهترين مطالب و خبرها
