تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۴/۲۷ ساعت ۰۸:۵۷
کد مطلب : ۲۸۲۹۹۹
ماجرای بیسکویت‌های ۱.۵میلیون تومانی
گروه اقتصادی: دبیرکل بنکداران مواد غذایی گفته است بیسکویت‌های وارداتی یک‌میلیونی در کشور مورد استقبال قرار گرفته است و خبر از ورود بیسکویت‌های یک‌میلیون‌و ۵۰۰ هزار تومانی به کشور داد.قاسمعلی حسنی در‌این‌باره گفته بود: «با شیوع کرونا و کاهش سفرهای خارجی مصرف تنقلات و کالاهای خوراکی لوکس نسبت به سال‌های گذشته افزایش یافته و همین امر منجر به افزایش واردات این دست کالاها شده است». همچنین گفت به‌دلیل فروش فوق‌العاده این تنقلات و استقبال بالای بخشی از افراد جامعه از این اقلام، بیسکویت‌های یک میلیون تا یک‌میلیون‌و ۵۰۰ هزار تومانی آلمانی، سوییسی، فرانسوی و انگلیسی در راه است.
دبیر کل بنکداران مواد غذایی می‌گوید: «قیمت این بیسکویت‌ها معادل یارانه دو سال اقشار آسیب‌پذیر جامعه است و به‌صورت غیررسمی وارد کشور می‌شوند و دولت نیز حقوق گمرکی از آنها دریافت نمی‌کند». او در پایان گفت: «به دولت پیشنهاد می‌کنیم که در این بخش شفاف‌سازی انجام شود.
اگر واردات این کالاها آزاد است، پس باید اجازه داده شود واردات کالاهای اساسی‌تر مانند شکر و... هم آزاد شود». با آقای حسنی تماس گرفتیم و حرف‌هایی شنیدنی از او شنیدیم. اما اول گشت كوتاهی در شهر زدیم. به جاهایی كه دست ما رسید، همه از تعجب چشمشان گشاد شد و گفتند كه اصلا از این قیمت‌ها روحشان هم خبر ندارد.
روایت مغازه‌داران؛ بالای 300 هزار تومان اصلا مشتری نیست
در‌نهایت با یكی از مغازه‌های فروش شكلات خارجی در منطقه‌ای در شمال تهران تماس گرفتیم و دو كلمه‌ای حرف دست‌گیرمان شد. درباره بیسكویت‌های 1.5 میلیونی سؤال می‌كنیم. «ما خرده‌فروش هستیم، تازه اصلا مشتری این جنس را نداریم. حتی بالای 300 هزار تومان هم با این وضعیت اقتصادی مشتری ندارد». خب كجا دنبالش بگردیم؟ نمی‌دانم كجا دنبالش بگردید. حتی برندهای لوكس دنیا هم چنین قیمتی ندارند. مثلا گادیوا هم چنین قیمتی ندارد، تازه اصلا توی ایران نیست یا ما نداریم. احتمالا شكلات‌های دست‌ساز را می‌گویند».
با یك ایرانی ساكن اروپا تماس گرفتیم. شكلات 50 یورویی قیمتی طبیعی است؟ زیر خنده می‌زند و می‌گوید «نه معلوم است كه نیست، توی سوییس شاید چنین چیزهایی باشد و طبیعی باشد اما خب در سوییس درآمد و سطح رفاه هم مثل بقیه اروپا نیست. 50 یورو خیلی زیاد است».
نگاهی به قیمت‌های شكلات‌های معروف و به نسبت گران دنیا می‌اندازیم. حرفش درست است. از 12 یورو تا 20 یورو. البته شكلات‌هایی هم هستند كه قیمت‌های خیلی بالاتر دارند؛ مثلا برندی هست به نام «آمِدی پروسلنا» كه نسخه‌های محدود تولید می‌كند با بسته‌بندی‌های اوج لوكس و قیمت‌هایی بعضا نزدیك 200 یورو. البته بالاتر هم می‌شود رفت ولی دیگر مسئله از حالت منطقی خارج می‌شود؛ مثلا برندهایی «لامادلین ترافل» تا دوهزارو 600 دلار هم شكلات دارند؛ اما اینها بسیار استثنائی است و مثل ماشین‌هایی مثل رولس‌رویس و ماشین‌های لوكس ایتالیایی می‌ماند. در‌واقع می‌شود از آن صرف‌نظر كرد، همین‌طوركه وقتی در شرایط عادی در ایران از اشرافیت یك خانواده حرف می‌زنیم، خانواده سطنتی بریتانیا را مدنظر نداریم.
این شكلات‌ها و بیسكویت‌ها كجا هستند، چون ما كه ردی پیدا نكردیم؟
«در دوهزار مغازه در تهران و كلان‌شهرها و مراكز استان‌ها وجود دارند».
قاچاق هستند دیگر؟
بله قطعا.
خب شما اقدامی در این زمینه كرده‌اید؟
(با خنده) چه كار كنیم؟
از حجم مصرف این بیسكویت‌ها اطلاعی دارید؟
مصرف بالاست، بالاخره قشر متمولی هستند كه برای ارضای خواسته‌شان پول خرج می‌كنند.
ببینید در دنیا مبارزه با قاچاق شكست خورده. باید واردات را آزاد كرد تا رقابت باشد و كیفیت جنس ما هم بالا برود.
بیسكویت 1.5 میلیون تومانی باعث چه رقابتی می‌شود؟
(باخنده) سربه‌سر ما می‌گذاریدها!
نه باور كنید جدی است.
باعث شكوفایی و رونق می‌شود.
سؤال ما را جواب ندادید.
ببینید چه بخواهیم، چه نخواهیم این اتفاق می‌افتد. آزاد بشود اقلا دولت گمركش را می‌گیرد. دارو هم داریم. یک درصد از جمعیت هم هست كه هرچه بخواهد دارد. با رئیس‌جمهور جدید اتفاقی كه باید بیفتد می‌افتد.
دبیر کل بنکداران مواد غذایی می‌گوید: «قیمت این بیسکویت‌ها معادل یارانه دو سال اقشار آسیب‌پذیر جامعه است و به‌صورت غیررسمی وارد کشور می‌شوند و دولت نیز حقوق گمرکی از آنها دریافت نمی‌کند». او در پایان گفت: «به دولت پیشنهاد می‌کنیم که در این بخش شفاف‌سازی انجام شود.
اگر واردات این کالاها آزاد است، پس باید اجازه داده شود واردات کالاهای اساسی‌تر مانند شکر و... هم آزاد شود». با آقای حسنی تماس گرفتیم و حرف‌هایی شنیدنی از او شنیدیم. اما اول گشت كوتاهی در شهر زدیم. به جاهایی كه دست ما رسید، همه از تعجب چشمشان گشاد شد و گفتند كه اصلا از این قیمت‌ها روحشان هم خبر ندارد.
روایت مغازه‌داران؛ بالای 300 هزار تومان اصلا مشتری نیست
در‌نهایت با یكی از مغازه‌های فروش شكلات خارجی در منطقه‌ای در شمال تهران تماس گرفتیم و دو كلمه‌ای حرف دست‌گیرمان شد. درباره بیسكویت‌های 1.5 میلیونی سؤال می‌كنیم. «ما خرده‌فروش هستیم، تازه اصلا مشتری این جنس را نداریم. حتی بالای 300 هزار تومان هم با این وضعیت اقتصادی مشتری ندارد». خب كجا دنبالش بگردیم؟ نمی‌دانم كجا دنبالش بگردید. حتی برندهای لوكس دنیا هم چنین قیمتی ندارند. مثلا گادیوا هم چنین قیمتی ندارد، تازه اصلا توی ایران نیست یا ما نداریم. احتمالا شكلات‌های دست‌ساز را می‌گویند».
با یك ایرانی ساكن اروپا تماس گرفتیم. شكلات 50 یورویی قیمتی طبیعی است؟ زیر خنده می‌زند و می‌گوید «نه معلوم است كه نیست، توی سوییس شاید چنین چیزهایی باشد و طبیعی باشد اما خب در سوییس درآمد و سطح رفاه هم مثل بقیه اروپا نیست. 50 یورو خیلی زیاد است».
نگاهی به قیمت‌های شكلات‌های معروف و به نسبت گران دنیا می‌اندازیم. حرفش درست است. از 12 یورو تا 20 یورو. البته شكلات‌هایی هم هستند كه قیمت‌های خیلی بالاتر دارند؛ مثلا برندی هست به نام «آمِدی پروسلنا» كه نسخه‌های محدود تولید می‌كند با بسته‌بندی‌های اوج لوكس و قیمت‌هایی بعضا نزدیك 200 یورو. البته بالاتر هم می‌شود رفت ولی دیگر مسئله از حالت منطقی خارج می‌شود؛ مثلا برندهایی «لامادلین ترافل» تا دوهزارو 600 دلار هم شكلات دارند؛ اما اینها بسیار استثنائی است و مثل ماشین‌هایی مثل رولس‌رویس و ماشین‌های لوكس ایتالیایی می‌ماند. در‌واقع می‌شود از آن صرف‌نظر كرد، همین‌طوركه وقتی در شرایط عادی در ایران از اشرافیت یك خانواده حرف می‌زنیم، خانواده سطنتی بریتانیا را مدنظر نداریم.
این شكلات‌ها و بیسكویت‌ها كجا هستند، چون ما كه ردی پیدا نكردیم؟
«در دوهزار مغازه در تهران و كلان‌شهرها و مراكز استان‌ها وجود دارند».
قاچاق هستند دیگر؟
بله قطعا.
خب شما اقدامی در این زمینه كرده‌اید؟
(با خنده) چه كار كنیم؟
از حجم مصرف این بیسكویت‌ها اطلاعی دارید؟
مصرف بالاست، بالاخره قشر متمولی هستند كه برای ارضای خواسته‌شان پول خرج می‌كنند.
ببینید در دنیا مبارزه با قاچاق شكست خورده. باید واردات را آزاد كرد تا رقابت باشد و كیفیت جنس ما هم بالا برود.
بیسكویت 1.5 میلیون تومانی باعث چه رقابتی می‌شود؟
(باخنده) سربه‌سر ما می‌گذاریدها!
نه باور كنید جدی است.
باعث شكوفایی و رونق می‌شود.
سؤال ما را جواب ندادید.
ببینید چه بخواهیم، چه نخواهیم این اتفاق می‌افتد. آزاد بشود اقلا دولت گمركش را می‌گیرد. دارو هم داریم. یک درصد از جمعیت هم هست كه هرچه بخواهد دارد. با رئیس‌جمهور جدید اتفاقی كه باید بیفتد می‌افتد.
مرجع : روزنامه شرق
پربينندهترين مطالب و خبرها
